Η Έμμα Χέμινγκ Γουίλις, σύζυγος του Μπρους Γουίλις, έδωσε μια συναισθηματικά φορτισμένη συνέντευξη για τη ζωή τους και τις φευγαλέες εκλάμψεις της «ζεστής» προσωπικότητας του σταρ που διαγνώστηκε με μετωποκροταφική άνοια (FTD).
Η Έμμα δήλωσε ότι η οικογένειά της εξακολουθεί να ζει «στιγμές» όπου ο 70χρονος ηθοποιός παρουσιάζει εκλάμψεις της χαρισματικής του προσωπικότητας.
«Είναι το γέλιο του, σωστά; Έχει ένα τόσο πηγαίο γέλιο», είπε η Έμμα, 47 ετών. «Και μερικές φορές θα δεις αυτή τη σπίθα στο μάτι του, ή αυτό το χαμόγελο. Απλώς μεταφέρομαι [σε εκείνες τις στιγμές]».
Μέσα από δάκρυα, πρόσθεσε, «Και είναι απλά δύσκολο να το βλέπεις, γιατί όσο γρήγορα εμφανίζονται αυτές οι στιγμές, τόσο γρήγορα φεύγουν», ενώ χτύπησε τα δάχτυλά της.
Τον Μάρτιο του 2022, η οικογένεια Γουίλις αποκάλυψε ότι ο Μπρους είχε διαγνωστεί με αφασία, μια γλωσσική διαταραχή που επηρεάζει την ικανότητα επικοινωνίας, και ότι αποσυρόταν από την υποκριτική. Τον Φεβρουάριο του 2023, η Έμμα αποκάλυψε τη διάγνωση του Μπρους με μετωποκροταφική άνοια.
Η Έμμα δήλωσε ότι δεν πιστεύει πως ο σύζυγός της «κατάλαβε ποτέ τι συνέβαινε» με την υγεία του.
Η στιγμή της διάγνωσης ήταν καταλυτική για την Έμμα Χέμινγκ Γουίλις. Όπως εξομολογείται, ένιωσε «πανικό» και «σαν να έπεφτε σε κενό», καθώς δεν υπήρχε καμία θεραπεία ή ελπίδα που να της προσφέρεται. Η διάγνωση, ωστόσο, έδωσε στην οικογένεια την εξήγηση για τα συμπτώματα του ηθοποιού.
Η Έμμα εξομολογήθηκε ότι δεν καταλάβαινε πλήρως τι συνέβαινε με τον Μπρους, αφού του δόθηκε «μια διάγνωση που δεν μπορούσα να προφέρω».
«Θυμάμαι απλώς να το ακούω και να μετά να μην ακούω τίποτα άλλο. Ήταν σαν να έπεφτα σε κενό», είπε.
Η Έμμα —που έχει δύο κόρες, την 13χρονη Μέιμπελ και την 11χρονη Έβελιν, με τον Μπρους Γουίλις— μοιράστηκε επίσης ότι η «FTD μπορεί να διαγνωστεί ως διπολική διαταραχή, κρίση μέσης ηλικίας, κατάθλιψη», προσθέτοντας ότι «πολλοί γιατροί δεν γνωρίζουν τίποτα για την κατάσταση».
Παρά τις αντιξοότητες, η Έμμα Χέμινγκ Γουίλις δεν το βάζει κάτω. Ο λόγος που μοιράζεται την ιστορία της είναι για να βοηθήσει άλλους φροντιστές να αισθανθούν λιγότερο μόνοι στο δύσκολο ταξίδι τους. Η ίδια έχει γράψει ένα βιβλίο με τίτλο The Unexpected Journey: Finding Strength, Hope and Yourself on the Caregiving Path, με στόχο να ρίξει φως στην ασθένεια και να προσφέρει μια «σανίδα σωτηρίας» σε όσους βρίσκονται στην ίδια θέση.
«Είμαι ευγνώμων», είπε στη Σόγιερ, παρά τις προκλήσεις και τη νέα, σκληρή πραγματικότητα. «Είμαι ευγνώμων που ο σύζυγός μου είναι ακόμα εδώ».
Η Έμμα τόνισε, επίσης, τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης, καθώς αυτή τη στιγμή διεξάγονται κλινικές δοκιμές, οι οποίες μπορεί να προσφέρουν μια λύση στο μέλλον.
Η πλήρης συνέντευξη Emma & Bruce Willis: The Unexpected Journey θα προβληθεί την Τρίτη στις 8 μ.μ. ET στο ABC και την επόμενη μέρα θα είναι διαθέσιμη στις πλατφόρμες Hulu και Disney+.
«Δεν αφορά εμένα ή τον Μπρους, αλλά όλους τους φροντιστές»
Η Έμμα Χέμινγκ Γουίλις, με ανάρτηση της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της, ξεκαθαρίζει ότι η απόφασή της να μιλήσει ανοιχτά για τη μετωποκροταφική άνοια από την οποία πάσχει ο ηθοποιός δεν έχει να κάνει μόνο με αυτούς.
«Αυτό δεν αφορά εμένα ή τον Μπρους, είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό» είπε. «Είναι για να ακουστούν οι φωνές των φροντιστών, για την κατάργηση του στίγματος γύρω από την άνοια και την ανάδειξη αυτού που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια οικογένειες καθημερινά, συχνά με ελάχιστη έως καθόλου υποστήριξη.
Ο σκοπός του βιβλίου είναι να υπενθυμίσει στους φροντιστές (και στις οικογένειες και τους φίλους γύρω τους) ότι και οι φροντιστές χρειάζονται φροντίδα».
Το μοντέλο και συγγραφέας επισημαίνει ότι η άνοια είναι μια ασθένεια που φέρνει μεγάλες αλλαγές όχι μόνο για τον ασθενή, αλλά και για ολόκληρο τον κύκλο των ανθρώπων γύρω του.
Το βιβλίο της, όπως και η συνέντευξή της, είναι μια προσπάθεια να ανοίξει έναν διάλογο για μια κατάσταση που παραμένει συχνά κρυφή, αφήνοντας τις οικογένειες να αντιμετωπίζουν μόνες τους ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο.
Η Έμμα Χέμινγκ Γουίλις δεν επιδιώκει την προσωπική αναγνώριση, αλλά την ευαισθητοποίηση. Το μήνυμά της είναι σαφές: κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται μόνος σε αυτό το ταξίδι και η κοινωνία οφείλει να αναγνωρίσει τον αγώνα των φροντιστών, προσφέροντάς τους την υποστήριξη που τόσο πολύ χρειάζονται.
