Όταν ο κρατιστής Sergio Tomás Massa, υποψήφιος Πρόεδρος της Αργεντινής, εκτύπωνε ανηλεώς χρήμα προκειμένου να χρηματοδοτήσει την προσωπική του καμπάνια, οι περισσότεροι πίστεψαν πως αυτό θα ήταν αρκετό και θα τον καθιστούσε το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση της εκλογικής νίκης έναντι του Javier Gerardo Milei. Και όμως, κόντρα σε κάθε πρόβλεψη, ο λαός της Αργεντινής στην πλειοψηφία του δεν ψήφισε τον λαϊκιστή Μάσσα, αλλά τον ορθολογιστή και φιλελεύθερο οικονομικά (αναρχοκαπιταλιστή) Μιλέι, που υποσχόταν μείωση του κράτους και κατ’ επέκταση των κρατικών δαπανών, και απελευθέρωση της ιδιωτικής οικονομίας από τα δεσμά του κράτους.
Το έργο του νέου Προέδρου και θριαμβευτή των εκλογών εξαιρετικά δύσκολο, αν αναλογιστούμε πως ο πληθωρισμός τον Οκτώβριο του 2023 διαμορφωνόταν στο 140% σε ετήσια βάση και το πέσο είχε υποτιμηθεί ήδη κατά 50% τον Αύγουστο του ίδιου έτους. Στην πρώτη του ομιλία δε, ο Μιλέι ξεκαθάρισε: «Λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν».
Το πλέον αξιοσημείωτο γεγονός, είναι πως λίγες μέρες πριν τις εκλογές, πάνω από 100 οικονομολόγοι, μεταξύ των οποίων οι Thomas Piketty, Jayati Ghosh και Branko Milanovic συνυπέγραψαν ένα άρθρο προειδοποιώντας πως η εκλογή του Μιλέι θα έφερνε «καταστροφή» στην Αργεντινή, προτρέποντας μάλιστα να υποστηριχθούν οι ίδιοι ηγέτες που είχαν οδηγήσει τον πληθωρισμό στην Αργεντινή πάνω από 200%! Και μάλλον δεν είναι τυχαίο πως αυτό θυμίζει την εγχώρια κίνηση των 91 για να εμπιστευτούμε την «σωτηρία» της Ελλάδας σε αυτούς που την οδήγησαν στον γκρεμό. Ενάμιση χρόνο μετά, οι φιλελεύθερες πολιτικές Μιλέι έχουν οδηγήσει στην εκτόξευση της οικονομίας, τον πληθωρισμό σε μονοψήφια νούμερα και το σημαντικότερο όλων, έχουν βγάλει από την πείνα και τη φτώχεια περισσότερους από 10 εκατομμύρια Αργεντινούς, 1,7 εκατομμύρια εκ των οποίων είναι παιδιά.
Την ημέρα της ορκωμοσίας του Μιλέι, οι Αργεντινοί επευφημούσαν έναν ηγέτη που, αντί να υποσχεθεί πως το κράτος θα λύσει όλα τους τα προβλήματά, δεσμεύτηκε να το βγάλει από τη μέση και να αφήσει την ιδιωτική οικονομία να λειτουργήσει με όρους ελευθέριους σε ένα περιβάλλον πραγματικού ανταγωνισμού. Προέτρεψε τους πολίτες δε, να σφίξουν το ζωνάρι και να εξοικονομήσουν πόρους για την ανοικοδόμηση της χώρας.
Το πρώτο βήμα του Milei ήταν o εξ ορθολογισμός του προϋπολογισμού. Μέσω ενός επιθετικού προγράμματος περικοπών στις δημόσιες δαπάνες, κατήργησε δημόσιες υπηρεσίες, Υπουργεία και Υπουργούς, εξάλειψε τη γραφειοκρατία που οδηγούσε σε ακραία διαφθορά και μείωσε κατά 35% τις θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα. Με αυτό τον τρόπο εξάλειψε το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα της Αργεντινής, ανοίγοντας το δρόμο για μια ιστορική οικονομική ανάκαμψη. Υπό την ηγεσία του, η Αργεντινή άρχισε να τιθασεύει τον πληθωρισμό με δημοσιονομική πειθαρχία, που δεν στραγγάλιζε τον ιδιωτικό τομέα, όπως συνέβη στην Ελλάδα, αλλά αντιθέτως, παρέχοντας εμμέσως πόρους σε αυτόν, μέσω του σπασίματος των κρατικών δεσμών. Χωρίς Υπουργούς να περιφέρονται στα Σούπερ Μάρκετ και ανίκανους Γενικούς Γραμματείς να ορίζουν πως θα λειτουργήσει το εμπόριο, ενώ οι ίδιοι δεν έχουν διαχειρισθεί ούτε περίπτερο, οι παραγωγικοί και δημιουργικοί άνθρωποι της ιδιωτικής οικονομίας άρχισαν να σχηματίζουν την επόμενη ημέρα των Αργεντινών.
Για την οικονομία της Αργεντινής τα τελευταία στοιχεία είναι εκπληκτικά: τον Μάιο του 2025, ο δείκτης τιμών καταναλωτή αυξήθηκε μόλις 1,5%, το χαμηλότερο ποσοστό των τελευταίων πέντε ετών. Ο ετήσιος πληθωρισμός μειώθηκε από 211,4% το 2023 σε 43,5% στα μέσα του 2025. Οι τιμές χονδρικής δε, μειώθηκαν κατά 0,3% τον Μάιο, το καλύτερο ποσοστό των τελευταίων 17 ετών. Η φτώχεια μειώθηκε επίσης σημαντικά, από 52,9% το πρώτο εξάμηνο του 2024 σε 38,1% το δεύτερο, με την ίδια την UNICEF να σημειώνει ότι 1,7 εκατομμύρια παιδιά βγήκαν από τη φτώχεια από την ημέρα που ανέλαβε το τιμόνι της χώρας ο Milei.
Φυσικά όλα αυτά τα επιτεύγματα δεν προέκυψαν μόνο από τη δημοσιονομική ισορροπία, τη μείωση των δημόσιων δαπανών και την απελευθέρωση της ιδιωτικής οικονομίας. Απλώς αυτά έπαιξαν τον σημαντικότερο ρόλο. Συγκεκριμένες νομισματικές πολιτικές που σκοπό είχαν την ενίσχυση του Πέσο και αυστηρός έλεγχος του νομίσματος από την Κεντρική Τράπεζα προσέλκυσαν νέες επενδύσεις και κεφάλαιο, με αποτέλεσμα την αύξηση της αγοραστικής δύναμης και την ενδυνάμωση των εγχώριων προϊόντων.
Μήπως στην Ελλάδα έχουμε να μάθουμε πολλά από το θαύμα της Αργεντινής; Μπορούμε;
