Η ασφάλεια της χώρας δεν απειλείται μόνο από μια στρατιωτική εισβολή, αλλά κάθε καλοκαίρι από μια πολύ πραγματική και βέβαιη
Της Ιωάννας Ηλιάδη
Καίγεται και σήμερα όλη η Ελλάδα και αποδεικνύεται με τον πιο οδυνηρό τρόπο ότι η χώρα δεν διαθέτει επαρκή πυροσβεστικά μέσα. Από τη Χίο ως την Αχαΐα και την Ήπειρο, χωριά, δάση και περιουσίες παραδίδονται στις φλόγες. Καλές οι επενδύσεις στην άμυνα – αλλά αν η πατρίδα καεί, τι θα έχουν να φυλάνε; Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων.
Η κυβέρνηση, την ίδια στιγμή που αυξάνει δραστικά τις εξοπλιστικές δαπάνες, σπεύδει να μπει στον μηχανισμό δανεισμού SAFE για να εξασφαλίσει δισεκατομμύρια για την αγορά οπλικών συστημάτων. Την ίδια ώρα, δεν απορροφά 500 εκατομμύρια ευρώ ευρωπαϊκής χρηματοδότησης που προορίζονται για την ενίσχυση της πυρόσβεσης και της Πολιτικής Προστασίας – για αγορά νέων Canadair, ελικοπτέρων και αναβάθμιση υποδομών. Όταν όμως οι φωτιές ξεσπούν ταυτόχρονα σε πολλές περιοχές, το αφήγημα είναι έτοιμο: «κανένα κράτος δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει όλες μαζί».
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: κάθε καλοκαίρι η ίδια ιστορία. Με το πρώτο κύμα καύσωνα και τις πρώτες ισχυρές ριπές ανέμου, η χώρα βυθίζεται στον καπνό και στον πανικό. Κι όταν οι φωτιές ξεσπούν σε πολλές περιοχές ταυτόχρονα, το κυβερνητικό αφήγημα είναι έτοιμο: «κανένα κράτος δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει όλες μαζί». Ναι, αλλά κανένα σοβαρό κράτος δεν αφήνει την Πολιτική Προστασία να μαραζώνει ενώ φορτώνει το οπλοστάσιο με δισεκατομμύρια σε συμβάσεις.
Ακόμα πιο απογοητευτική είναι η στάση μέρους της αντιπολίτευσης. Κάποια κόμματα που θέλουν να λέγονται αριστερά, αντί να συγκρουστούν μετωπικά και να απαιτήσουν ριζική αναδιάρθρωση της πυρόσβεσης, έδωσαν εξετάσεις «υπευθυνότητας» ψηφίζοντας μαζί με την κυβέρνηση τα εξοπλιστικά πακέτα. Όταν ήρθε η ώρα να πουν «όχι» και να διεκδικήσουν να πάνε τα κονδύλια στην πρόληψη και την κατάσβεση, προτίμησαν τη σιωπή ή τα μισόλογα. Σαν να είναι τα πυροσβεστικά αεροπλάνα «λιγότερο πατριωτική» δαπάνη από τις φρεγάτες.
Η ασφάλεια της χώρας δεν απειλείται μόνο από μια στρατιωτική εισβολή, αλλά κάθε καλοκαίρι από μια πολύ πραγματική και βέβαιη εισβολή: τη φωτιά.
Η βουλευτής της Νέας Αριστεράς Σία Αναγνωστοπούλου, βλέποντας το χωριό της να καίγεται, έγραψε χθες: «Βάλε, μπάρμπα, άλλη μια Belharra. Πυροσβεστικά, όχι». Μέσα σε λίγες λέξεις, συνοψίζεται όλη η διαχρονική στραβή ιεράρχηση: πρώτα οι εξοπλισμοί, μετά –αν περισσέψει κάτι– η προστασία των πολιτών. Μόνο που η πραγματικότητα δείχνει πως όταν το δάσος και το χωριό σου γίνονται στάχτη, οι φρεγάτες δεν μπορούν να σβήσουν ούτε σπίθα.
