Με τις εγγυήσεις αν δεν συμμετέχει σε αυτές και η Κίνα η Δύση αποκτά μία κολοσσιαία βάση στην «πόρτα της Ρωσίας»
Όλοι μιλούν για εγγυήσεις που θα πρέπει να δοθούν στην Ουκρανία, ότι δηλαδή δεν θα δεχτεί ποτέ ξανά στο μέλλον μία ρωσική επίθεση για κανέναν λόγο αλλά για την Ρωσία ποιος θα εγγυηθεί;
Γιατί όλα ξεκίνησαν επειδή η Ουκρανία πραγματοποίησε φιλοδυτική «στροφή» με ανατροπή το 2014 της τότε νόμιμης κυβέρνησης Γιανουκόβιτς από τους Δυτικούς (και ειδικότερα από την αμερικανική κυβέρνηση Ομπάμα) με σκοπό να ενταχθεί η χώρα στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.
Τότε οι Ρώσοι έδρασαν άμεσα και ανάκτησαν χωρίς να χυθεί αίμα την Κριμαία η οποία έχει πληθυσμό ρωσικής εθνικής συνείδησης σε ποσοστό 90% και ιστορικά ήταν ρωσική.
Δίστασαν να κάνουν το ίδιο όμως στο Ντόνμπας και σε άλλες κατεξοχήν ρωσόφωνες περιοχές όπως η Οδησσός και το Χάρκοβο με αποτέλεσμα να όχι μόνο να ξεκινήσουν αιματηρές συγκρούσεις με χιλιάδες νεκρούς αλλά στο τέλος να εξελιχθούν σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο Ρωσίας και Ουκρανίας ο οποίος διαρκεί τώρα περισσότερο από τριάμισι χρόνια.
Αυτές ήταν οι πραγματικές αιτίες του πολέμου: Ότι η Ουκρανία θα μετατρέπονταν σε προκεχωρημένη βάση της Δύσης έξω από την «ρωσική πόρτα» και ότι ταυτόχρονα θα χάνονταν μεγάλες ιστορικές ρωσικές εκτάσεις με ρωσικούς πληθυσμούς.
Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι είναι το NATO και η Δύση που έφτασαν στα σύνορα της Ρωσίας και όχι το αντίστροφο γιατί έντεχνα τα ελεγχόμενα δυτικά και ελληνικά ΜΜΕ, παρουσιάζουν μία τέτοια πραγματικότητα στηριζόμενα στην κακή παιδεία των Δυτικών πολιτών.
Τώρα αν συναφθεί συμφωνία ειρήνης και γίνουν δεκτοί οι ρωσικοί όροι σε ό,τι αφορά το εδαφικό το μόνο που θα έχει κερδίσει η Ρωσία θα είναι το Ντόνμπας και το 70% των περιφερειών της Χερσώνας και της Ζαπορίζια χωρίς τις ομώνυμες πρωτεύουσες.
Η Κριμαία έχει ανακτηθεί από το 2014.
Η Οδησσός θα παρέμενε ουκρανική και αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία δεν θα μπορεί να κυριαρχήσει σε όλη τη βόρεια Μαύρη Θάλασσα και να ενοποιήσει τα ρωσικά εδάφη μέχρι την Υπερδνειστερία ώστε να την εντάξει και αυτήν στην Ρωσική Ομοσπονδία (οι κάτοικοί της το ζητούν με σθένος).
Αλήθεια με την Υπερδνειστερία τι θα γίνει; Ποια λύση προτείνεται; Εάν αύριο η Μολδαβία αποφασίσει να επέμβει στρατιωτικά με την βοήθεια και της «αδελφής» Ρουμανίας τι θα κάνουν οι Ρώσοι που δεν θα διαθέτουν «διάδρομο» για να φτάσουν εκεί;
Συν τοις άλλοις όπως όλα δείχνουν οι Ουκρανοί θα επανεξοπλιστούν με ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα όπλων αξίας 100 δισ. δολαρίων το οποίο θα το πληρώσουν οι Ευρωπαίοι και φυσικά οι Έλληνες.
Θα ανασυνταχθούν, θα αναδιοργανωθούν και θα έχουν ετοιμάσει ένα νέο στράτευμα σε μικρό χρονικό διάστημα έτοιμο ακόμα και για επίθεση κατά των Ρώσων!
Ποιος θα προστατέψει τότε τους Ρώσους; Αν αντιδράσουν στρατιωτικά οι Δυτικοί θα πουν ότι αυτοί έχουν επιτεθεί πρώτοι (κάτι πολύ εύκολο να παρουσιαστεί με την βοήθεια των ελεγχόμενων δυτικών ΜΜΕ που θα παρουσιάσουν το άσπρο μαύρο στις δυτικές κοινωνίες) και θα δώσουν το «δικαίωμα» στον εαυτό τους να επιτεθούν.
Ειδικά αν έχουν πετύχει να διαθέτουν στρατιωτική παρουσία σε ουκρανικό έδαφος.
Γιατί αυτό έχει τεθεί ως απαραίτητος όρος: Οι εγγυήσεις να είναι τύπου άρθρου 5 του ΝΑΤΟ.
Δηλαδή, μία επίθεση στην Ουκρανία, άσχετα αν είναι πραγματική ή συμβαίνει το αντίθετο, να θεωρηθεί ως επίθεση κατά του ΝΑΤΟ.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο Βλαντιμίρ Πούτιν δέχεται μεν τις εγγυήσεις αλλά υπό την προϋπόθεση ότι σε αυτές θα συμμετέχει και η Κίνα.
Διότι τους εμπιστεύονται, είναι σύμμαχοι και ξέρουν πως αν υπάρξει επίθεση ενάντια σε κινεζικά στρατεύματα αυτό θα είναι το τελευταίο λάθος της Δύσης.
Οι Δυτικοί φυσικά αυτό δεν το θέλουν και αυτό από μόνο του δείχνει ότι οι προθέσεις τους είναι «πονηρές» και επικίνδυνες για όλο τον πλανήτη.
Πέρα από όλα αυτά υπάρχει ζήτημα και ως προς τις ΗΠΑ.
Ο Ν.Τραμπ δεν θα κυβερνάει για πάντα καθώς έχει μπροστά του ακόμα άλλα 3,5 χρόνια διακυβέρνησης.
Γιατί ο Πούτιν τον Τραμπ θα τον εμπιστεύονταν αλλά δεν θα είναι ισόβιος πρόεδρος.
Ακόμα και αν κερδίσει π.χ. ο Βανς δύο τετραετίες ή κάποιος άλλος από το ίδιο πολιτικό «στρατόπεδο» και ακολουθήσουν την πολιτική Τραμπ ως προς την Ρωσία κάποτε θα λήξει και αυτή η προεδρία.
Οι Δημοκρατικοί νομοτελειακά κάποια στιγμή θα επιστρέψουν στην εξουσία και θα συνεχίσουν τις ίδιες πολιτικές.
Εάν δεν υπάρξει και η παρουσία της Κίνας στις εγγυήσεις στην Ουκρανία είναι δεδομένο ότι μετά από 4, 8, 12 χρόνια θα υπάρξει ένας β’ γύρος.
Μάλιστα ο γύρος αυτός θα έχει στηριχθεί στην προετοιμασία που θα γίνει κατά την «ειρήνευση» που φαίνεται ότι έρχεται (έχει πολύ δρόμο ακόμα).
Ακόμα και με κινεζική παρουσία κανείς δεν είναι βέβαιος ότι δεν θα υπάρξουν στο μέλλον ακραίοι που θα θελήσουν να παίξουν στα ζάρια την ύπαρξη του πλανήτη προκειμένου να κυβερνήσουν όπως νομίζουν μόνοι και ανενόχλητοι.
Επίσης, είναι σημαντικό να γίνουν εκλογές στην Ουκρανία και τι χαρακτήρα θα έχει η νέα ουκρανική ηγεσία.
Η ουκρανική κοινωνία θα θελήσει να έχει μία μετριοπαθή διακυβέρνηση ή θα προτιμήσει μία πολιτική άκρων με την προοπτική να υπάρξει «ρεβάνς».
Πώς λοιπόν θα διασφαλιστεί η Ρωσία; Γιατί το ειρηνευτικό σχέδιο στο οποίο φέρεται να συμφωνεί ο Β.Πούτιν και ο Ν.Τραμπ έχει πολλές «τρύπες».
