Η διαθεσιμότητα οξυγόνου στο διάστημα, αποτελεί ίσως τον πιο σημαντικό παράγοντα στην εξερεύνηση του διαστήματος Το χρειαζόμαστε για να αναπνεύσουμε άλλωστε. Ήδη έχουν υπάρξει προσπάθειες να εξαχθεί αυτό το άκρως σημαντικό στοιχείο για τη ζωή τόσο στη μικροβαρύτητα όσο και στον ίδιο τον Άρη. Ωστόσο υπάρχει μια μεγάλη πρόκληση όσον αφορά το θέμα της παραγωγής στη μικροβαρύτητα με τους επιστήμονες να αναφέρουν ότι η λύση βρίσκεται σε μια νέα τεχνολογία που έχει σαν αρχή τους μαγνήτες.
Μια πολύ καλή πηγή οξυγόνου για το διάστημα είναι το νερό. Αν και δεν μπορούμε να εξάγουμε νερό από τους κομήτες ή από τους κρατήρες της Σελήνης, η εξαγωγή οξυγόνου από το νερό μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας για τέτοιου είδους αποστολές. Ο τρόπος απλός. Ηλεκτρόδια τοποθετούνται στο νερό και η ηλεκτρική ενέργεια διαχωρίζει το οξυγόνο από το υδρογόνο, με αποτέλεσμα να σχηματίζονται φυσαλίδες αυτών των αερίων στα ηλεκτρόδια.
Στον πλανήτη μας οι φυσαλίδες είναι λιγότερο πυκνές από το υγρό που τις περιβάλλει και επιπλέουν όχι όμως στο διάστημα. Η ομάδα επικεντρώθηκε αντίθετα στη χρήση μαγνητισμού για να διαχωρίσει τις φυσαλίδες από τα ηλεκτρόδια, χρησιμοποιώντας εμπορικά διαθέσιμους μαγνήτες νεοδυμίου. Χάρη σε ένα φαινόμενο που ονομάζεται διαμαγνητισμός, κατάφερε να καθοδηγήσει τις φυσαλίδες σε συγκεκριμένα σημεία συλλογής. Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ηλεκτρικών ρευμάτων που παράγονται από την ηλεκτρόλυση στο νερό και του μαγνητικού πεδίου οδηγούν τελικά στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Στην έρευνά μας αποδεικνύουμε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο, ότι δύο σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητες μαγνητικές αλληλεπιδράσεις – ο διαμαγνητισμός και η μαγνητοϋδροδυναμική οδηγούν την επίλυση αυτού του προβλήματος και την ανάπτυξη εναλλακτικών αρχιτεκτονικών παραγωγής οξυγόνου, σχολιάζει η ερευνητική ομάδα.
