Η εικόνα είναι για άλλη μια φορά αποκαρδιωτική και επικίνδυνη. Η σκιά των τουρκικών προκλήσεων πέφτει βαριά πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου, την ώρα που η Άγκυρα –με πρωταγωνιστή τον Φιντάν– επιχειρεί να υπαγορεύσει ακόμη και τον ρυθμό της εσωτερικής μας πολιτικής και η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη ακολουθεί εάν μη τι άλλο μια περίεργη στάση που εγείρει ερωτήματα.
Το πρόσφατο παραλήρημα του Τούρκου ΥΠΕΞ δεν αποτελεί απλώς πρόκληση. Είναι ευθεία παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας και απόπειρα να χαρτογραφηθεί –για εσωτερική τουρκική κατανάλωση, αλλά και για διεθνή αποπροσανατολισμό– ένα τοπίο “ανώριμων πολιτικών” που “παίζουν με την Τουρκία για να γλιτώσουν την κατάρρευση”. Το ακόμα πιο ανησυχητικό; Η στόχευση στο εσωτερικό κυβερνητικό ρήγμα, ανάμεσα στους «φοβικούς» και τους «ανυπότακτους» αλλά και το ενδεχόμενο -εάν όχι βεβαιότητα- το Μαξίμου να θελήσει να κάνει τα δικά του παιχνίδια πάνω σε αυτόν τον καμβά.
Ο Φιντάν, χωρίς περιστροφές, εξαπέλυσε επίθεση στον υπουργό Εθνικής Άμυνας Νίκο Δένδια. Γιατί; Επειδή δεν ακολούθησε τη γραμμή του πολιτικού κατευνασμού. Επειδή τόλμησε να μιλήσει με σαφήνεια και σταθερότητα, εκεί που άλλοι χαμογελούν πλατιά και μιλούν για «ήρεμα νερά», λες και πρόκειται για τουριστικό έντυπο του ΕΟΤ. Η σιωπή –ή έστω η διακριτική χαλαρότητα– απέναντι στις αλλεπάλληλες τουρκικές προσβολές αποθρασύνει. Και η Άγκυρα, προφανώς, μυρίζεται το κενό.
Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να πορεύεται με διχασμένες φωνές στα εθνικά. Δεν μπορεί να ακολουθεί τα εναλλασσόμενα πολιτικά συμφέροντα ή τις εσωτερικές ισορροπίες του Μεγάρου Μαξίμου, όταν απέναντί της έχει έναν γεωστρατηγικό αντίπαλο που δοκιμάζει σενάρια «τεχνητών κρίσεων». Τα εθνικά θέματα δεν σηκώνουν παιχνίδια εντυπώσεων, ούτε “διαχωρισμούς ρόλων” ανάμεσα στους “ακραίους” και τους “μετριοπαθείς” υπουργούς, αλλά ούτε και ακροβασίες για προεκλογικά παιχνίδια συσπείρωσης της υπό διάλυση βάσης της ΝΔ.
Όταν η Τουρκία αισθάνεται σε θέση ισχύος ώστε να μας κάνει μαθήματα “πολιτικής ωριμότητας” και να μας συμβουλεύει να μην καλλιεργούμε το “αντιτουρκικό αίσθημα”, σημαίνει ότι κάπου, κάτι έχουμε αφήσει να αιωρείται. Κάποιοι μέσα στην κυβέρνηση προξάρχοντος του ίδιου του κ. Μητσοτάκη επέλεξαν να επενδύσουν στην ψευδαίσθηση μιας «ήρεμης συνύπαρξης», την ώρα που η Άγκυρα προετοιμάζεται για ένα ακόμη επεισόδιο πίεσης – είτε στο Αιγαίο, είτε στη ΝΑ Μεσόγειο. Η διπλωματία της “αγκαλιάς” δεν συγκινεί την Τουρκία. Την ενθαρρύνει.
Αντί, λοιπόν, η κυβέρνηση να παίζει τον κακό και τον καλό στα εθνικά ή να μεταλλάσσεται ανάλογα με τις κομματικές της ανάγκες, ήρθε η ώρα έστω και τώρα να σοβαρευτεί. Να σταματήσει να φτιάχνει εσωτερικά μέτωπα, να διαρρέει ποιοι είναι οι «πολεμοχαρείς» και ποιοι οι «λογικοί» Ο ελληνικός λαός δεν χρειάζεται υπουργούς που δίνουν εξετάσεις ηπιότητας στην τουρκική διπλωματία. Χρειάζεται πολιτικούς που υπερασπίζονται τη χώρα με σταθερότητα, ψυχραιμία και χωρίς υποσημειώσεις. Η κυβέρνηση όφειλε να σφυρηλατεί ένα συμπαγές εθνικό μέτωπο και όχι να κάνει “πολιτικό real estate” πάνω σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας. Κι αυτό είναι που την κάνει ακόμη πιο επικίνδυνη…
