Μετά την απόφαση του πρωθυπουργού Φρανσουά Μπαϊρού να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη γαλλική Εθνοσυνέλευση στις 8 Σεπτεμβρίου η Γαλλία βρίσκεται πολύ κοντά ακόμα και στην προσφυγή της στο ΔΝΤ.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για αποτέλεσμα των πολιτικών του Μακρόν.
Ο ίδιος έχει προσφέρει μεγάλα ποσά ως στρατιωτική και οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία και συνεχίζει να το κάνει, ενώ υποστήριξε την πολιτική της ΕΕ να προσφέρει διευκολύνσεις στα ουκρανικά αγροτικά προϊόντα, τα οποία εισήλθαν στις ευρωπαϊκές αγορές χωρίς δασμούς, παρά το γεγονός ότι αυτό ήταν ενάντια στα συμφέροντα των Γάλλων αγροτών.
Ακόμα και η εκδίωξη των Γάλλων από την Αφρική και τις χώρες του Σαχέλ, ουσιαστικά από τους Ρώσους, οφείλεται στην στάση του Μακρόν στο Ουκρανικό.
Κάτι το οποίο κόστισε στο Παρίσι το ουράνιο του Νίγηρα και όλοι γνωρίζουν πως η ηλεκτρική ενέργεια στην Γαλλία παράγεται από πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Πλέον η ηλεκτρική ενέργεια στην Γαλλία γίνεται ακριβότερη.
Στην συνέχεια ο Μακρόν επιβάλει κυβερνήσεις οι οποίες προέκυψαν με διαδικασίες-«εκτρώματα» μετά από τις βουλευτικές εκλογές του καλοκαιριού του 2024, όπου αν και το κόμμα της Μαρίν Λεπέν βγήκε πρώτο σε ψήφους κατέληξε τελικά να είναι… τρίτο σε έδρες!
Και δεν έφτανε αυτό, αλλά η γαλλική Δικαιοσύνη καταδίκασε τον βασικό του αντίπαλο, την Μαρίν Λεπέν σε πενταετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων (μέχρι να εκδικαστεί η έφεση), για να μην μπορεί να συμμετάσχει στις εκλογές του 2027.
Όλα αυτά δημιούργησαν ένα νοσηρό πολιτικό κλίμα που συνδυάζεται με το επίσης νοσηρό οικονομικό κλίμα.
Σύμφωνα με το BBC, ο Μπαϊρού αποφάσισε να προκαλέσει μία πρώιμη κοινοβουλευτική αναμέτρηση προκειμένου να αποφύγει μια παρατεταμένη φθορά, παρόμοια με εκείνη που οδήγησε στην πτώση του προκατόχου του, Μισέλ Μπαρνιέ.
Ο ίδιος προειδοποιεί ότι η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με «υπαρξιακή απειλή» εξαιτίας του διογκούμενου χρέους.
Ωστόσο, η αριθμητική δεν είναι με το μέρος του. Οι τέσσερις φιλοκυβερνητικές ομάδες αριθμούν μόλις 210 έδρες, τη στιγμή που η αντιπολίτευση –από την Αριστερά μέχρι την Δεξιά– ελέγχει συνολικά 353.
Χωρίς τη στήριξη είτε των Σοσιαλιστών είτε του RN της Μαρίν Λεπέν, η κυβέρνηση δεν έχει καμία ελπίδα.
Ο Μπαϊρού φαίνεται αποφασισμένος να επικεντρώσει τις προσπάθειές του ώστε να μεταπείσει τους Σοσιαλιστές, των οποίων οι έδρες αρκούν για να τον κρατήσουν στην εξουσία.
Σε ομιλία του σε θερινό πανεπιστήμιο είπε ότι οι βουλευτές έχουν στη διάθεσή τους «13 ημέρες για να πουν αν θα ταχθούν με το χάος ή την υπευθυνότητα».
Ο Γάλλος πρωθυπουργός επανέλαβε ότι τα υψηλότερα εισοδήματα θα κληθούν να καταβάλουν μια «συγκεκριμένη προσπάθεια» στον προϋπολογισμό του 2026 και πρότεινε να ανατεθεί στα συνδικάτα η διαχείριση της ασφάλισης γήρατος εφόσον η Εθνοσυνέλευση του επιτρέψει να συνεχίσει το έργο του.
Ο υπουργός Οικονομικών Ερίκ Λομπάρντ, σε δηλώσεις στην Telegraph, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αν συνεχιστεί η πολιτική παράλυση και καθυστερήσει η μείωση του δημόσιου χρέους.
«Είναι ένας κίνδυνος που βρίσκεται μπροστά μας», παραδέχτηκε ο Λομπάρντ, προκαλώντας έντονη ανησυχία στις αγορές.
Σύμφωνα με το Reuters, η οικονομική αβεβαιότητα οδήγησε σε σημαντικές απώλειες στα χρηματιστήρια. Οι μετοχές των τραπεζικών κολοσσών BNP Paribas και Société Générale υποχώρησαν απότομα την Τρίτη, ενώ οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων κινήθηκαν έντονα ανοδικά.
Παράλληλα, εντείνονται οι κοινωνικές αντιδράσεις. Το κίνημα Bloquons Tout έχει ήδη ανακοινώσει πανεθνική κινητοποίηση για τις 10 Σεπτεμβρίου, ενώ τα μεγάλα εργατικά συνδικάτα σχεδιάζουν απεργιακές δράσεις ενάντια στην επικείμενη “πολιτική λιτότητας”.
Η Γαλλία ετοιμάζεται να ζήσει ημέρες «κίτρινων γιλέκων», μια κλιμακούμενη συνέχεια των μεγάλων διαδηλώσεων του 2018.
Πολλά εργατικά συνδικάτα της ιστορικής συνομοσπονδίας CGT έχουν ανακοινώσει ότι θα δώσουν το «παρών» στη γενική απεργία της 10ης Σεπτεμβρίου, συμβολική ημερομηνία επιστροφής στα σχολεία.
Η αριστερή Ανυπότακτη Γαλλία υπό τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν καλεί σε μαζική συμμετοχή στο κίνημα «Να μπλοκάρουμε τα πάντα!», και το ίδιο κάνουν και πάρα πολλοί δεξιοί λογαριασμοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Σε εξαιρετικά δυσχερή θέση βρίσκεται και ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν καθώς όλα αυτά οφείλονται σε αυτόν και τις πολιτικές του.
Αν ο Μπαϊρού χάσει την ψήφο εμπιστοσύνης, το Σύνταγμα του επιβάλλει είτε τον διορισμό νέου πρωθυπουργού είτε τη διάλυση της Βουλής και τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών – κανένα από τα δύο σενάρια, δεν είναι καλό για αυτόν.
Οι τελευταίοι 18 μήνες της θητείας Μακρόν κινδυνεύουν να είναι οι χειρότεροι όλων των εποχών για την Γαλλία από τον Β’ ΠΠ και μετά.
Η κρίση στη Γαλλία δεν αφορά μόνο το εσωτερικό της χώρας. Αν επιβεβαιωθεί η προειδοποίηση για προσφυγή στο ΔΝΤ, θα πρόκειται για μια εξέλιξη-σοκ σε μία από τις ισχυρότερες οικονομίες της Ευρωζώνης, με ευρύτερες επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή σταθερότητα.
Στην πραγματικότητα όμως τα οικονομικά προβλήματα της Γαλλίας έχουν ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν μόνο που τώρα δεν υπάρχει ο «χρήσιμος αποδιοπομπαίος τράγος» δηλαδή η Ελλάδα για να καλυφθούν.
Γιατί η θέση που βρίσκεται τώρα Γαλλία είναι αυτή στην οποία έθεσαν την Ελλάδα το 2010 μαζί με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες για να γλιτώσουν τις δικές τους τράπεζες και για να κρύψουν τα δικά τους πραγματικά οικονομικά προβλήματα.
