Η κατάσταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις έχει ξεπεράσει κάθε όριο αντοχής και ανοχής. Οι Τούρκοι έχουν αποθρασυνθεί και προκαλούν χωρίς φραγμούς, ενώ η απάντηση από την ελληνική πλευρά είναι ένα ανελέητο τσίρκο υποχωρήσεων και αδυναμίας που ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Ένα φαινόμενο που δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από διπλωματικές ευγένειες ή επικοινωνιακές ασκήσεις.
Τα δύο τελευταία γεγονότα είναι χαρακτηριστικά. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης πήγε στην Τένεδο και τόλμησε να πει δυνατά την αλήθεια για τα εμπόδια που βάζει η Τουρκία στα δικαιώματα των Ελλήνων, την απουσία σχολείων και την απομόνωση των νησιών μας. Τι εισέπραξε; Προσβολές, ύβρεις και λυσσαλέες επιθέσεις από τουρκικά μειονοτικά μέσα, που τον χαρακτήρισαν «ακροδεξιό» και «επεκτατιστή». Μια ξεκάθαρη επίδειξη του πόσο έχει αποθρασυνθεί ο αντίπαλος και πόσο χαλαρή είναι η δική μας αντίδραση.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Αμερικανός πρέσβης στην Τουρκία, Τομ Μπάρακ, επισκέφθηκε το Φανάρι και συναντήθηκε θερμά με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Ένα γεγονός που θα έπρεπε να μας γεμίζει περηφάνια, αλλά που στην Τουρκία προκάλεσε νευρικότητα και έντονες αντιδράσεις από εθνικιστικούς και μισαλλόδοξους κύκλους. Η ίδια η Τουρκία, που επί δεκαετίες πασχίζει να περιορίσει τον ρόλο και την επιρροή του Πατριαρχείου, ξέσπασε σε υστερικές αντιδράσεις. Αντί για σιωπή και αδιαφορία, είδαμε θύελλα αντιδράσεων, που αποδεικνύουν πως η επιρροή του Πατριαρχείου εξακολουθεί να είναι ένα σκληρό «αγκάθι» για το καθεστώς.
Όμως το χειρότερο δεν είναι η προκλητικότητα του γείτονα. Το χειρότερο είναι η άνευ όρων παράδοση που βλέπουμε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μια κυβέρνηση που φοβάται να υπερασπιστεί με σθένος τα εθνικά μας δικαιώματα, που προτιμά τη σιωπή από τη δυναμική απάντηση, που επιλέγει τον εφησυχασμό αντί του αγώνα. Μια κυβέρνηση που με την υποχωρητικότητά της στέλνει μήνυμα αδυναμίας, ενθαρρύνοντας τον γείτονα να ανεβάζει συνεχώς τους τόνους.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι απλά ανεπαρκής. Είναι επικίνδυνη. Με την παθητική στάση της προσφέρει στον Ερντογάν και στους επιτελείς του το ελεύθερο να αμφισβητούν όχι μόνο ανοιχτά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, να παίζουν με την Ιστορία μας και να εκβιάζουν την ελληνική κοινωνία, αλλά και να βάζουν φίμωτρο σε ό,τι τους ενοχλεί. Εδώ δεν μιλάμε για μεμονωμένες παραλείψεις, αλλά για συστηματική πολιτική υποχώρησης που υπονομεύει την ίδια την εθνική μας ασφάλεια και υπόσταση.
Αυτή η εικόνα ντροπής πρέπει να αλλάξει. Χρειάζεται εθνική αφύπνιση, αποφασιστικότητα και πάνω απ’ όλα ηγεσία με όραμα και πυγμή. Δεν μπορούμε άλλο να ανεχόμαστε η ελληνική Πολιτεία να μετατρέπεται σε θεατή της τουρκικής προκλητικότητας, να αφήνει αναπάντητα τα ζητήματα που αφορούν τα δικαιώματα των Ελλήνων στη Θράκη, στα νησιά και φυσικά στο Αιγαίο.
Δεν περισσεύει άλλος χρόνος για φοβίες και υποχωρήσεις. Η Ελλάδα πρέπει να θυμηθεί ποια είναι και τι αξίζει. Και όποιος τολμά να αμφισβητήσει την πατρίδα μας, θα βρει απέναντί του έναν λαό που δεν σκύβει το κεφάλι. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αν δεν μπορεί να σταματήσει να λειτουργεί ως «διαχειριστής ήττας» και να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της, ας παραμερίσει. Γιατί η πατρίδα δεν περιμένει, δεν υπομένει και δεν συγχωρεί.
