Συνδυασμός γενετικών μεταβολών οδήγησε στο εξελικτικό πλεονέκτημα της ανθρωπότητας.
Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τα ευρήματα της μελέτης της στην οποία όπως υποστηρίζει εντόπισε τον μηχανισμό που οδήγησε στο πιο κρίσιμο εξελικτικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων, την όρθια στάση και βάδισμα στα δύο πόδια.
Η δίποδη βάδιση είναι ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό που στηρίζει την επιτυχία του ανθρώπινου είδους. Τώρα, οι επιστήμονες εντόπισαν δύο καινοτομίες που εμφανίστηκαν πολύ παλιά στη γενεαλογική γραμμή του ανθρώπου οι οποίες αναδιαμόρφωσαν τη λεκάνη και διευκόλυναν αυτήν την καθοριστική ικανότητα.
Οι ερευνητές εξέτασαν τη γενετική βάση της δίποδης βάδισης, μελετώντας εμβρυϊκούς ιστούς ανθρώπων και άλλων πρωτευόντων. Ανακάλυψαν δύο γενετικές αλλαγές που σημειώθηκαν στους προγόνους μας:
· Σχηματισμός χόνδρου στη λεκάνη του εμβρύου: Επέτρεψε στο λαγόνιο οστό (ilium), που στους άλλους πιθήκους είναι ψηλό, επίπεδο και στενό, να μετατραπεί σε κοντό, φαρδύ και καμπυλωτό. Έτσι σταθεροποιήθηκε το σώμα για το περπάτημα και το τρέξιμο σε όρθια θέση.
· Καθυστέρηση και μετατόπιση προς τα πίσω στον σχηματισμό των οστών της λεκάνης: Αυτό διατήρησε το νέο, πλεονεκτικό σχήμα του ilium, ενώ ταυτόχρονα επέτρεψε στις γυναίκες να έχουν έναν αρκετά μεγάλο γεννητικό σωλήνα ώστε να γεννούν μωρά με μεγαλύτερο εγκέφαλο.
«Χωρίς αυτές τις αλλαγές, το ανθρώπινο περπάτημα πιθανόν να μην ήταν δυνατό και η μετέπειτα αύξηση του μεγέθους του εγκεφάλου υποθέτουμε ότι δύσκολα θα μπορούσε να έχει επιτευχθεί» λέει ο Τέρενς Καπελίνι βιολόγος της εξελικτικής πορείας του ανθρώπου στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.
Η απελευθέρωση
Η δίποδη βάδιση, που αντικατέστησε τη μετακίνηση με όλα τα άκρα, ελευθέρωσε τα χέρια για τη χρήση εργαλείων, το κουβάλημα τροφής ή υλικών, τη φροντίδα βρεφών, την τέχνη και την άμυνα. Η όρθια στάση βελτίωσε την παρατήρηση του περιβάλλοντος και μείωσε την έκθεση στο άμεσο ηλιακό φως βοηθώντας στην αποδοτικότερη ψύξη του σώματος.
Η έρευνα έδειξε ότι εμπλέκονται πάνω από 300 γονίδια, χωρίς να υπάρχει ένα «γονίδιο της δίποδης βάδισης». Αντίθετα, πολλά μικροί «διακόπτες» DNA δρούσαν συνδυαστικά. Οι χιμπατζήδες, οι στενότεροι συγγενείς μας, περπατούν περιστασιακά όρθιοι αλλά κυρίως κινούνται στα τέσσερα. Ο ανθρώπινος τύπος δίποδης βάδισης είναι μοναδικά αποδοτικός καθώς επιτρέπει περπάτημα ή τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων με περιορισμένη κατανάλωση ενέργειας.
Αρχαία απολιθώματα όπως το Ardipithecus ramidus (4,4 εκατ. χρόνια) και η διάσημη «Λούσι» του είδους Australopithecus afarensis (3,2 εκατ. χρόνια), δείχνουν ότι η αναδιάταξη του ilium είχε ήδη συμβεί πριν από εκατομμύρια χρόνια.
Ο Capellini εκτιμά ότι η δεύτερη καινοτομία, η καθυστέρηση στην οστεοποίηση της λεκάνης, συνέβη περίπου πριν από 1,6 εκατ. χρόνια, όταν ο εγκέφαλος των προγόνων μας άρχισε να μεγαλώνει σημαντικά. «Με αυτόν τον τρόπο, η λεκάνη διατήρησε το σχήμα που χρειαζόταν για το περπάτημα, αλλά ταυτόχρονα επέτρεψε τη γέννηση βρεφών με μεγάλους εγκεφάλους» πρόσθεσε.
Naftemporiki.gr
