Δριμύτερος και γενικευμένος επιστρέφει ο Μακαρθισμός στις ΗΠΑ

Πολιτικό σκοτάδι απλώνεται στις ΗΠΑ! Η δολοφονία του ακροδεξιού, ρατσιστή και ομοφοβικού Τσάρλι Κερκ από έναν ομοϊδεάτη του, όπως ξεκάθαρα και δημόσια δήλωνε ο κατηγορούμενος για την δολοφονία Τάιλερ Ρόμπινσον, έδωσε την αφορμή για ένα κυνήγι μαγισσών χωρίς προηγούμενο στην πρόσφατη αμερικανική ιστορία. Πρωταγωνιστής του κύματος διώξεων είναι η ανώτατη πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ δηλαδή ο πρόεδρος και αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, κι όχι ένας γερουσιαστής από το Γουισκόνσιν όπως ήταν ο Τζο Μακάρθυ που έστησε την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών το 1947 για να ανακόψει το κύμα εκδημοκρατισμού που πυροδότησε το Νιου Ντιλ του Ρούζβελτ και η πρόσφατη αντιφασιστική νίκη. Αυτή η διαφορά κάνει τις υπό εξέλιξη διώξεις ακόμη πιο απειλητικές για την ελευθερία του λόγου και τα εναπομείναντα δημοκρατικά δικαιώματα.

Η απόλυση του Τζίμι Κίμελ από το ABC την Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι εκθέτοντας ανεπανόρθωτα τις πρακτικές ολοκληρωτισμού που χρησιμοποιεί ο Λευκός Οίκος για να εξοβελίσει κάθε κριτική. Αφορμή για την απόλυσή του στάθηκαν όσα δήλωσε για τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ: «Η συμμορία του MAGA [Make America Great Again – Κάνε την Αμερική Μεγάλη Ξανά] προσπαθεί απεγνωσμένα να χαρακτηρίσει αυτό το παιδί που σκότωσε τον Τσάρλι Κερκ ως οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτούς και κάνει οτιδήποτε μπορεί για να καταγράψει πολιτικά κέρδη». Η άμεση παρέμβαση του διορισμένου από τον Τραμπ επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Επικοινωνιών στην ιδιοκτησία του ABC προκάλεσε την άμεση απόλυση του Τζιμ Κέλι. Αποδέκτης των απειλών της ρυθμιστικής αρχής ήταν η ιδιοκτήτρια Walt Disney, ο ιδρυτής της οποίας το 1947 είχε συνεργαστεί πλήρως με τον φασίστα γερουσιαστή Μακάρθι! Την συμμόρφωση της Disney με τις εντολές του Λευκού Οίκου αποδοκίμασαν συνδικάτα της ενημέρωσης. Η απόλυση του Κίμελ χαιρετίστηκε δημόσια από τον πρόεδρο Τραμπ που έτσι θέλησε να δείξει ότι η ωμή καταστολή θα συνοδεύει στο εξής οποιαδήποτε πολιτική διαφωνία. «Συγχαρητήρια στο ABC που τελικά βρήκε το θάρρος να κάνει αυτό που έπρεπε να κάνει», έγραψε σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα Truth Social. Μιλώντας μάλιστα σε δημοσιογράφους δήλωσε ότι τα τηλεοπτικά δίκτυα αποτελούν «στρατό των Δημοκρατικού κόμματος» ενώ κάλεσε τη ρυθμιστική αρχή να ανακαλέσει τις άδειες όποιων δικτύων του ασκούν κριτική!

Για να μην έχουμε …κενά οι Financial Times σε άρθρο τους που θέτει στον τίτλο του το (μάλλον ρητορικό) ερώτημα «αν η Αμερική εισέρχεται σε μια νέα εποχή Μακαρθισμού» μας θύμισαν ότι πριν πολλά χρόνια ο Ντόναλντ Τραμπ και ο πατέρας του είχαν χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες του βασικού και νεαρού τότε συνεργάτη του Μακάρθι, Ρόι Κον. Ο Ρόι Κον (που ξεχώρισε στις Μακαρθικές δίκες για την σκληράδα του σε βαθμό να υπερβαίνει σε ζήλο ακόμη και τον αρχηγό του FBI Έντγκαρ Χούβερ όταν ο τελευταίος εξέφραζε τον δισταγμό του για την εκτέλεση των Ρόζενμπεργκ) εξελίχθηκε σε μέντορα και νομικό σύμβουλο του Τραμπ. Η δίκη στην οποία διέπρεψε αφορούσε μήνυση του υπουργείου Δικαιοσύνης κατά των Τραμπ επειδή τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 αρνιόνταν να πουλήσουν διαμερίσματα σε μαύρους και Πορτορικάνους! Πίσω από τις διώξεις των μεταναστών από τον Τραμπ, με άλλα λόγια, κρύβεται κι ένας χρόνιος ρατσισμός του αμερικανού προέδρου…

Η επίθεση του Τραμπ στον Τύπο ξεκίνησε πριν ακόμη την εκλογή του τον Νοέμβριο του 2024, όταν υπέβαλε αγωγή εναντίον του CBS ζητώντας το εξωφρενικό ποσό των 10 δισ. δολ. Αφορμή στάθηκε μια συνέντευξη της τότε αντιπροέδρου Καμάλα Χάρις στην εκπομπή «60 λεπτά» την οποία ο Τραμπ χαρακτήρισε ντροπιαστική για το πρόσωπό του. Η παραίτηση των επικεφαλής της δημοφιλούς εκπομπής από το CBS δεν οδήγησε σε υποχώρηση τον Τραμπ. Η διοίκηση του καναλιού κατέβαλλε 16 εκατ. δολ. στο πλαίσιο ρύθμισης  για να εγκρίνει η κυβέρνηση εταιρικό μετασχηματισμό που βρισκόταν σε εξέλιξη. Θύμα του Τραμπ τότε ήταν ο σταθερά επικριτικός κατά του Τραμπ και βραβευμένος δημοσιογράφος Στίβεν Κόλμπερτ.

Τον Ιούλιο του 2025 ο Τραμπ κατέθεσε αγωγή κατά της υπερσυντηρητικής Wall Street Journal ιδιοκτησίας του μεγιστάνα Ρούπερτ Μέρντοχ, με αφορμή την δημοσίευση από την εφημερίδα κάρτας γενεθλίων που έστειλε ο Τραμπ στον προαγωγό ανηλίκων και πράκτορα της Μοσάντ Τζέφρι Επστάιν. Οι ευχές του Τραμπ περικλείονταν σε σκίτσο γυναικείου σώματος, που πρόδιδε ότι ο Τραμπ απολάμβανε τις υπηρεσίες του προαγωγού. Ο Τραμπ διέψευσε ότι η κάρτα ήταν δική του.

Μόλις πρόσφατα ο αμερικανός πρόεδρος στράφηκε κι εναντίον των New York Times και του εκδοτικού οίκου Penguin Random House ζητώντας το (ακόμη πιο) εξωφρενικό ποσό των 15 δισ. δολ. με την κατηγορία ότι πρόσβαλλαν την φήμη του ως επιτυχημένου επιχειρηματία. Η αγωγή απορρίφθηκε τάχιστα, στις 19 Σεπτεμβρίου, από ομοσπονδιακό δικαστή της Φλόριδας, διορισμένο μάλιστα από τον πρώην πρόεδρο Τζορτζ Μπους (δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα ο επίσημος και θεσμικός συγχρωτισμός της εκτελεστικής με την δικαστική εξουσία), με το σκεπτικό ότι ήταν αδικαιολόγητα μακροσκελής. Ο Τραμπ είχε μηνύσει άλλες δύο φορές τους New York Times, το 2020 και το 2021, και πάλι χωρίς αποτέλεσμα.

Οι διώξεις που είναι σήμερα σε εξέλιξη στις ΗΠΑ είναι πολύ πιο σοβαρές από τις μακαρθικές επειδή δεν περιορίζονται μόνο σε έναν κλάδο όπως συνέβη το 1947. Τότε, στο στόχαστρο του αντικομουνισμού βρέθηκε το Χόλιγουντ και μια μειοψηφία επαίσχυντων καταδοτών, όπως ο Γουόλτ Ντίσνεϋ, ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης Ηλίας Καζάν, ο Ρόναλντ Ρέιγκαν κι άλλοι συνεργάστηκαν με την Επιτροπή και ορισμένοι κατέδιδαν αδιακρίτως συναδέλφους τους ως κομμουνιστές οδηγώντας τους στην πείνα και την αυτοκτονία για να κερδίσουν την εύνοια του αμερικανικού κράτους. Άλλοι κι άλλες αντίθετα, όπως η Μέριλιν Μονρόε, δεν υπέκυψαν γράφοντας τη δική τους σελίδα στην ιστορία της αντίστασης της αμερικανικής τέχνης και διανόησης.

Σήμερα εξ ίσου οργανωμένα και συστηματικά με τον Τύπο διώκεται η ελευθερία της γνώμης στα πανεπιστήμια. Η διαφορά εδώ είναι ότι, αντίθετα με το κυνήγι μαγισσών στο χώρο του θεάματος, η αρχή έγινε από τους Δημοκρατικούς, πολύ πριν την εκλογική νίκη του Τραμπ το Νοέμβριο του 2024. Η αμερικανο-ισραηλινή επίθεση και η γενοκτονία στη Γάζα προκάλεσαν ένα τόσο μαζικό κι επίμονο κίνημα συμπαράστασης στα αμερικανικά πανεπιστήμια που για να το αντιμετωπίσει το αμερικανικό κράτος επιστράτευσε εξ ίσου πρωτοφανή, νεομακαρθικά μέσα! Στην μάχη εναντίον των φοιτητών, των καθηγητών και πρυτάνεων πρωταγωνίστησαν οι Δημοκρατικοί που συνεργάστηκαν με ζάμπλουτους σιωνιστές οι οποίοι έκοψαν τις χρηματοδοτήσεις στα πανεπιστήμια της ελίτ. Το βιογραφικό των Δημοκρατικών είναι τόσο λεκιασμένο από τις διώξεις που προκάλεσαν στα αμερικανικά ΑΕΙ για να καλύψουν τα εγκλήματα του Ισραήλ, ώστε σήμερα η αντίδραση του Μπαράκ Ομπάμα απέναντι στην απόλυση του Τζίμι Κίμελ ή η πρωτοβουλία Δημοκρατικών του Κογκρέσου να περάσουν νόμο που να θωρακίζει την ελευθερία του λόγου στα ΜΜΕ, μόνο καγχασμό προκαλεί. Οι Δημοκρατικοί απέλυσαν τους πρυτάνεις των μεγαλύτερων ΑΕΙ, τους τηλεπαρουσιαστές θα προστατεύσουν;

Καθόλου τυχαία, ο Τραμπ αξιοποιεί ακριβώς το ίδιο εργαλείο που χρησιμοποιούσαν και οι Δημοκρατικοί μέχρι το 2024, τον αντισημιτισμό, για να επιβάλει τη συντηρητική στροφή στα ΑΕΙ. Επίσης ο Τραμπ και ο αμερικανικός συντηρητισμός εξαπέλυσαν μια τεράστια επίθεση σε όσα μέτρα άμβλυνσης των αντιθέσεων εφαρμόστηκαν μετά την δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, υπό τον τίτλο Woke και DEI (αρκτικόλεξο των όρων Ποικιλομορφία, Ισότητα και Ένταξη). Επρόκειτο για μέτρα που ήταν ανεπαρκή κι επιδερμικά, αναβίωση της αποτυχημένης κι ελιτίστικης πολιτικής ορθότητας, κι ανίκανα να αντιμετωπίσουν εκ βάθρων το πρόβλημα των ανισοτήτων. Ήταν όμως μία κάποια λύση. Κι αυτά τα μέτρα ξηλώθηκαν!

Η επίθεση στα αμερικανικά πανεπιστήμια επί Τραμπ είναι πρωτοφανής! Ποτέ άλλοτε στην ιστορία η τριτοβάθμια εκπαίδευση των ΗΠΑ δεν έχει δεχτεί τόσο γενικευμένη και συντονισμένη επίθεση, με στόχο όχι απλά τον εκφοβισμό και την συμμόρφωση (αυτή ήρθε στη συνέχεια) αλλά το κλείσιμο τους. Επιλεκτικά ξεχωρίζω: Επιστολή του Τραμπ τον Μάρτιο σε 60 πανεπιστήμια με την οποία τους απειλούσε για νομικές κυρώσεις αν ανέχονταν τον αντισημιτισμό (δηλαδή την καταγγελία της γενοκτονίας και την έκφραση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη). Τον ίδιο μήνα περικοπή 400 εκατ. δολ. από χρηματοδοτήσεις στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια λόγω φιλο-παλαιστινιακών διαδηλώσεων. Τον Απρίλιο πάγωμα χορηγίας 2,2 δισ. δολ. στο Χάρβαρντ επειδή εφάρμοζε προγράμματα ισότητας. Για τον ίδιο λόγο κόπηκαν δισ. δολ. στα πανεπιστήμια Πρίνστον, Κόρνελ, Πενσιλβάνια και πολλά άλλα. Κλείσιμο (με προεδρικό διάταγμα) του υπουργείου Παιδείας και απόλυση των 1.200 εργαζομένων του, με την έγκριση του (τραμπικού) Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ανάκληση αδειών παραμονής στις ΗΠΑ εκατοντάδων φοιτητών που χαρακτηρίστηκαν συμπαθούντες της Χαμάς, με αποτέλεσμα τα ΑΕΙ να χάσουν εκατοντάδες εκατομμύρια από δίδακτρα. Ακύρωση νόμου του Μπάιντεν που παρέγραφε απαιτήσεις για φοιτητικά δάνεια, με αποτέλεσμα 8 εκατ. δανειολήπτες να πρέπει να περάσουν από τα γκισέ των τραπεζών, ενώ τέθηκε οροφή στα φοιτητικά δάνεια που πλήττει τα πιο καλά πανεπιστήμια με ακριβά δίδακτρα.

Η λίστα των διώξεων είναι ατελείωτη και καταλήγει σε ένα συμπέρασμα: Ο Τραμπ είναι αποφασισμένος να επιβάλει ένα καθεστώς μεσαιωνικού σκοταδισμού στην αμερικανική εκπαίδευση, δυναμιτίζοντας τα θεμέλια επάνω στα οποία αναπτύσσεται η ίδια η επιστήμη και η γνώση από …ανακαλύψεώς τους. Αναμφισβήτητα δε όσο επεκτείνονται οι διώξεις το κύρος και το ύψος της αμερικανικής επιστήμης ποτέ δεν θα είναι όπως ακόμη και σήμερα…

Οι διώξεις πλήττουν ακόμη και δεξαμενές σκέψης που υπηρέτησαν μεν επί δεκαετίες την επιβολή της αμερικανοκρατίας στα τέσσερα σημεία του πλανήτη, αλλά τάσσονται στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών. Για παράδειγμα το Ίδρυμα Ανοικτή Κοινωνία του Τζορτζ Σόρος και το Ίδρυμα Φορντ. Πρόκειται για κέντρα διεθνούς επιρροής που συνέβαλαν τα μέγιστα στην εξάπλωση της αμερικανικής ήπιας (και όχι μόνο) ισχύος μέσω χρηματοδοτήσεων όχι μόνο ύποπτων ΜΚΟ αλλά επίσης επιστημόνων και ερευνητών και άλλων ΜΚΟ με ουσιαστική φιλανθρωπική δράση.