Νίκησε το κόμμα του πολέμου στην Ουάσιγκτον

Τρία (πέρα για πέρα ανησυχητικά για την προοπτική ειρήνης) συμπεράσματα προκύπτουν από τη συνάντηση του αμερικανού προέδρου με τους ευρωπαίους ηγέτες την Δευτέρα 18 Αυγούστου στην Ουάσιγκτον. Την συνάντηση ζήτησαν οι Ευρωπαίοι για να γεφυρώσουν το ευρωατλαντικό χάσμα μετά την συνάντηση της Αλάσκας και να θεμελιώσουν την άρνησή τους στην προοπτική μιας άμεσης και διαρκούς ειρήνης.

Οι Ευρωπαίοι δεν έφυγαν με άδεια χέρια από την Ουάσιγκτον. Το βασικότερο κέρδος από τη συνάντηση του αμερικανού προέδρου με τον Ζελένσκυ και τους ευρωπαίους ηγέτες (Μακρόν, Μελόνι, Στάρμερ, Ρούτε, Ούρσουλα), που την προκάλεσαν, ήταν ότι οι ΗΠΑ θα συμμετέχουν στο μεταπολεμικό «καθεστώς εγγυήσεων» στην Ουκρανία. Μέχρι πρόσφατα οι Αμερικανοί αρνούνταν να πάρουν μέρος, προκρίνοντας την απεμπλοκή τους από το μέτωπο της Ουκρανίας. Η θέση τους αυτή άλλαξε. Οι ΗΠΑ στη συνάντηση της Δευτέρας 18 Αυγούστου αρνήθηκαν μεν να παράσχουν εγγυήσεις καθεστώτος άρθρου 5 του καταστατικού του ΝΑΤΟ, όπως τους ζητήθηκε, δηλαδή πλήρη εμπλοκή σε περίπτωση πολέμου, ωστόσο για πρώτη φορά δέχθηκαν την συμμετοχή τους υπό την μορφή του συντονισμού των στρατιωτικών μονάδων. Η συμμετοχή τους θα περιλαμβάνει επίσης την εκπαίδευση, την ανταλλαγή πληροφοριών κ.α. εν ολίγοις όλων εκείνων των υποστηρικτικών μεν αλλά καθοριστικής σημασίας δραστηριοτήτων που ίσχυαν από το 2014 μέχρι το 2021 και οδήγησαν στον πόλεμο… Η μετατόπιση του Τραμπ υπό την πίεση των Ευρωπαίων ηγετών (μεταξύ των οποίων συμμετείχε και η εκλεκτή του ιταλίδα πρωθυπουργός, Τζόρτζια Μελόνι) έκανε την συνάντηση της Αλάσκας να φαντάζει υπόθεση δημοσίων σχέσεων, ενώ την συνάντηση της Ουάσιγκτον που ακολούθησε, υπόθεση Πολιτικής, με Π κεφαλαίο. Υπαίτιοι της οπισθοδρόμησης προφανώς είναι οι ευρωπαίοι ηγέτες.

Αναγκαίο να τονιστεί ότι εγγυήσεις ειρήνης δεν παρέχονται με επιπλέον στρατούς και βαρύ οπλισμό, όπως ζητούν οι Ευρωπαίοι, αλλά με αφοπλισμό και ουδετεροποίηση, όπως επιβεβαιώνει η πολυετής εμπειρία της ύστερης μεταπολεμικής εποχής.

Ο γερμανός καγκελάριος Μερτς επανέλαβε ότι η συνθήκη ανακωχής πρέπει να ενεργοποιηθεί ευθύς αμέσως με την έναρξη των διαπραγματεύσεων ειρήνης. Ο προτεινόμενος όρος βρίθει μονομέρειας κι ευνοεί αποκλειστικά την Ουκρανία, καθώς σε αυτό το πλαίσιο η μεν γραμμή επαφής θα παγώσει, ανακόπτοντας την επιταχυνόμενη ρωσική προέλαση, αλλά οι ουκρανικές γραμμές ανεφοδιασμού θα μπορούν κάλλιστα να τροφοδοτηθούν με πολεμικό υλικό από τις ΝΑΤΟϊκές χώρες, ακόμη πιο εντατικά απ’ όσο συμβαίνει σήμερα. Ο Τραμπ καίτοι επανέλαβε την ανάγκη για συμφωνία ειρήνης, δεν φάνηκε να επιμένει σε αυτό τον όρο, όπως έκανε μετά την συνάντηση του με τον Πούτιν στην Αλάσκα, την Παρασκευή 15 Αυγούστου. Η αδιάλλακτη στάση των Ευρωπαίων δείχνει ότι σε ένα περιβάλλον συνεχών μετακινήσεων υπό το βάρος μιας επίμονης διαπραγμάτευσης, έστω μέσω τρίτων, οι Ευρωπαίοι δεν εννοούν να μετακινηθούν από τις αρχικές φιλοπολεμικές τους θέσεις.

Εξ ίσου επίμονα Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι επανέλαβαν την θέση για τριμερή συνάντηση Ζελένσκυ – Πούτιν – Τραμπ, που αναβαθμίζει τη θέση του Ζελένσκυ μιας και θα επιδοθεί στην προσφιλή του συνήθεια της μάχης εντυπώσεων και του σόου μπροστά από τις κάμερες, ανεξαρτήτως πραγματικών συγκλίσεων και επιτευγμάτων. Οι Ρώσοι απάντησαν ότι συμφωνούν μόνο στην αναβάθμιση του επιπέδου των διπλωματικών αντιπροσωπειών κι όχι φυσικά στο σόου που ζητά ο Ζελένσκυ. Ο γερμανός καγελάριος από την άλλη δήλωσε ότι θα εργαστεί για την πραγματοποίηση της συνάντησης εντός των τριών επόμενων εβδομάδων. Γρήγορα θα φανεί τι συμφωνήθηκε.