Tου Μανώλη Κοττάκη
Μέσα στις σιωπές πάντοτε κυοφορούνται οι μεγάλες αλλαγές. Όχι μόνο οι πολιτικές αλλά κυρίως οι κοινωνικές. Και αυτό το καλοκαίρι η διεργασία είναι ισχυρότερη παρά ποτέ.
Δεν συζητάμε για τα κόμματα, τους συσχετισμούς, τους υπολογισμούς και τις ηγεσίες. Αυτό το παιχνίδι είναι παλιό. Μιλάμε για την Ελλάδα.
Η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι σε μια μεγάλη μετάβαση. Και στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο και στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της και στον τρόπο που επιλύει τα προβλήματά της. Το γράψαμε και χθες: θα είναι η τρίτη φορά μετά το 1945 και το 1989 που θα μοιραστεί ο κόσμος και έχει μεγάλο ενδιαφέρον πού θα βρεθούμε εμείς αυτή τη φορά. Τις άλλες δύο ήμασταν με τους νικητές. Αυτή τη φορά σίγουρα δεν είμαστε με τους νικητές και το μέγα διακύβευμα είναι να μη βρεθούμε με τους ηττημένους. Γιατί, αν συμβεί το δεύτερο, θα ζήσουμε μια μεγάλη εθνική υποχώρηση, που μπορεί να μας πάει πιο πίσω και από 1974 , πιο πίσω κι από τον Εμφύλιο του 1949, πιο πίσω και από το 1922. Χρειάζεται εθνική εγρήγορση και ενότητα. Να μη μας ενώνει μόνο το απροσδόκητο πένθος, αλλά και η αγωνία για αυτά που έρχονται.
Αλλά και μέσα πρέπει να κοιτάξουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Έχουμε γίνει η κοινωνία του ενός πέμπτου. Το ένα πέμπτο καταναλώνει και περνά εξαιρετικά, τα δύο πέμπτα κάνουν δύο και τρεις δουλειές για να τα φέρουν βόλτα και να ζήσουν τις οικογένειές τους, αλλά δεν προλαβαίνουν, έχουν ζωή, και τα άλλα δύο πέμπτα δεν μπορούν να παρακολουθήσουν την αύξηση του βιοτικού επιπέδου, τους ρυθμούς της ακρίβειας, τις ταχύτητες των άλλων.
Η παραγωγική βάση της οικονομίας έχει αλλάξει ριζικά. Το κράτος κυνηγά τα πουρμπουάρ των σερβιτόρων, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που εξοντώνει κάθε μέρα με άδικους φόρους, ενώ μέχρι πρότινος επέβαλε προμήθειες στα τραπεζικά ATM για να πληρώνουν από τις συναλλαγές μας οι τράπεζες τα χρέη των κομμάτων. Σε κάθε νομό ανεξαρτήτως του τι θα δείξει η δικαστική έρευνα υπάρχει στην κορυφή της οικονομικής πυραμίδας ένας φραπές, ένας χασάπης, ένας «Φεράρις», ένας πολιτευτής ο οποίος εκπέμπει ένα πρότυπο ζωής που εξοργίζει τους υπολοίπους. Στη μεγάλη εικόνα γερνάμε. Οι ισχυρές πλειοψηφίες δίνουν μάχη για τη διατήρηση των προσόδων τους, αδιαφορώντας για τις επερχόμενες. Το να κάνεις παιδί είναι περίπου ποινικό αδίκημα. Τα περίφημα εισοδηματικά κριτήρια έχουν περικόψει δραματικά τα επιδόματα των πολυτέκνων, όπως καταγγέλλει η ομοσπονδία τους. Όποιος μεγαλώνει την Ελλάδα διώκεται. Πρέπει να πάμε τελείως διαφορετικά. Πρέπει να αλλάξουμε και την εικόνα μας ως κοινωνία. Έχουν επιστρέψει στην κορυφή και τη βάση η ύβρις και η απληστία, που παραλίγο να μας οδηγήσει στην ολοκληρωτική χρεοκοπία. Το κέρδος χωρίς ιδρώτα, η άνοδος χωρίς αξιοκρατία, τα φώτα χωρίς ικανότητες.
Είναι της μόδας στους καιρούς μας όποιοι επισημαίνουν τη σήψη και την παρακμή να στοχοποιούνται. Αναμενόμενο όταν κάποιοι θεωρούν ότι απειλείται η βολή τους. Αλλά για εμάς εδώ, στους προμαχώνες του Τύπου, η ελληνική σημαία είναι μεγαλύτερη και υψηλότερη από κάθε κομματική σημαία. Οτιδήποτε μπροστά στην ελληνική σημαία υποχωρεί. Γι’ αυτό και θα επιμένουμε να ανατέμνουμε την επικαιρότητα με βάση τις τεράστιες ηθικές και κοινωνικές αλλαγές που βρίσκονται σε εξέλιξη και επηρεάζουν τις πολιτικές και όχι το ανάποδο. Έτσι, θα είμαστε χρήσιμοι. Στην πατρίδα και στο έθνος. Όποιοι ξεβολεύονται από την αλήθεια καλό είναι να τη συνηθίσουν.
