Ο Πορτοκαλί σίφουνας, ο Πρόεδρας με το περουκίνι, ο Ντου-Του, συνεχίζει με τους ασύλληπτους ρυθμούς του το έργο «Επιχείρησις: MAGA-Γης Μαδιάμ». Δεν προβλέπεται να μείνει ούτε κολυμπηθρόξυλο! Πάρτε ποπ κόρν και παρακολουθήστε τι κατάφερε, μόνο το περασμένο σαββατοκύριακο:
1. Στα αμερικανικά μίντια έπαιζε ασταματητί όλη μέρα η δίωξη που άσκησε το Υπ. Δικαιοσύνης κατά του πρώην διοικητή του FBI, Τζέιμς Κόμι (καλό μούτρο κι αυτός). Το δικαστικό δράμα που προκύπτει είναι ταμάμ για σίριαλ του Netflix.
Η υπόθεση με λίγα λόγια. Πριν χρόνια οι «έχουμε εμπιστοσύνη στην αδέκαστη Δικαιοσύνη, μόνο που θέλει λίγο σπρώξιμο» Δημοκρατικοί είχαν βγάλει μια δική τους θεωριούλα συνωμοσίας, ότι τον Τραμπ τον «έσπρωχνε» η Ρωσία και έτσι κέρδισε τις εκλογές. Ο Κόμι, ως διευθυντής του FBI πήρε επάνω του την σχετική έρευνα και την προώθησή της στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Η υπόθεση ήταν τελικά αέρας κοπανιστός, αφού οι κατηγορίες ποτέ δεν αποδείχτηκαν παρά την εμπλοκή των ισχυρότερων μυστικών υπηρεσιών του πλανήτη. Τώρα ο Τραμπ τον εκδικείται διώκοντάς τον.
Άσχετο, αλλά επί της ουσίας: τα ποσά που παίζονται στις εκλογές είναι αδιανόητα. Στις εκλογές του 2020 σπαταλήθηκαν ήταν λίγο κάτω από 8 δισ. δολάρια. Προφανώς, εκλογές με τέτοια ποσά δεν είναι δημοκρατικές εκλογές που μπορεί να τις κερδίσει η τυχούσα φτωχάντζα. Και γενικότερα, δεν μιλάμε για κάποιου τύπου Δημοκρατία που είναι ανεπηρέαστη από εξωτερικές επιρροές και οικονομικά συμφέροντα: μάλιστα οι εισφορές των ιδιωτών στα κόμματα, που στην Ευρώπη θεωρούνται παράνομη δωροδοκία, εκεί είναι δωρεές που απαλλάσσονται από φορολογία. Ο Πούτιν, ακόμα κι αν όντως συμμετείχε σε αυτές (κάτι που όπως είπαμε δεν κατάφεραν να αποδείξουν οι μυστικές υπηρεσίες), κάτι ψιλά μόνο θα μπορούσε να δώσει σε σχέση με τα αμερικανικά μονοπώλια που χρηματοδότησαν αυτή την γιορτή της Δημοκρατίας.
Τεσπά, γυρνώντας στο θέμα μας, όντας τυπικός Τραμπ, ο Πρόεδρας κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να εκνευρίσει μέχρι υστερίας τους αντιπάλους του (που σημαίνει ότι θα κάνουν λάθη) και ταυτόχρονα να εξευτελιστεί ο ίδιος, καταστρέφοντας την όποια ακτινοβολία είχε απομείνει στο αμερικάνικο σύστημα. Η όλη κίνηση ήταν έτσι εκτελεσμένη που παραβίασε όλους τους γραπτούς και άγραφους κανόνες που διέπουν το πολιτικό σαβουάρ φερ της Ουάσινγκτον.
- Έκανε το περίεργο για Αμερική, να πιέσει δημοσίως να ασκηθεί η δίωξη, κάτι που συνηθίζεται φυσικά, αλλά μόνο στα κρυφά, όχι στα δελτία ειδήσεων. Αυτό από μόνο του δίνει επιχειρήματα κακοδικίας στους δικηγόρους του Κόμι.
- Μετά, αποκάλεσε τον Κόμι «τον χειρότερο άνθρωπο» και διάφορα άλλα χαριτωμένα, που προφανώς θα τα λάβουν υπόψη οι δικαστές ως απόπειρα επιρροής στην δικαιοσύνη. Στην Αμερική υπάρχει ένας τρομερός καθωσπρεπισμός ως προς τον διαχωρισμό των εξουσιών. Το αμερικάνικο σύστημα βασίζεται στα λεγόμενα checks and balances, το πλέγμα κρατικών και μη εξουσιών που ελέγχουν τον αρχαϊκό θεσμό του Προέδρου, ο οποίος έχει συνταγματικά τον θεσμικό ρόλο που είχε περίπου ένας αντιβασιλέας του 18ου αιώνα. Τμήμα των ελέγχων αυτών είναι ακριβώς ο διαχωρισμός των εξουσιών, μια ανακάλυψη ουσιαστικά των Αμερικάνων. Η μυθολογία του διαχωρισμού είναι περίπου η επίσημη κρατική θρησκεία των ΗΠΑ.
Μην πείτε ότι διαχωρισμός των εξουσιών ούτως ή άλλως δεν υπάρχει· φυσικά και δεν μπορεί να υπάρχει πραγματικός διαχωρισμός, αλλά αυτό είναι άσχετο, για θρησκεία μιλάμε. Το σημαντικό είναι η πρακτική ιδεολογία που διαμορφώνεται από την όλη πολιτική-θρησκευτική τελετουργία, η ιδεολογία του κράτους των Ηνωμένων Πολιτειών. Κάθε παραβίασή της σημαίνει σοβαρά πλήγματα στην συγκρότηση της αμερικάνικης εθνικής συνείδησης, που με τη σειρά τους προκαλούν σοβαρά ρήγματα στον «εθνικό κορμό», ή αλλιώς έχουμε αδυναμία κατασκευής συναίνεσης. Οι μπλε πολιτείες, αυτές που πλειοψηφούν οι Δημοκρατικοί, θα έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα να δεχτούν την κεντρική εξουσία.
- Τέλος, ο Πρόεδρας έβαλε τους διάφορους καραγκιόζηδες και κλόουν που έχει διορίσει σε υπουργεία και υπηρεσίες να φέρουν σε πέρας τη δουλειά με αποτέλεσμα έναν τραγέλαφο. Επάνω στα επίσημα έγγραφα που έχει προωθήσει το υπουργείο Δικαιοσύνης για τη δίωξη, έχουν ήδη πέσει οι αναλυτές των καναλιών δικηγόροι. Πέρα από τις πολλές παρατυπίες, το κυριότερο πρόβλημα, σύμφωνα με αυτά που δημοσιεύτηκαν σε κάποια ρεπορτάζ είναι ότι δεν στοιχειοθετείται καν αδίκημα…
Άρα, η υπόθεση φαίνεται να είναι διάτρητη, σύμφωνα τουλάχιστον με διάφορα μέσα. Αν όντως είναι διάτρητη, αυτό δεν θα είναι κάτι περίεργο· το ίδιο έχει γίνει με όλες τις πρωτοβουλίες Τραμπ ως τώρα, κατάρρευσαν στα μούτρα του λόγω ανικανότητας, έχοντας βέβαια πολύ σοβαρά ή και επικίνδυνα αποτελέσματα, αλλά σίγουρα όχι αυτά που ήθελε ο πρόεδρας. Πάντως η υπόθεση αυτή, είτε είναι είτε δεν είναι διάτρητη, θα γίνει μεγάλο και δημοφιλές τηλεοπτικό δράμα. Στο μεταξύ οι μηχανισμοί στην Ουάσινγκτον έχουν πάθει αποπληξία και κοκομπλόκο.
2. Μέσα στον χαμό, ο Τραμπ εξέδωσε μια «Εθνική Οδηγία Ασφάλειας» (national security directive), με τίτλο «Countering Domestic Terrorism and Organized Political Violence». Με αυτήν, το υπουργείο Δικαιοσύνης και οι υπηρεσίες ασφαλείας διατάσσονται να δημιουργήσουν ένα «δίκτυο» που να διαταράσσει και να καταστρέφει κάθε δραστηριότητα που προέρχεται από «άτομο, ομάδα ή οργάνωση» που υποθάλπουν «αριστερή πολιτική βία», «ακόμα και πριν υπάρξουν ως αποτέλεσμα βίαιες πολιτικές πράξεις». Δηλαδή, όχι μόνο αστυνομία σκέψης, αλλά και προληπτική αστυνομία σκέψης: θα τιμωρεί πριν γίνει το «έγκλημα».
Βέβαια, αυτό δεν θα αρέσει ούτε στους φίλους του τους τεχνο-γίγαντες. Να θυμίσουμε ότι μόλις πριν λίγες μέρες, ύστερα από πίεση των εργαζομένων της, η Microsoft έκοψε την πρόσβαση στο δίκτυό της κάποιων μονάδων του ισραηλινού στρατού. Ήταν οι μονάδες που αποθήκευαν και επεξεργάζονταν δεδομένα τηλεφωνικών κλήσεων που είχαν αποκτηθεί μέσω μαζικής παρακολούθησης στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Πολιτικά θα είναι λίγο δύσκολο να συναινέσουν όλοι αυτοί σε αντίστοιχες πράξεις κατά αμερικανών πολιτών, μέσα στην ίδια την Αμερική.
Οι «αριστερές» σκέψεις που θα διώκονται ως τρομοκρατία, εκτός από τους αντιφά που πριν λίγες μέρες τους ανακήρυξε σε τρομοκρατική οργάνωση (προφανώς ανύπαρκτη, δεν υπάρχει οργάνωση που να λέγεται «Antifa»), περιλαμβάνουν τα κάτωθι:
- Αντικαπιταλισμό,
- Αντιχριστιανισμό,
- Υποστήριξη για την ανατροπή της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών,
- Εξτρεμισμό στο θέμα της μετανάστευσης,
- Εξτρεμισμό στο θέμα της φυλής,
- Εξτρεμισμό στο θέμα του φύλου,
- Εχθρότητα προς όσους έχουν παραδοσιακές αμερικανικές απόψεις για την οικογένεια,
- Εχθρότητα προς όσους έχουν παραδοσιακές αμερικανικές απόψεις για τη θρησκεία, και
- Εχθρότητα προς όσους έχουν παραδοσιακές αμερικανικές απόψεις για τη ηθική
Πρώτο σχόλιο, η χέβι μέταλ σκηνή προφανώς θα έχει να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα, ειδικά οι νταρκ και ντεθμεταλάδες σατανιστές. Επίσης: Πω ρε φίλε, επτάκις ισόβια θα έτρωγε το «Κ» για τις σκέψεις του αν ήταν αμερικανικό.
Βέβαια, είναι στοιχείο της αμερικάνικης παράδοσης και συνταγματικά κατοχυρωμένο το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Στοιχείο της κουλτούρας αυτής είναι ακόμα ,και η οπλοφορία για παράδειγμα, που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα. Η εφαρμογή αυτών των οδηγιών θα αντιμετωπίσει κάποιες δυσκολίες θα λέγαμε. Εκτός βέβαια αν η χώρα μας δανείσει στον Τραμπ μερικούς δικαστές. Οι δικοί μας είναι μανούλες στο να βρίσκουν συνταγματικές καθαρά αντισυγματικές διατάξεις, όπως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ας πούμε, άρα μπορεί και να του φανούν χρήσιμοι.
3. Τέλος, μέσα στην ίδια μέρα, ο Πρόεδρας πρόλαβε να ανακοινώσει στα σόσιαλ ότι κατέβασε στρατό στο Πόρτλαντ. Εκεί έγινε μία μικρή ειρηνική διαδήλωση κατά της υπηρεσίας μετανάστευσης. Φαίνεται ότι ο Τραμπ δεν ενημερώθηκε από τις αρχές για αυτήν, αλλά από τα έξαλλα σχόλια των οπαδών του στα σόσιαλ, με αποτέλεσμα να περιγράψει την κατάσταση στην πόλη ως «πολεμική».
Πάντως, η αλήθεια είναι ότι το Πόρτλαντ είχε γράψει σχεδόν 200 μέρες συνεχών διαδηλώσεων κατά τη διάρκεια του Black Lives Matter, κάτι που δεν φαίνεται να ξεχάστηκε. Παρόμοιες κινήσεις με κατέβασμα της εθνοφυλακής λόγω μικροδιαδηλώσεων έγιναν ή σχεδιάζονται και στο Σικάγο και το Μέμφις, μετά την πρωτεύουσα και το Λος Άντζελες. Στο τελευταίο οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν μετά την είσοδο της εθνοφυλακής.
Όσοι πιστεύουν ότι η αριστερά της Αμερικής (ή αυτό το ανοργάνωτο και χύμα πράγμα που υπάρχει στην Αμερική ως αριστερά) το «παράκανε» με το cancel culture, ας δουν τώρα τι σημαίνει πραγματικά cancel culture. Η δεύτερη προεδρία Τραμπ είναι μια αντιδραστική αντεπανάσταση βίαιη και χαοτική, χωρίς κανένα σχέδιο, αν και μερικοί θα πουν ότι έχει σχέδιο, το Project 2025. Θα αντιτάξουμε ότι το τελευταίο δεν είναι σχέδιο, είναι προϊόν της φαντασίας μιας δράκας αντιδραστικών, ένα αυτοαντιφατικό συμπίλημα όλων των αιτημάτων της άκρας δεξιάς των τελευταίων ετών, ακόμα και αλληλοσυγκρουόμενων.
Πράγματι, ο Τραμπ εφαρμόζει πλευρές του Project 2025, αλλά αυτό δεν αποτελεί σχέδιο. Η εφαρμογή δεν γίνεται στη βάση ενός πραγματικού συσχετισμού δύναμης ενός κοινωνικού σχηματισμού, αλλά με βάση την φαντασίωση για το κράτος ενός υποσυνόλου των οπαδών του.
Μάλιστα οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης είτε θα περικόψουν σταδιακά τα κοινωνικά ερείσματα του Πρόεδρα εκεί που έχει δύναμη (πχ οι δασμοί θα έχουν αρνητική επιρροή στις αγροτικές περιοχές), ή εφαρμόζονται πρώτα και κύρια σε μέρη που δεν έχει σημαντικά κοινωνικά ερείσματα, καθαρά εκδικητικά. Η βάση του MAGA δεν βρίσκεται στα σημεία που με τις κινήσεις του προκαλεί κρίση, όπως το Πόρτλαντ, η βάση του είναι στην βαθιά αγροτική Αμερική. Η πολεμικής υφής παρέμβασή του ακριβώς εκεί που ήταν εκ των προτέρων αντιπαθής θα προκαλέσει σε μικρό σχετικά χρονικό διάστημα σοβαρές αντιδράσεις.
Επίσης σημαντικό είναι το προσωπικό στοιχείο, η αντίληψη του προεδρικού αξιώματος ως προσωπικής του ιδιοκτησίας. Χρησιμοποιεί τη θέση του για προσωπικό πλουτισμό, κάτι το ασυνήθιστο σε μια χώρα που οι πρόεδροι βγάζουν λεφτά αφού αφυπηρετήσουν. Έτσι, όχι μόνο έβγαλε λεφτά από τα κορόιδα που έσπευσαν να αγοράσουν το προσωπικό του κρυπτονόμσμα αμέσως μετά την εκλογή του, αλλά έχουμε πλέον και τις καταγγελίες για χρηματισμό από τα ΗΑΕ μέσω άλλου κρυπονομίσματος.
Επίσης εκδικείται δημόσιους λειτουργούς, όπως ο Κόρεϊ, κάτι που δεν θα αρέσει στη γραφειοκρατία, που έχει συνηθίσει αλλιώς.
Τέλος, εκδικείται κινήματα που έδρασαν σε αντι-Τραμπ περιοχές. Εκδικείται πόλεις-οχυρά των Δημοκρατικών. Και όλα αυτά τη στιγμή που η πολιτική του έχει αυξήσει την φτώχεια και έχει μειώσει το καταναλωτικό δυναμικό των μεσαίων στρωμάτων. Μιλάμε για την Αμερική όπου η μείωση της καταναλωτικής δύναμης είναι το μέγιστο αμάρτημα μιας κυβέρνησης. Τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις είναι όλο και μικρότερα. Από την άλλη βέβαια, η βάση του μπορεί να έχει μειωθεί σε έναν βαθμό. αλλά για την ώρα είναι ατσαλωμένη και μαζί του. Αυτό μπορεί να αλλάξει σύντομα.
Και αν η δημοτικότητά του είναι εξαιρετικά χαμηλή στα λαϊκά και μεσαία στρώματα, από την άλλη μεριά, ακόμα και οι CEO, όπως έγραφε τις προάλλες η Wall Street Journal, έχουν αρχίσει να κουράζονται από τις χαοτικές κινήσεις του. Γιατί ναι μεν η φορολογική του μεταρρύθμιση ήταν ένας αντίστροφος Ρομπέν των Δασών (δηλαδή κλέβει από τους φτωχούς και τα δίνει στους πλούσιους), όμως οι ως τώρα κινήσεις του κατά τα άλλα, δεν φαίνεται να ωφελούν την αμερικάνικη οικονομία, δηλαδή τα μεγάλα πορτοφόλια.
Αναγκασμένος να κινείται διαρκώς, να δημιουργεί διαρκώς νέα θέματα για να καλύψει τα προηγούμενα λάθη του και να βρίσκεται συνεχώς στη δημοσιότητα, δημιουργεί εστίες μέσα σε εχθρικό έδαφος, οξύνει τις αντιθέσεις ώστε να συσπειρώσει τους οπαδούς του, συνεχίζει να κάνει αντιφατικές χαώδεις κινήσει που αυτο-καταρρίπτονται. Βάζει φωτιά στις ΗΠΑ από τα πάνω, αλλά έτσι δεν θα αργήσει η ώρα που η φωτιά θα αρχίσει να καίει και από τα κάτω.
Το γνωμικό λέει ότι αν βάλεις τον παλιάτσο στο παλάτι, δεν γίνεται ο παλιάτσος βασιλιάς, αλλά το παλάτι τσίρκο. Και αυτός ο παλιάτσος είναι ένας θλιβερός (και όχι θλιμμένος) και πολύ επικίνδυνος κλόουν: το θέαμα στο τσίρκο δεν θα είναι καθόλου αστείο.
