Αν εξευγενιστούν οι απανταχού αγροίκοι ιθαγενείς συμπολίτες μας, δεν θα χάσουμε κάτι από το ρίγος που προκαλούν ως ατραξιόν στους ξένους. Αν αποκτήσουμε καλούς επαγγελματικούς τρόπους για όλους τους πελάτες ή συνεργάτες μας, θα αναβαθμίσουμε την κοινή ζωή και τη συνύπαρξή μας όλη τη χρονιά.
ΔΡ. ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
Δεν κατάλαβα πότε χάσαμε την επαφή μας με την αμμουδιά… πότε πάψαμε να απλώνουμε μια ψάθα και μια πετσέτα ή μια σκέτη πετσέτα στην άμμο και να ξαπλώνουμε ανέμελοι δωρεάν να στεγνώσουμε, να μας δει λίγο ο ήλιος διαβάζοντας κάτι ενδιαφέρον…Πότε κακομάθαμε τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας να απαιτούν ξαπλώστρες, τοστ, παγωτά και γρανίτες από τα παραπήγματα και τα κυλικεία στις παραλίες. Ήρθε η δόλια η ανάπτυξη, ο καταναλωτισμός, η μίμηση ενός τρόπου που δεν άρμοζε στον τόπο μας…ψιλά γράμματα!
Προτού τελειώσω το Γυμνάσιο είχα διαβάσει το χιουμοριστικό βιβλίο «Εύρηκα» (Γαλαξίας, 1971), που αναφερόταν στη μεταπολεμική ψωροκώσταινα, του Ούγγρου συγγραφέα Γκιόργκι Μικές (1912-1987). Ήταν ένας ξένος που μάλλον αδυνατούσε να κατανοήσει την ψίχα της νεοελληνικής παράδοσης, όπως κι άλλοι επιφανείς σαν τον Λε Κορμπιζιέ ή περιηγητές φιλέλληνες που γράφανε για τον ρυπαρό καλόγερο στον Αθω, το αττικό φως και τις διάσπαρτες αρχαιότητες. Η έννοια της παράδοσης είναι απερινόητη για τον δυτικό νεωτερικό άνθρωπο, ακόμη και για τους σπουδαγμένους Νεοέλληνες, με μάστερ και διδακτορικά· την αντιλαμβάνονται ως λαογραφία και φολκλόρ. Ο Μικές, λοιπόν, εξαίρει τη φιλοξενία των τότε Ελλήνων και απορεί με την παντελή άγνοιά τους για τον τουρισμό.
Τους υπόλοιπους Νεοέλληνες τον χειμώνα μάς αλέθει η ερπυστριοφόρος καθημερινότητα και είμαστε εγκλωβισμένοι στους λογαριασμούς του ρεύματος, του σουπερμάρκετ, του φροντιστηρίου των παιδιών, της επιβίωσής μας. Το καλοκαίρι όμως, επειδή το περιμένουμε αδημονώντας να ξενοιάσουμε, σαν επαρχιώτες χίπστερ χωρίς σαφείς αξίες και συγκρότηση εαυτού, μεταλλασσόμαστε σε ευρυμαθείς μαγκίτες με άποψη περί παντός· αυτό επιφέρει συγκρούσεις μεταξύ μας και αποξένωση. Κοντολογίς, το καλοκαίρι βλάπτει σοβαρά την ευγένεια, την ανοχή, τον πολιτισμό και την ανθρώπινη συνύπαρξη. Ιδίως μετά την περίοδο εγκλεισμού λόγω πανδημίας, έχουμε εντείνει τη διάθεσή μας για διακοπές… έστω περιορισμένης διάρκειας.
Δυστυχώς όλα αυτά εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν το ελληνικό θέρος. Αν εξευγενιστούν οι απανταχού αγροίκοι ιθαγενείς συμπολίτες μας, δεν θα χάσουμε κάτι από το ρίγος που προκαλούν ως ατραξιόν στους ξένους. Αν αποκτήσουμε καλούς επαγγελματικούς τρόπους για όλους τους πελάτες ή συνεργάτες μας, θα αναβαθμίσουμε την κοινή ζωή και τη συνύπαρξή μας όλη τη χρονιά. Αν πάψουμε να κάνουμε καραγκιοζιλίκια χορεύοντας ζορμπάδες, ευδοκίες και συρτάκια, θα είμαστε σαφώς πιο αξιοσέβαστοι. Και αν περιοριστούμε στο θεμιτό κέρδος χωρίς υπερχρεώσεις στις παροχές μας, θα ξεπεζέψουμε από την αισχρότητα και τη χυδαιότητα πατώντας ακριβώς πάνω στις διαστάσεις που έχει το ξεβράκωτο φυσικό μπόι μας, όχι η αλαζονική… γκανγκστερική σκιά μας.
Ο Κώστας Θεολόγου είναι Διευθυντής του Τομέα Ανθρωπιστικών, Κοινωνικών Επιστημών και Δικαίου στο ΕΜΠ
