Ο Βρετανός πρωθυπουργός και άλλοι (Καναδάς, Αυστραλία) είπαν ωραία λόγια για την αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους, αλλά μετά από όλη αυτή τη φρίκη, είναι πολύ αργά, «Οι Παλαιστίνιοι χρειάζονται απεριόριστη υποστήριξη, τώρα…» γράφει η Νεσρίν Μάλικ στον The Guardian*.
H συντονισμένη αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους είναι βέβαια μια εμφατική χειρονομία σε μια ιστορική στιγμή. Και κατοχυρώνει «αυτό που το ισραηλινό κράτος φαίνεται να έχει δεσμευτεί να σβήσει μια για πάντα -τη νόμιμη αξίωση των Παλαιστινίων για τη δική τους γη. Η επιμονή στην παλαιστινιακή κρατική υπόσταση είναι ζωτικής σημασίας και όπως δήλωσε ο ακτιβιστής Άραμπ Μπαργούθι στον Guardian την περασμένη εβδομάδα, η αναγνώριση προστατεύει την ιδέα ενός παλαιστινιακού κράτους, επειδή η ισραηλινή κυβέρνηση «καυχιέται για το γεγονός ότι σκοτώνει την ιδέα ενός παλαιστινιακού κράτους. Και διπλωματικά, όταν χώρες όπως η Βρετανία, η Γαλλία και ο Καναδάς αναγνωρίζουν την Παλαιστίνη, αυτό σημαίνει κάτι».
Πρώτα πρώτα σημαίνει την δύναμη της λαϊκής αντίδρασης. Ο Στάρμερ, αυτός που συλλαμβάνει εκατοντάδες ειρηνικούς διαδηλωτές επειδή υποστηρίζουν την Palestine Action, αυτός που υποδέχτηκε τον Ισραηλινό πρόεδρο στην Ντάουνινγκ Στριτ νωρίτερα αυτόν τον μήνα, έναν άνθρωπο του οποίου η δήλωση ότι «υπάρχει ένα ολόκληρο έθνος εκεί έξω που είναι υπεύθυνο» για τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου 2023 έχει χαρακτηριστεί από επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών ως υποκίνηση σε γενοκτονία. Ο Στάρμερ που επιτρέπει στις βρετανικές εταιρείες να πωλούν χιλιάδες βόμβες, χειροβομβίδες, τορπίλες, νάρκες και πυραύλους στο Ισραήλ, υποχρεώθηκε σε μερική αναδίπλωση από την πίεση της κοινής γνώμης αναγνωρίζοντας το κράτος της Παλαιστίνης.
Γενικά οι αντιδράσεις της κυβέρνησης Στέρμερ δεν προέρχονται από πολιτικό καθήκον, γράφει η Μάλικ, “αλλά από πίεση και υπολογισμούς”. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση Στάρμερ προσπαθεί να κατευνάσει την κοινή γνώμη, χωρίς όμως να κάνει μια ουσιαστική ρήξη με το ισραηλινό κράτος. Η αναγνώριση καταλήγει να είναι ένα φύλλο συκής για τις δυτικές κυβερνήσεις, καθώς δεν συνοδεύεται από οποιαδήποτε απτά μέτρα που θα σταματούσαν τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού και την επικείμενη προσάρτηση της Δυτικής Όχθης.…
