Του Strange Attractor
Καλές οι πλάκες και το χιούμορ, που για μένα τουλάχιστον είναι ο ευκολότερος τρόπος για να αντιμετωπίζω τη λαίλαπα του «υπαρκτού σουρεαλισμού» του Σύριζα, και του «υπαρκτού μητσοτακισμού», που ζούμε εδώ και κάποια χρόνια, αλλά μερικά πράγματα είναι τόσο σοβαρά που δεν χωράει καμιά πλάκα.
Και αναφέρομαι στην εθνική και εξωτερική μας πολιτική, που πλέον είναι μια σειρά από ηχηρές καρπαζιές, λόγω του μειοδοτικού χαρακτήρα και των αστοχιών που τη διέπουν.
Καλώς ή κακώς η χώρα μας είναι διπλωματικά απομονωμένη, και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα προχθές στα πλαίσια της Συνόδου του ΟΗΕ.
Πέρα όμως από τα πολύ φανερά χαστούκια, με τα οποία ασχολούνται τα ΜΜΕ, οι διεθνολόγοι, ακόμη και απλοί άνθρωποι στα σόσιαλ μίντια και στα καφενεία, υπάρχουν και άλλα εξίσου σοβαρά, που όμως δεν τυγχάνουν καμίας προβολής, και περνάνε κάτω από τα ραντάρ της δημοσιότητας.
Αναφέρομαι σε ένα νοσηρό νομοσχέδιο, που αυτή την ώρα είναι προς διαβούλευση, και οσονούπω θα ψηφιστεί (και αυτό) από τους εθνοπατέρες μας.
Είναι η φυσική συνέχεια ενός άλλου νόμου (του Κ.Κ. του Αχ.), που ψηφίστηκε κρυφίως και με συνοπτικές διαδικασίες επί lockdown, και ισχύει έκτοτε, βάσει του οποίου ΔΕΝ διεξάγεται κανένας κρατικός έλεγχος για την εφαρμογή της αεροπορικής (διεθνούς και ελληνικής) νομοθεσίας στα 40 και πλέον αεροδρόμια της χώρας μας, χώρια τα ελικοδρόμια, τα πεδία προσγείωσης, κλπ.
Όπως το ακούτε… ξέφραγα αμπέλια τα αεροδρόμια (όπως ήταν και οι ράγες).
Με βάση λοιπόν αυτό το νέο σημερινό νομοσχέδιο, η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ), οι ελεγκτικές και εποπτικές αρμοδιότητες της οποίας καταργήθηκαν εδώ και 4 χρόνια, από αμιγής δημόσια υπηρεσία μετατρέπεται σε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου (ΝΠΔΔ) με αποκλειστικό σκοπό την παροχή υπηρεσιών εναέριας κυκλοφορίας.
Ένα βήμα δηλαδή πριν την ιδιωτικοποίηση και του ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας, όπως έγινε με τα 15 σημαντικότερα αεροδρόμια της χώρας, τα 14 εκ των οποίων κατέχει και διαχειρίζεται η γερμανική ΦΡΑΠΟΡΤ, η οποία επίσης κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο, και διαχειρίζεται δυο αεροδρόμια στη φίλη Βουλγαρία, και ένα στην ακόμα πιο φίλη Τουρκία (Αττάλεια).
Ανάμεσα σε πολλές αρμοδιότητες σχετικά με τον έλεγχο εναέριας κυκλοφορίας, η ΥΠΑ ήταν και παραμένει αρμόδια για την έκδοση αεροναυτικών πληροφοριών (ΝΟΤΑΜ, AIS, κλπ), αλλά και τη διαχείριση της περιοχής πληροφοριών πτήσεων του «Athinai F.I.R./Hellas»
Όπα… τι έχουμε εδώ; Τι είναι αυτό το FIR;
Είναι αυτό που όλοι το έχουμε ακούσει, αλλά είναι επίσης αυτό που προβάλλεται λιγότερο στις χρόνιες ελληνοτουρκικές διενέξεις.
Πιο συγκεκριμένα, το FIR είναι ακρωνύμιο για το Flight Information Region (Περιοχή Πληροφοριών Πτήσης) και είναι μια ζώνη κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, όπως π.χ. η περίφημη υφαλοκρηπίδα, οι ΑΟΖ, η Αιγιαλίτιδα ζώνη, κλπ. επί της οποίας η Τουρκία συχνά προβάλλει αιτήματα και προκαλεί ζητήματα «διεκδικήσεων», όπως π.χ. με τις γκρίζες ζώνες, την αποστρατικοποίηση νησιών μας, κλπ.
Μικρές χώρες έχουν συνήθως μόνο ένα FIR, ενώ μεγαλύτερες χώρες έχουν περισσότερα, π.χ. η Ελλάδα έχει ένα, το FIR Αθηνών, ενώ η Τουρκία έχει δύο, το FIR Κωνσταντινούπολης, και το FIR Άγκυρας, ενώ η Ιταλία έχει τρία.
Το FIR μιας χώρας μπορεί να αποτελείται από εθνικό εναέριο χώρο, και μπορεί να αποτελείται και από διεθνή εναέριο χώρο, όπως ισχύει στη δική μας περίπτωση.
Σήμερα, και μέχρι να οροθετηθούν πλήρως οι ΑΟΖ μας, και η υφαλοκρηπίδα, δηλαδή ποτέ, το FIR αποτελεί τη μεγαλύτερη ίσως ζώνη κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας.
Στο FIR λοιπόν, η εκάστοτε αρμόδια αρχή (βλ.ΥΠΑ) έχει την ευθύνη για την ασφάλεια, την ομαλή διεξαγωγή, και τη διευκόλυνση της εναέριας κυκλοφορίας πολίτικών και κρατικών αεροπλάνων.
Στη δική μας περίπτωση η Τουρκία έχει προβεί ουκ ολίγες φορές (ειδικά το 1974) σε αμφισβήτηση των ορίων του ελληνικού FIR, ζητώντας π.χ. μέσω NOTAM από τα διεθνή αεροσκάφη που περνούσαν από το Αιγαίο να λαμβάνουν σχετικές οδηγίες και υπηρεσίες από το FIR Κωνσταντινούπολης, και όχι από το FIR Αθηνών, όπως ορίζει ο Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO), και όπως αναφέρει το Διεθνές Δίκαιο.
Ο συντονισμός των πτήσεων, τόσο των πολιτικών όσο και των στρατιωτικών αεροσκαφών, σε διεθνή εναέριο χώρο είναι απαραίτητος για την ασφαλή διεξαγωγή της εναέριας κυκλοφορίας, και συνίσταται στην ανταλλαγή κάθε πληροφορίας περί των πτήσεων σε μία περιοχή.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η προβλεπόμενη από τον ICAO υποβολή των πληροφοριών πτήσεων υπό τη μορφή του σχεδίου πτήσης (Flight Plan).
Η Τουρκία όμως, όπως διατείνεται τα τελευταία χρόνια, επιμένει πως η Σύμβαση του Σικάγου του 1944, και οι κανόνες και συστάσεις του ICAO δεν εφαρμόζονται έναντι των κρατικών αεροσκαφών, παραβλέποντας την υποχρέωση των κρατών να εξασφαλίζουν ότι τα αεροσκάφη τους σέβονται τις βασικές αρχές και τους κανόνες που είναι απαραίτητοι για την ασφάλεια της εναέριας κυκλοφορίας.
Εξ ου και οι συνεχείς παραβιάσεις… εξ ου και η συνεχής (κοστοβόρα) εγρήγορση της πολεμικής μας αεροπορίας.
Γι’ αυτόν λοιπόν τον λόγο, ένα μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων και αρμοδιοτήτων της ΥΠΑ αφορούσε και αφορά τον έλεγχο, και την προάσπιση του FIR, και για αυτό σε περίπτωση πολέμου η ΥΠΑ (που συνεργάζεται άμεσα και καθημερινά με την πολεμική αεροπορία) αμέσως υπάγεται υπό τη σκέπη του ΓΕΑ, και τη διοίκησή της αναλαμβάνει ανώτατος αξιωματικός του ΓΕΑ.
Όπως π.χ. όταν υπήρχε ακόμη η (κρατικά ελεγχόμενη) Ολυμπιακή, τα αεροσκάφη της οποίας επιτάσσονταν σε περίπτωση πολέμου, ή όπως η πολεμική αεροπορία αναλάμβανε και τη διαχείριση των πολιτικών αεροδρομίων.
Σήμερα αυτό δεν γίνεται, ούτε μπορεί να γίνει, καθώς οι δυο (κρητικές, τυχαίο;) αεροπορικές εταιρίες που απέμειναν είναι ιδιωτικές, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τα αεροδρόμιά μας, τα 14 εκ των οποίων ανήκουν σε ιδιωτική γερμανική εταιρία, που διαχειρίζεται και… τουρκικό αεροδρόμιο!
Τόσο καλά δηλαδή… ή αλλιώς είμαστε θωρακισμένοι, που λέει και ο Γεραπετρίτης, ενώ βλέπουμε πανηγύρια και χαρές για τις αγορές πολεμικών αεροπλάνων, φρεγατών, κλπ. την ίδια ώρα που σε καίριους τομείς απεμπολούμε τα πάντα!
Πώς λοιπόν θα ασκείται αυτός ο σημαντικός εθνικά έλεγχος στο FIR από ένα… ΝΠΔΔ;
Όπου ΝΠΔΔ ονομάζεται κάθε αυτοδιοικούμενος, δημόσιος οργανισμός, που διαθέτει ίδια νομική προσωπικότητα, άλλη από αυτήν του Κράτους με παραδείγματα ΝΠΔΔ να περιλαμβάνουν τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (δηλαδή δήμους και περιφέρειες), την Εκκλησία της Ελλάδος, τα Πανεπιστήμια, τα Ασφαλιστικά Ταμεία, κλπ.
Μήπως λοιπόν η μετατροπή της ΥΠΑ σε ΝΠΔΔ αποτελεί απλά τη συνέχεια σε μια σειρά απεμπολήσεων εθνικής κυριαρχίας σε κρίσιμους τομείς, και ιδιωτικοποίησης των πάντων (π.χ. ενέργεια, κλπ.), με την επερχόμενη ιδιωτικοποίηση και της εναέριας κυκλοφορίας, μόλις ολοκληρωθεί και η πώληση των υπολοίπων αεροδρομίων μας;
Όλα λοιπόν ξεπουλιούνται στο βωμό του κέρδους (και της μίζας);
Τι λένε επ’ αυτού οι εθνοπατέρες μας;
Ερώτημα…
ΥΓ- Η παραβίαση εναερίου χώρου αφορά την άνευ αδείας πτήση αεροσκάφους άλλου κράτους σε ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο.
Παράβαση των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας λαμβάνει χώρα όταν αεροσκάφος εισέρχεται στο FIR Αθηνών χωρίς να έχει καταθέσει σχέδιο πτήσεως, ήτοι κατά παράβαση των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας.
ΥΓ2- Με βάση τη σύμβαση παραχώρησης των 14 αεροδρομίων στη ΦΡΑΠΟΡΤ, προβλεπόταν η ύπαρξη και παρουσία γραφείων-κλιμακίων της «ανεξάρτητης» Αρχής Πολιτικής Αεροπορίας (ΑΠΑ) σε αυτά, προκειμένου να γίνονται έλεγχοι εφαρμογής της νομοθεσίας επί του πεδίου σε κάθε αεροπορική και μη δραστηριότητα, κάτι που τήρησε μέχρι και ο ΣΥΡΙΖΑ, επί των ημερών του οποίου (2017) παραδόθηκαν στους Γερμανούς τα αεροδρόμια, παρά τις προεκλογικές συριζέικες κορώνες.
Και μετά ήρθε η πατριωτική ΝΔ, με τον Κ.Κ. του Αχ. που λέγαμε, η οποία (παρά τη σύμβαση) κατάργησε αυτά τα προβλεπόμενα, αφήνοντας τα αεροδρόμια και την ασφάλεια των επιβατών στο φιλότιμο των ιδιωτικών εταιριών που δραστηριοποιούνται σε αυτά, και οι οποίες ως μόνο σκοπό έχουν το κέρδος, άρα καταλαβαίνει κανείς τι εκπτώσεις γίνονται σε θέματα ασφάλειας (safety-security).
ΥΓ3- Το νομοσχέδιο αυτό, που «ανασυντάσσει» και «εκσυγχρονίζει» την ΥΠΑ (χα χα), ετοιμάζοντάς την για τον ιδιώτη, που ήδη τρίβει τα χέρια του, ανάμεσα σε χίλια μύρια άλλα παράλογα και επικίνδυνα, προβλέπει και την πρόσληψη «ιδιωτών» σε θέσεις ευθύνης (Δ/ντές, κλπ.) κρίσιμων τομέων της παροχής υπηρεσιών εναέριας κυκλοφορίας! Ιδιώτες μάνατζερ!!!!
Όπως η ΑΠΑ, π.χ., που επιβλέπει (εκ του μακρόθεν) την αεροπορική δραστηριότητα, και που στελεχώνεται κυρίως από φυτευτούς, άσχετους, φίλους της κυβέρνησης, όπως π.χ. «ειδικούς συντήρησης εκμαγείων»!
