Του Χρήστου Μπολώση
Στην ιστοσελίδα «Βήμα της Κω» στις 7/8/25, δημοσιεύεται επιστολή στρατιωτικού (ανώνυμη για ευνόητους λόγους, διότι κινδυνεύει από την Κω να βρεθεί στον Λαγό Διδυμοτείχου…), με την οποία εκφράζει την απόγνωσή του, αφού επί έναν μήνα ψάχνει για σπίτι στην τουριστική Κω, και αν βρει τότε το ενοίκιο αρχίζει από 700-800 ευρώ, τη στιγμή που ο βασικός μισθός του είναι λίγο πάνω από τα 1.200 ευρώ.
«Πώς περιμένει η Πολιτεία από τον στρατιωτικό να σταθεί στο καθήκον του, όταν αναγκάζεται να κοιμάται με την οικογένειά του σε ξενοδοχεία, τροχόσπιτα, ή να αναζητά μόνιμη κατοικία;» τονίζει.
Καλές είναι οι στολές του σύγχρονου μαχητή με τις κάμερες και τις ακτίνες λέιζερ, καλό (λέμε τώρα…) το -περίεργο- κλείσιμο (και μετά, δωρεά στους δήμους) στρατοπέδων, καλά τα drones, καλή, τελικώς, η «Ατζέντα 2030», αλλά ολέθριο το να μην εξασφαλίζουμε στέγη στον μετατιθέμενο στρατιωτικό.
Μα ΘΑ γίνουν 2.059 οικίες μέχρι το 2027, που δεν τις είχαν φτιάξει οι προηγούμενοι, όπως αρέσκεται να δηλώνει ο κ. υπουργός, αλλά οι στρατιωτικοί μετατίθενται σήμερα και όχι το 2027.
Τώρα λοιπόν που η οικονομία μας πετάει, όπως δηλώνουν διάφοροι κυβερνητικοί, και μέχρι το 2027 που θα λυθεί (;) το πρόβλημα, μήπως να σκεφτόμαστε για κάνα επίδομα ενοικίου;
Να απαντήσω εγώ; «Όχι, δεν σκεφτόμαστε»!
