Μέχρι πρότινος κάθε φορά που η κυβέρνηση ερχόταν σε δύσκολη θέση για την προβληματική πραγματικότητα των πολιτών έβρισκε σωσίβιο στη Eurostat. Έστω και άθελά της, η Ευρωπαϊκή Στατιστική Αρχή «πρόσφερε» κάποια επιχειρήματα στους μηχανισμούς του Μαξίμου που επιδίδονταν σε σαφάρι για την αλίευση λίγων αλλά βολικών στοιχείων για την ακρίβεια, τον πληθωρισμό, την ποιότητα της υγείας κ.ά.
Η τακτική αυτή είναι σταθερή από το 2019. Οι τελάληδες της κυβέρνησης χρησιμοποιούσαν αποσπασματικά τα στατιστικά της Eurostat σε κάθε πιεστική κατάσταση. Όταν τα αφηγήματα κινδύνευαν, μια δυο μετρήσεις για το τι γίνεται στην Ευρώπη και το γιατί οι άλλες χώρες «δεν είναι καλύτερες από εμάς» πρόσφεραν μια κάποια ανάσα.
Μόνο που η Eurostat δεν πουλάει παραμύθι, όπως η ελληνική κυβέρνηση. Το Μαξίμου μπορεί να επιχειρεί την τιθάσευση της ΕΛ.ΣΤΑΤ., η οποία συνεργάζεται με τη Eurostat, αλλά οι ευρωπαϊκές Αρχές δεν ελέγχονται εύκολα. Το γνωρίζουμε και από το πώς δρα η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία σε σύγκριση με τον Άρειο Πάγο επί Κυριάκου.
Οι δείκτες της Eurostat, τους οποίους αναφέρουμε και σήμερα στην «κυριακάτικη δημοκρατία», δίνει διαδοχικά χαστούκια στα αφηγήματα Μητσοτάκη. Η κυβέρνηση δεν έχει πλέον από πουθενά να πιαστεί. Χάθηκε και το τελευταίο αποκούμπι της.
Οι μετρήσεις της Eurostat καταδεικνύουν ότι στην Ελλάδα παρατηρείται η μεγαλύτερη μιζέρια απ’ όλη την Ευρώπη. Οι δείκτες σοκάρουν σε σχεδόν όλους τους τομείς:
Αρνητική πρωτιά για το ΕΣΥ, είμαστε οι πιο απογοητευμένοι μαζί με τη Βουλγαρία για την οικονομία, κατατασσόμαστε στους αρνητικούς πρωταθλητές στο α’ τρίμηνο για την αύξηση εκπομπής ρύπων, η Ελλάδα σπάει τα κοντέρ σταθερά στον πληθωρισμό, που είναι διπλάσιος του μ.ο. της ευρωζώνης. Κι όλα αυτά ενώ η ακρίβεια καλπάζει, είμαστε ουραγοί στη στέγαση ΑμεΑ και γενικού πληθυσμού, οι δείκτες για την υπερεργασία είναι «σκλαβιάς» και η παιδική φτώχεια καταδικάζει το μέλλον ανηλίκων.
Ακόμα και στα χρόνια των Μνημονίων ο κόσμος μπορούσε έστω να κάνει διακοπές για δύο εβδομάδες, ώστε να ξεφύγει λίγο από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Τώρα, επί Κυριάκου Μητσοτάκη, ανάπτυξης και Ελλάδας 2.0, η Eurostat ενημέρωσε πως ένας στους δυο Έλληνες δεν μπορεί να κάνει μπάνια. Ίσως γι’ αυτό ακόμα και τον Αύγουστο πια τα μεγάλα αστικά κέντρα δεν αδειάζουν, όπως παλιά. Η ακρίβεια αποτρέπει τους πολίτες από τα πανάκριβα νησιά, αλλά πλέον δείχνει απαγορευτική και η ηπειρωτική Ελλάδα, όπου μας «στέλνουν» βουλευτές της Ν.Δ., όπως η Βούλτεψη.
Από τον Σεπτέμβριο μάς περιμένει μια ασφυκτική πραγματικότητα. Όσα αρνητικά δείχνει η Eurostat για την επιβίωση στη χώρα μας οι Έλληνες φορολογούμενοι τα ζουν καθημερινά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ετοιμάζεται να δώσει πάλι στη ΔΕΘ όσα ψίχουλα περισσεύουν από τις απευθείας αναθέσεις και τις επιδοτήσεις-μαϊμού σε «γαλάζιους», αλλά δεν φτάνουν. Τα προβλήματα, αντί να λύνονται, διογκώνονται.
Τούτη τη φορά η κυβέρνηση έχει ένα βασικό ζητούμενο: να βρει ένα αφήγημα που να αντέξει έστω για μερικές εβδομάδες. Και να μην καταρριφθεί από τη Eurostat ή να μη γελοιοποιηθεί αμέσως από τον κόσμο στα social media. Αυτό, όμως, είναι κάτι πραγματικά δύσκολο. Στη φαρέτρα του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έχει μείνει τίποτα πλέον. Μόνο το βιβλίο με τα επιτελικά ψέματα.
