Του Ανδρέα Καψαμπέλη
«Το πελατειακό κράτος πρέπει να τελειώσει!» διακήρυσσε προτού ακόμη γίνει αρχηγός της Ν.Δ. ο Κ. Μητσοτάκης από τα δικά του… Ζάππεια. Ήταν τότε που διαπίστωνε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς αξιοκρατία και διαφάνεια». Κι από το βήμα της Βουλής έδειχνε αποφασισμένος: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να προχωρήσει όσο κυριαρχεί η λογική των πελατειακών σχέσεων και της ατιμωρησίας». Λέξεις που φαίνονται πια τόσο αθώες. Μια ρητορική παντοδύναμη, γεμάτη φιλοδοξία, λες και μιλούσε για έναν άλλο πλανήτη. Τότε που η «κάθαρση» ακουγόταν σαν επανάσταση…
Κι όταν κατάφερε να κερδίσει τη «γαλάζια» ηγεσία, συνέχισε πιο συστηματικά στο ίδιο μοτίβο εντός και εκτός συνόρων. «Η Ελλάδα πρέπει να απαλλαγεί από τα παλιά, πελατειακά μοτίβα που καταδυναστεύουν την ανάπτυξη» δεσμευόταν σε συνεντεύξεις του σε ξένα δίκτυα, όπως το BBC, «η κάθαρση στον δημόσιο βίο και η αντιμετώπιση της διαφθοράς είναι θεμελιώδης προτεραιότητα» υποσχόταν καταχειροκροτούμενος ενώπιον της Κεντρικής Επιτροπής της Ν.Δ. Ήταν τότε που έβαζε την κάθαρση στο κέντρο της πολιτικής του ατζέντας…
Έχει πει κι άλλα τέτοια που τον… συνοδεύουν: «Όποιος παραβιάζει το Σύνταγμα και τους νόμους πρέπει να λογοδοτεί, χωρίς εξαιρέσεις» ή ότι «η διαφάνεια δεν είναι απλά μια λέξη, αλλά θεμέλιος λίθος για την εμπιστοσύνη των πολιτών»…
Ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και προετοιμαζόμενος για την ανάρρηση στον πρωθυπουργικό θώκο, φούλαρε τις μηχανές προς την ίδια κατεύθυνση…
«Πρέπει να σπάσουμε τα κυκλώματα διαπλοκής και να βάλουμε τέλος στη διαφθορά που τρώει τον δημόσιο βίο» έλεγε και ξανάλεγε στις κομματικές ομιλίες του. Και η μεγάλη προϋπόθεση; «Η πολιτική ηθική είναι ο μόνος δρόμος για να ξανακερδίσει η πολιτική τον σεβασμό των πολιτών».
«Η κάθαρση στον δημόσιο τομέα δεν είναι επιλογή, αλλά επιτακτική ανάγκη για το μέλλον της χώρας» τόνιζε στις συνεντεύξεις του. Και «η Δημόσια Διοίκηση πρέπει να λειτουργεί με κανόνες, όχι με λογικές ρουσφετιών και παρεμβάσεων». Επιπλέον «δεν μπορεί να υπάρχει απονομή δικαιοσύνης αν οι νόμοι δεν εφαρμόζονται ισότιμα σε όλους». Ποιος μπορούσε να διαφωνήσει;
Κι όταν το 2019 έγινε επιτέλους πρωθυπουργός; Ανέβηκε στο βήμα της Βουλής με στόμφο θεσμικού ηγέτη προκαλώντας συγκίνηση και χειροκρότημα: «Το πελατειακό κράτος πρέπει να τελειώσει». Ήταν τότε που «η Ελλάδα θα πήγαινε μπροστά με ενότητα, αξιοκρατία και ήθος». Το μόνο που πήγε μπροστά είναι ο αριθμός των μετακλητών, των απευθείας αναθέσεων, των σκανδάλων…
Και ο λόγος του… συμβόλαιο: «Κάθε πολιτικός οφείλει να σέβεται το Σύνταγμα και να μην το χρησιμοποιεί ως άλλοθι». Ακόμη πιο βαρύγδουπα: «Ξεκινάμε με την αποκατάσταση του κύρους της πολιτικής, αλλά και των λειτουργών της σε κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής. Η κατάσταση αυτή ουσιαστικά αποτελεί εθνική απειλή. Η ανάταξή της είναι προτεραιότητα που δεν σηκώνει δισταγμούς και αναβολές»…
Τελικά, εν έτει 2025, πελατειακές σχέσεις, διαφθορά, συνεχείς θεσμικές εκτροπές, παραβίαση του Συντάγματος, αδιαφάνεια και σκάνδαλα συνεχίζουν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο βίο όσο ποτέ άλλοτε…
