Για ποιο λόγο ο πρόεδρος Τραμπ εξαπέλυσε ξαφνικά τελεσίγραφα και διάφορες απειλές κατά της Ρωσίας, για τον επείγοντα χαρακτήρα των οποίων δεν υπάρχει καμία προφανής ερμηνεία; Για ποιο λόγο μοιάζει να θέλει μια κρίση με τη Μόσχα μέσα στις επόμενες μέρες; Μια σοβαρή πιθανότητα είναι ότι ο Τραμπ ενεργεί έτσι κατ’ εντολή Νετανιάχου, προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή των Ρώσων και όλου του πλανήτη από την εξόντωση, εντός των επομένων ημερών ή λίγων εβδομάδων, όλου ή πάντως του μεγαλύτερου μέρους του παλαιστινιακού πληθυσμού της Γάζας, πιθανώς και την προσάρτησή της από το Ισραήλ. (1)
Αν άλλωστε αρκετές δυτικές κυβερνήσεις σπεύδουν τώρα να ανακοινώσουν ότι θα αναγνωρίσουν το παλαιστινιακό κράτος αλλά τον Σεπτέμβριο, είναι γιατί θέλουν να μη θεωρηθούν συνυπεύθυνες του τρομακτικού εγκλήματος που ετοιμάζει ο Νετανιάχου εντός του Αυγούστου, αλλά και για να του αφήσουν το περιθώριο να συντρίψει τη Χαμάς και να τους αφήσει να αναγνωρίσουν μια Παλαιστίνη-τέρας! Προφανώς δεν θυμούνται ότι ουδόλως ωφέλησε την υστεροφημία του Ποντίου Πιλάτου το ότι πήγε, την κρίσιμη στιγμή, να πλύνει τα χέρια του. Ότι αυτό είναι το σχέδιο Νετανιάχου αποδεικνύεται από το ότι το Ισραήλ επιτρέπει, σύμφωνα με τα ίδια τα κυβερνητική στοιχεία, την παροχή στη Λωρίδα της Γάζας λιγότερης τροφής από το ελάχιστο αναγκαίο για επιβίωση. Ο μέσος Παλαιστίνιος στη Γάζα έχει στη διάθεσή του λιγότερη τροφή από τους κρατουμένους στα στρατόπεδα του Άουσβιτς, του Νταχάου κλπ.
Ο Τραμπ δεν απειλεί μόνο τη Ρωσία, απειλεί και την Κίνα. Όπως ανακοίνωσαν οι Αμερικανοί, συζήτησαν με την Ιαπωνία σενάρια για τη χρήση πυρηνικών όπλων σε περίπτωση πολέμου στην Άπω Ανατολή. Σε καλό δρόμο είμαστε. Από κει που η ανθρωπότητα κουβέντιαζε πως δεν θα τα χρησιμοποιήσει, κατέληξε τώρα να κουβεντιάζει πως θα χρησιμοποιήσει τα πυρηνικά όπλα! Πόσο δίκιο είχε ο Mike Klare όταν, σχολιάζοντας τη δημαγωγία Τραμπ, μιλούσε για μετάβαση «από τους πολέμους χωρίς τέλος του Ομπάμα, στην προετοιμασία των αποκαλυπτικών πολέμων από τον Τραμπ!».
Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι οι Δυτικοί δια της Ουκρανίας είχαν πλήξει τα στρατηγικά πυρηνικά βομβαρδιστικά της Ρωσίας, είχαν κάνει δηλαδή το τελευταίο βήμα πριν από μια γενική πυρηνική επίθεση εναντίον της, μερικές μέρες πριν Ισραήλ και ΗΠΑ εξαπολύσουν τον πόλεμο κατά της Τεχεράνης. Πιθανότατα το πλήγμα αυτό ήταν προειδοποίηση προς τη Μόσχα να μην επέμβει υπέρ του Ιράν. (2)
Η «Αυτοκρατορία» (δηλαδή το Ισραήλ με τα διάφορα λόμπι του, οι ΗΠΑ και το παγκόσμιο χρήμα) δεν θα ήταν Αυτοκρατορία αν δεν είχε συνείδηση του ενιαίου χαρακτήρα των πολέμων που η ίδια προκάλεσε ή απειλεί να προκαλέσει σε Ουκρανία, δυτική και ανατολική Ασία με την ενιαία επιδίωξη να αποτρέψει την απώλεια της παγκόσμιας ηγεμονίας της. Γι’ αυτήν η «σκακιέρα» είναι παγκόσμια, θα προτιμούσε όμως τους αντιπάλους της να εγκλωβίζονται στα ειδικά τους προβλήματα, ώστε να μπορεί ευκολότερα να τους αντιμετωπίζει.
Η επιχείρηση εξόντωσης του παλαιστινιακού λαού
Το καθεστώς Νετανιάχου που έχει ήδη εξοντώσει εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους (έως και 400.000 σύμφωνα με σοβαρές, συγκλίνουσες εκτιμήσεις) πραγματοποιεί τώρα, αυτές τις μέρες, ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στην ιστορία. Επιδιώκει την εξόντωση άνω των δύο εκατομμυρίων Παλαιστινίων με τη στέρηση τροφής, νερού και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και βεβαίως και με τις υπόλοιπες μεθόδους (ανηλεείς βομβαρδισμοί, τρομοκρατία, εν ψυχρώ εκτελέσεις πεινασμένων γυναικόπαιδων που αναζητούν λίγο νερό και λίγη τροφή, βιασμοί, βασανιστήρια, ταφή αμάχων Παλαιστινίων ζωντανών κλπ.).
Όλα αυτά έχουν πλέον τεκμηριωθεί σε δεκάδες εκθέσεις εγκύρων διεθνών οργανώσεων από τις οποίες προκύπτει αβίαστα η εικόνα μιας κυβέρνησης που έχει προ πολλού ξεπεράσει σε αγριότητα τις μεθόδους των Γερμανών Ναζί. Σε αντίθεση μάλιστα με τους τελευταίους, που, όπως λέει η Χάνα Άρεντ, εκτελούσαν με γραφειοκρατική ψυχραιμία τα εγκλήματά τους, πολλοί Ισραηλινοί το απολαμβάνουν κιόλας, αν κρίνουμε από τα σαδιστικά βίντεο που οι ίδιοι ανεβάζουν στο διαδίκτυο, από τον «τουρισμό της γενοκτονίας», όπου πάνε και παρακολουθούν με ευδαιμονία την καταστροφή ενός λαού ή από τις διαδηλώσεις φαντάρων που διεκδικούν το δικαίωμα να βιάζουν μέχρι θανάτου τους Παλαιστίνιους αιχμαλώτους και κρατούμενους.
Οι ίδιοι οι Υπουργοί άλλωστε της κυβέρνησης Νετανιάχου δεν κρύβουν ότι η επιδίωξή τους είναι να «εξαφανίσουν» από προσώπου Γης να κάνουν «ολοκληρωτικά εβραϊκή» τη Γάζα (ακολουθεί φυσικά και η Δυτική Όχθη και τελευταίοι οι Παλαιστίνιοι πολίτες του Ισραήλ). Ακόμα και μια σειρά από τις πιο διακεκριμένες προσωπικότητες του Ισραήλ ζητάνε τώρα από τη διεθνή κοινότητα να επιβάλλει σκληρές κυρώσεις στη χώρα τους για να σταματήσει τις εχθροπραξίες στη Γάζα και να επιτρέψει τη σίτιση των κατοίκων της. Είναι αυτοί που σώζουν την τιμή και την αξιοπρέπεια του εβραϊκού λαού, ότι λίγο μπορεί τέλος πάντων ακόμα να σωθεί από δαύτηνα.
Ο Νετανιάχου δεν επιδιώκει γενικά την εξόντωση των Παλαιστινίων. Την επιδιώκει τώρα, τις επόμενες μέρες ή το πολύ εβδομάδες. Γιατί ξέρει ότι γίνεται πολιτικά όλο και πιο δύσκολη και δαπανηρή η υποστήριξη του Ισραήλ από τις κυβερνήσεις της «συλλογικής Δύσης». «Τέλειωσε γρήγορα τη δουλειά γρήγορα» τον παρακαλάει ακόμα και το δημιούργημα και όργανό του, ο εκβιαζόμενος με τους φακέλους Έπσταϊν πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.
Παρά το γεγονός ότι η δυτική (και όχι μόνο) κοινή γνώμη υποβάλλεται σε ένα μπαράζ παραπληροφόρησης ή αποπληροφόρησης για την Παλαιστίνη, παρά τον έλεγχο των διεθνών ΜΜΕ από τα λόμπι, η γνώμη των πληθυσμών όλων των κρατών του κόσμου για το εβραϊκό κράτος έχει πια ριζικά τροποποιηθεί. Πριν από δύο χρόνια κανείς δεν τολμούσε να επικρίνει το κράτος του Ισραήλ ή να μιλήσει για τον κολοσσιαίο ρόλο των φιλοϊσραηλινών λόμπι στον έλεγχο των κυβερνήσεων διεθνώς. Κι όποιος τολμούσε να το κάνει κατηγορούνταν αμέσως για «αντισημιτισμό».
Σήμερα, η δημόσια εικόνα του Ισραήλ έχει καταστραφεί, η πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού το θεωρεί, ακόμα και με το μικρό κλάσμα πληροφοριών που διαθέτει για την πραγματική κατάσταση στην Παλαιστίνη ως ένα εγκληματικό «κράτος-παρία». Είναι ελάχιστοι και θεωρούνται αναξιόπιστοι όσοι το υποστηρίζουν και το υπερασπίζονται. Τα ίδια τα δυτικά κράτη καταφεύγουν όλο και περισσότερο σε αυταρχικά μέτρα για να καταστείλουν τις διαμαρτυρίες εναντίον του.
Ο Νετανιάχου γνωρίζει λοιπόν ότι πρέπει να τελειώσει τη δουλειά, να έχει εκκαθαρίσει τη Γάζα ει δυνατόν έως τον Σεπτέμβριο και τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Γνωρίζει επίσης ότι στον δυτικό κόσμο, χωρίς την υποστήριξη των ηγεσιών του οποίου δεν μπορεί να συνεχίζει τις επιχειρήσεις του, το ειδησεογραφικό ενδιαφέρον πέφτει μέσα στον Αύγουστο. Γι’ αυτούς τους λόγους του χρειάζεται να δοθεί η «τελική λύση» ει δυνατόν μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Έχουμε παρομοιάσει την κρίση στη Γάζα, τόσο ως προς τον τραγικό χαρακτήρα της με τη Σταύρωση του Χριστού και με τη μάχη του Στάλινγκραντ, με την τελευταία τόσο ως προς τις περιφερειακές, όσο και ως προς τις παγκόσμιες συνέπειές της. Το αν ο Νετανιάχου καταφέρει να εξοντώσει/εκτοπίσει/τσακίσει την αντίσταση των Παλαιστινίων ή αν δεν το καταφέρει θα έχει πολύ μεγάλες συνέπειες στη Μέση Ανατολή, αλλά και παγκόσμια.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Η πιθανότητα αυτή ενισχύεται ακόμα περισσότερο από το ότι ο Τραμπ συμπεριφέρεται σε όλα τα θέματα ως υπάλληλος του Νετανιάχου. Για παράδειγμα, μόλις ο Καναδάς ανακοίνωσε ότι θα αναγνωρίσει την Παλαιστίνη, ο Αμερικανός Πρόεδρος αντέδρασε λέγοντας ότι αυτό καθιστά πολύ δυσκολότερη την επίτευξη εμπορικής συμφωνίας. Ο Τραμπ αντέδρασε επίσης στη δικαστική δίωξη του Μπολσονάρου, στενού φίλου και ομοϊδεάτη του Νετανιάχου, επιβάλλοντας εξωφρενικούς δασμούς 50% στη Βραζιλία. ‘Όχι μόνο ο Τραμπ συμπεριφέρεται ως υπάλληλος του Νετανιάχου, αλλά όλα δείχνουν ότι τελεί και υπό στυγνό εκβιασμό με τους φακέλους Έπσταϊν. Και να ήθελε δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Δυστυχώς για όσους επένδυσαν αφρόνως τις ελπίδες τους στον υποτιθέμενο αντιπολεμικό Τραμπ και τη νέα δεξιά, ο αντιπολεμικός και «απομονωτιστής» Τραμπ μας τελείωσε στο ίδιο περίπου διάστημα που χρειάστηκε και ο Τσίπρας και η «ριζοσπαστική αριστερά» του (υπό ισχυρή αμερικανο-ισραηλινή επιρροή) να «ξεθυμάνει» πριν από δέκα χρόνια.
2. Ο στενός δεσμός ανάμεσα στην αντιπαράθεση Ανατολής-Δύσης στην Ευρώπη και τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή δεν είναι καινούριος. Τον βλέπουμε να αναδεικνύεται με την επέμβαση Γαλλίας και Βρετανίας στο Σουέζ κατά του Νάσερ και καθ’ υπόδειξιν πάλι του Ισραήλ, κατά την περίοδο της κρίσης στην Ουγγαρία, το 1956. Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι πιο ακραίοι Ισραηλινοί στρατηγιστές πόνταραν κατά διαστήματα στις κακές σχέσεις Ουάσιγκτων και Μόσχας ή και σε έναν πυρηνικό πόλεμο ΗΠΑ-Ρωσίας, εκτιμώντας ότι θα τους έλυνε τα χέρια να κινηθούν όπως νομίζουν στη δυτική Ασία. Ο εβραϊσμός στις ΗΠΑ συνδεόταν στενά με την Επιτροπή για τον Παρόντα Κίνδυνο (Committee for the Present Danger), το κέντρο όσων ήθελαν σκληρή στάση απέναντι στην ΕΣΣΔ, αν όχι και προληπτικό πλήγμα εναντίον της. Η Επιτροπή αυτή υπήρξε ο πρόδρομος και πρόγονος του Νεοσυντηρητικού κινήματος του οποίου ηγήθηκε και το οποίο χρηματοδότησε αρχικά ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου που, κατά τα άλλα, υποστηρίζει ότι είναι φίλος της Ρωσίας.
