Του Χρηστού Μπολώση
Είναι γνωστή η απάντηση του Αλτσίντε ντε Γκάσπερι, πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου πρωθυπουργού της Ιταλίας, μετά την πτώση του φασισμού.
Ρώτησε ξένος δημοσιογράφος: Πόσοι ήταν οι φασίστες στην Ιταλία; Απάντηση: 40.000.000 (όσος ήταν περίπου ο τότε πληθυσμός της χώρας). Νέα ερώτηση: Πόσοι είναι τώρα οι αντιφασίστες; Απάντηση: 40.000.000!
Αυτό το έχουμε βιώσει εδώ στην Ελλάδα με τη μεταπολίτευση και τους χουντικούς με τους αντιχουντικούς. Ο αριθμός τους είναι ακριβώς ο ίδιος.
Τώρα θα πρέπει να προστεθούν και οι κομμουνιστές, οι οποίοι είναι επίσης ισάριθμοι.
Όποια συνέντευξη επωνύμου, λιγότερο επωνύμου ή άσημο-άσημου και να διαβάσεις, μαθαίνεις ακριβώς τα ίδια.
Ότι αυτός, ο πατέρας του, ο παππούς του, οι γείτονές του, ο σκύλος του και γενικώς τα πάντα όλα, ήταν κομμουνιστές.
Το ίδιο, φυσικά, διάβασα και για τον Καζαντζίδη σε βιβλίο με τη βιογραφία του.
Ότι φυλακίστηκε στις ΣΦΑ της… Μακρονήσου (Στρατιωτικές Φυλακές Αθηνών, που ήταν στη Μακρόνησο; Μπερδεμένος ο συγγραφέας), ότι κουβάλαγε κάθε μέρα, για να τα πουλήσει στη Νέα Ιωνία, ένα καλάθι κάστανα βάρους 50 οκάδων (περίπου 64 κιλά (!), ούτε ο Πύρρος Δήμας να ήταν).
Ο σοφός (εκτός από όταν ψηφίζει) λαός μας λέει: «Η κότα πίνει νερό, αλλά κοιτάζει και τον Θεό».
Σεις οι συγγραφείς λιβανιστές βουτήξτε τον κάλαμόν σας στη μελάνη, αλλά και λίγο στη λογική.
