Του Μανώλη Κοττάκη
Όταν ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανός (ο οποίος την ώρα που τυπώνονταν αυτές οι γραμμές δεχόταν πιέσεις να παραιτηθεί από το αξίωμά του) επιβιβαζόταν στο αεροπλάνο για το Κάιρο την περασμένη εβδομάδα, ουδείς στο Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Εξωτερικών γνώριζε την πρωτοβουλία του αυτή. Άπαντες αγνοούσαν.
Η αιγυπτιακή κυβέρνηση πιάστηκε στον ύπνο. Αιφνιδιάστηκε και διαμαρτυρήθηκε εντονότατα στην ελληνική μόλις εκείνος κατάφερε να εκδιώξει τους στασιαστές μοναχούς από την Αγία Αικατερίνη. Το Κάιρο θεωρούσε ότι η Αθήνα ελέγχει πλήρως τον Δαμιανό και μαζί με αυτό το πίστευαν και μερικοί καλόπιστοι πλην αφελείς εκκλησιαστικοί κύκλοι της πατρίδας μας που διακινούσαν την πληροφορία ότι ο 91χρονος ηγούμενος ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία από τον Γιώργο Γεραπετρίτη προκειμένου να υπογράψει την επαίσχυντη συμφωνία που ετοιμάζει στο παρασκήνιο μαζί με τους Αιγυπτίους.
Διακινείτο μάλιστα μεταξύ κύκλων των Αθηνών και του Αγίου Όρους και το δήθεν απόρρητο συμφωνητικό που θα υπέγραφε ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου, το οποίο όμως στην πραγματικότητα ήταν οι παρατηρήσεις μιας δικηγορικής εταιρίας σε ένα από το πρώτα προσχέδια συμφωνίας πριν από την έκδοση της δικαστικής απόφασης.
Αποδείχθηκε από τα γεγονότα ότι «έπεσαν» όλοι έξω: και το Κάιρο και η Αθήνα και οι αφελείς εκκλησιαστικοί. Εισβάλλοντας στη μονή του ο ηγούμενος απέτρεψε την ύστατη στιγμή την πραξικοπηματική εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου, που θα αναγνώριζαν αμέσως οι Αιγύπτιοι, με αποστολή να υπογράψει τον συμβιβασμό Αθηνών – Καΐρου με τον οποίο θα πωληθούν τα ιερά και τα όσια της πίστης μας και του έθνους μας.
Γράψαμε την επομένη της βραδινής εισβολής του Αρχιεπισκόπου στο Σινά ότι ο Δαμιανός έκανε το χρέος του, ανεξαρτήτως τού αν μείνει ή φύγει, και ότι εφεξής θα αποκαλυφθεί ο ρόλος όλων. Και απεκαλύφθη! Οι Αιγύπτιοι αρχικά «έκοψαν» την τροφοδοσία τροφίμων και φαρμάκων στον υπέργηρο ιεράρχη, που είναι πένης παρά τις φρικώδεις φήμες περί πλουτισμού του. Επίσης χορήγησαν άδεια παραμονής άνευ εγκρίσεως του Δαμιανού στον περίφημο Ησύχιο (Μοχάμεντ), ο οποίος είναι γνωστός στα στελέχη της ΔΑΠ στην Ελλάδα από τη δράση του σε άλλες δεκαετίες. Επέτρεψαν επίσης σε ιδιώτη Έλληνα που έχει πάει… χατζής στη Μέκκα να «λύνει» και να «δένει» έξω από το μοναστήρι που κάποιοι αποκαλούν «μαγαζί γωνία».
Η Αθήνα ένιψε τας χείρας της για όλα αυτά διά του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αφού το ζήτημα συζητήθηκε τρίτο (!) στη Σύνοδο της περασμένης Πέμπτης, εξέδωσε μια λακωνική δήλωση αναγνώρισης του Δαμιανού. Πολύ λίγο, πολύ αργά. Ακατανόητο για εμάς τους αμύητους.
Η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους δεν εξέδωσε ανακοίνωση ποτέ. «Κατανοητό». Είναι διασπασμένη. Δεν της αρέσει να το διαβάζει, μας στέλνει και «μηνύματα», αλλά αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος, τον οποίο ποικίλοι κύκλοι υπονομεύουν για το θέμα του Τυχικού, τέως μητροπολίτη Πάφου, εξέδωσε ανακοίνωση στήριξης μόλις χθες, όταν ήδη ο Σιναίου δεχόταν φοβερές πιέσεις περί παραίτησης. Για τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων και τις ευθύνες του, που έχει μείνει αβοήθητος από την Ελλάδα, τα έχουμε πει. Μόνο ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τήρησε από την αρχή σθεναρά στάση και οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε. Η διασπασμένη Ορθοδοξία ήταν η κρυφή χαρά της κυβέρνησης.
Από εδώ αρχίζουν τα ευτράπελα. Όταν ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός ταμπουρώθηκε στη μονή, διακήρυξε ότι η ζωή του είναι σε κίνδυνο και απείλησε ότι θα το κάνει Κούγκι, οι Αιγύπτιοι έστειλαν μήνυμα στον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη ότι θα εισβάλουν στην Αγία Αικατερίνη γιατί τη θεωρούν αρχαιολογικό μνημείο και δεν πρέπει να είναι κλειστό! (Αυτό δείχνει την απίστευτη διαπραγματευτική ισχύ που θα είχε η Ελλάδα για ευνοϊκή συμφωνία, αν όλοι οι μοναχοί ενωμένοι υπό τον Δαμιανό ταμπουρώνονταν στη μονή απαιτώντας κατάργηση της δικαστικής απόφασης – το σαράκι της ελληνικής διχόνοιας όμως επικράτησε.)
Τότε άρχισε και τυπικά η αντίστροφη μέτρηση της ελληνικής παράδοσης στους ισλαμιστές και τους κόπτες του αιγυπτιακού υπουργείου Εξωτερικών. Αντί να τους προειδοποιήσει δυναμικά πως οιαδήποτε πράξη ασέβειας και κατάλυσης του ασύλου σε ένα μοναστήρι με ιστορία 15 αιώνων (την οποία γνωρίζει άριστα η βυζαντινολόγος Ελένη Αρβελέρ που υποδέχθηκε τον πρωθυπουργό στα 99α γενέθλιά της και θα μπορούσε να του την εξηγήσει), υποχώρησε ατάκτως. Με εντολή Γεραπετρίτη (ο οποίος κρύβεται στα τηλέφωνα και αναθέτει τα βάρη στην υφυπουργό Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου για να μη χρεωθεί προσωπική εμπλοκή) ο κυβερνητικός αξιωματούχος μετέφερε τηλεφωνικώς τον αιγυπτιακό εκβιασμό στον Αρχιεπίσκοπο Σιναίου και απέσπασε αρχικώς την προφορική παραίτησή του. Με ελάχιστο αντάλλαγμα αξιοπρέπειας ότι οι στασιαστές μοναχοί θα του δηλώσουν τη μετάνοιά τους. Γραπτή παραίτηση μέχρι στιγμής δεν έχει υποβληθεί γιατί ο Δαμιανός θέτει προϋποθέσεις. Προκειμένου όμως να τηρηθούν τα προσχήματα, αποφασίστηκε το εξής:
Στη θέση του ηγουμένου της Μονής Αγίας Αικατερίνης Σινά θα τοποθετηθεί, αν παραιτηθεί, τρίτο πρόσωπο, ουδείς εκ των στασιαστών. Ο ιερομόναχος Συμεών, υπεύθυνος για το μετόχι του Σινά στο Αλεποχώρι Μεγάρων, με άριστες σχέσεις με δυναμικό μητροπολίτη του λεκανοπεδίου, είναι ο επικρατέστερος, αλλά αυτό μένει να επιβεβαιωθεί. Η εκλογή του θα γίνει την 7η Σεπτεμβρίου. Από την εξέλιξη αυτή αποδεικνύονται τα εξής:
Πρώτον, η υπόθεση της Ιεράς Μονής του Σινά έχει «ξεπουληθεί» από την πρώτη στιγμή από την κυβέρνηση σε συνεννόηση με το Κάιρο. Το πώς θα φθάναμε σε αυτό ήταν άγνωστο γιατί παρεμβάλλονταν πολλοί απρόβλεπτοι παίκτες, αλλά ο στόχος ήταν δεδομένος από την αρχή. Το Σινά θεωρείται ενδοκυβερνητικώς «μικρή ασήμαντη ψηφίδα» στο ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο των ελληνοαιγυπτιακών σχέσεων που περιλαμβάνουν το θέμα της ΑΟΖ, το θέμα της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδος – Αιγύπτου για το οποίο ενδιαφέρονται ισχυρά συμφέροντα (γράψαμε για αυτό με αφορμή δημοσίευμα της «Corriere de La Serra») κ.ά. Είναι εύκολο για μια κυβέρνηση που δεν είχε ποτέ ουσιαστική σχέση με την Ορθοδοξία, παρά μόνον υποκρίνεται, να το «θυσιάσει». Η διάσπαση της Ορθοδοξίας και οι θεωρίες συνωμοσίας των αφελών είναι μιας πρώτης τάξεως δικαιολογία για να κρύψει τις τεράστιες επερχόμενες ευθύνες της για τη συρρίκνωση των πνευματικών συνόρων του έθνους.
Δεύτερον, αποδεικνύεται ότι δεν ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός ο εκλεκτός του κυρίου Γεραπετρίτη, ο οποίος μετά πάσης βεβαιότητος θα υπέγραφε κάθε επαίσχυντη συμφωνία με την Αίγυπτο. Τα ψέματα κατέπεσαν. Αποδεικνύεται ότι την επερχόμενη διακρατική συμφωνία που θα αναγνωρίζει τα ελάχιστα στη μονή (απόκτηση νομικής προσωπικότητας, χορήγηση αιγυπτιακής υπηκοότητας στους μοναχούς, αναγνώριση περιορισμένων ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων) θα την υπογράψει μάλλον άλλος. Χάσαμε την Αγία Σοφία, χάσαμε τη Μονή Χώρας, χάνουμε και το Σινά. Τρίτο κτύπημα στη σειρά. Να περιληφθεί και αυτό στον απολογισμό όσων έγιναν πρώτη φορά εδώ και πενήντα χρόνια.
