Οι θάλασσες λειτουργούν ως πλανητικό δίχτυ ασφαλείας, απορροφώντας την υπερβολική θερμότητα και περίπου το ένα τέταρτο του συνολικού διοξειδίου του άνθρακα που παράγεται από τον άνθρωπο.
Παρ όλα αυτά όμως το ρυθμιστικό αυτό διάλυμα είναι κάθε άλλο παρά ομοιόμορφο. Ένα νέο μέσο που καθοδηγείται από δορυφόρο, το OceanSODA-ETHZ, προσφέρει πλέον ενημερώσεις οκτώ ημερών, σε ανάλυση 25 χιλιομέτρων, αποκαλύπτοντας τον άνθρακα του ωκεανού με πρωτοφανή λεπτομέρεια. «Η αύξηση της ανάλυσης αυτών των παγκόσμιων συνόλων δεδομένων είναι δύσκολη, επειδή ο αριθμός των άμεσων μετρήσεων διοξειδίου του άνθρακα στην επιφάνεια του ωκεανού είναι μάλλον αραιός σε όλες τις περιοχές και τις εποχές», εξήγησε ο συν-επικεφαλής του έργου Nicolas Gruber του ETH Zurich.
Για να καλύψει αυτά τα κενά η ομάδα του Gruber συνδύασε τα δεδομένα επί τόπου με μια σειρά δορυφόρων παρατήρησης της Γης που ανιχνεύουν τη θερμοκρασία, το χρώμα, τον άνεμο και άλλα της επιφάνειας της θάλασσας – μεταβλητές που συνδέονται στενά με το πόσο CO2 μπορεί να συγκρατήσει το νερό. Η τροφοδοσία αυτών των πληροφοριών σε μια σειρά αλγορίθμων μηχανικής μάθησης παρήγαγε ένα λεπτομερές, οκταήμερο παγκόσμιο μωσαϊκό. Κάθε μόριο CO2 που απορροφά ο ωκεανός αντιδρά με το θαλασσινό νερό, μειώνοντας το pH και μεταβάλλοντας τη χημεία των ανθρακικών αλάτων με τρόπους που διαβρώνουν τους σκελετούς των κοραλλιών, λεπταίνουν τα κελύφη των στρειδιών και αλλοιώνουν τις κοινότητες του πλαγκτού. Μέχρι τώρα, οι ερευνητές που παρακολουθούσαν αυτό το πρόβλημα CO2 βασίζονταν σε αραιά αρχεία ή σε γενικές κλιματολογικές μετρήσεις.
Το OceanSODA-ETHZ παρέχει πεδία pH επιφάνειας και ανθρακικών ιόντων σε σχεδόν πραγματικό χρόνο, επιτρέποντας στους επιστήμονες να παρακολουθούν τους παλμούς οξίνισης να ξεδιπλώνονται καθώς η ανοδική ροή, οι βροχοπτώσεις ή το λιώσιμο των θαλάσσιων πάγων αλλάζουν την τοπική χημεία. Επειδή το μέσο εκτείνεται επίσης μέχρι το 1985, οι αναλυτές μπορούν να εξορύξουν τέσσερις δεκαετίες μεταβλητότητας σε λεπτή κλίμακα για να δουν πού αποδυναμώνονται τα αποθέματα ασφαλείας και πού αναδύονται θερμά σημεία. Αυτές οι γνώσεις μπορούν να τροφοδοτήσουν τη διαχείριση της αλιείας, τον παράκτιο σχεδιασμό και τις παγκόσμιες αξιολογήσεις του προϋπολογισμού άνθρακα.
