Η ιδιότητα ορισμένων από εμάς ως ενεργών εμπόρου και επαγγελματιών που δραστηριοποιούμαστε καθημερινά στην πραγματική Οικονομία, δίνει την δυνατότητα να μην θέτουμε τα πολιτικά ζητήματα με «φλυαρίες» και γενικότητες. Η καθημερινή πραγματικότητα της αγοράς μας δίνει μηνύματα που είμαστε υποχρεωμένοι να τα αξιοποιούμε για να προτείνουμε πρακτικές λύσεις, ειδικά σε περιόδους όπου ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής αλυσίδας απειλείται με αφανισμό.
Ας δούμε λοιπόν τι συμβαίνει αυτή την περίοδο στις μεγαλύτερες αγορές της Αχαϊας, αγορές που είναι «δείκτες» της κατάστασης που επικρατεί σε όλες τις αγορές της χώρας και ειδικά της ελληνικής Περιφέρειας.
ΟΙ ΤΟΠΙΚΕΣ ΑΣΤΟΧΙΕΣ «ΠΝΙΓΟΥΝ» ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
Η τοπική οικονομία σε κρίσιμες περιοχές της Δυτικής Ελλάδας, όπως το Αίγιο, η Πάτρα και η Κάτω Αχαΐα, δέχεται ένα καίριο, καθοριστικό πλήγμα. Και το πλήγμα αυτό δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε αναπόφευκτο. Είναι αποτέλεσμα προχειρότητας, κακοσχεδιασμένων επιλογών και μιας ευρύτερης κυβερνητικής στρατηγικής που μοιάζει να υπακούει τυφλά στις επιταγές του World Economic Forum και όχι στις ανάγκες του Έλληνα μικρομεσαίου επιχειρηματία.
Αλλά και αποτέλεσμα αποσπασματικών μέτρων στις πόλεις, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό το…αλαλούμ των πεζοδρομήσεων – χωρίς κανέναν σχεδιασμό και παράλληλα μέτρα – που έχει ήδη οδηγήσει σε έναν πραγματικό εμπορικό ακρωτηριασμό.
Με μια πρόχειρη πολιτική, η πεζοδρόμηση στο κέντρο της Πάτρας και στην οδό Μαιζώνος, αλλά και σε βασικούς εμπορικούς άξονες του Αιγίου έχει πυροδοτήσει ένα πρωτοφανές εμπορικό σοκ: Επιχειρήσεις με δεκαετίες παρουσίας στην αγορά βλέπουν τον τζίρο τους να καταρρέει. Δεν πρόκειται για απλές “υφέσεις”, αλλά για πτώσεις άνω του 60%, που οδηγούν στην πλήρη αποδόμηση του αστικού εμπορικού ιστού.
Οι δημοτικές αρχές, σε πλήρη ασυμβατότητα με την πραγματικότητα της τοπικής οικονομίας, εφαρμόζουν πολιτικές «βιτρίνας», χωρίς να συνδέουν τις παρεμβάσεις τους με τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς. Ειδικά για την πόλη της Πάτρας, η χρονική στιγμή μάλιστα που επελέγη – ταυτόχρονα με την εμπορική επανεκκίνηση του εμπορικού κέντρου της πρώην ΑΒΕΞ – δημιουργεί ερωτήματα για το αν πραγματικά στόχος είναι η ενίσχυση της τοπικής αγοράς ή η βίαιη αναδιάρθρωσή της προς όφελος λίγων μεγάλων σχημάτων.
Την ίδια στιγμή, μιλώντας για το κέντρο της Πάτρας, η τεχνητή αισιοδοξία περί «αύξησης επισκεψιμότητας στο κέντρο» έδωσε άλλοθι στους ιδιοκτήτες ακινήτων να προχωρήσουν σε παράλογες αυξήσεις ενοικίων, έως και 100%!
Το αποτέλεσμα είναι Ιστορικές επιχειρήσεις αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τους φυσικούς τους χώρους και να μετακινηθούν στην περιφέρεια, δημιουργώντας ένα ανεστραμμένο εμπορικό μοντέλο, όπου το κέντρο ερημώνει και οι πολίτες στρέφονται αναγκαστικά σε αγορές της Κάτω Αχαΐας ή των προαστίων, εξαιτίας του χαμηλότερου κόστους λειτουργίας.
Σαν να μην έφτανε αυτό, καμία απολύτως πρόβλεψη δεν έχει γίνει για τη δημιουργία επαρκών χώρων στάθμευσης. Οι λιγοστές δημοτικές θέσεις parking δεν επαρκούν καν για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες των κατοίκων, πόσο μάλλον των επισκεπτών. Σε συνδυασμό με τα έργα, τις μονοδρομήσεις και την πεζοδρόμηση, το αποτέλεσμα είναι ένα: η αποξένωση του πολίτη από το ιστορικό εμπορικό κέντρο.
ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ «ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΙΓΟΥΡΟ…ΘΑΝΑΤΟ
Φυσικά, την ίδια στιγμή η κυβερνητική πολιτική παραμένει εμμονικά και ύποπτα αντί-επιχειρηματική και αντί-παραγωγική ευνοώντας έτσι μόνο τα μεγάλα συμφέροντα. Και εδώ το πρόβλημα είναι βαθύτερο και πολιτικό. Το κυβερνητικό πλαίσιο λειτουργεί ως πραγματική θηλιά στον λαιμό κάθε υγιούς μικρομεσαίας επιχείρησης:
- Υπερφορολόγηση μέσω τεκμαρτών εισοδημάτων: Μικρές επιχειρήσεις καλούνται να πληρώσουν φόρους για ποσά που ποτέ δεν εισέπραξαν.
- Διπλό σύστημα φορολόγησης: Εταιρείες φορολογούνται με 22% επί των κερδών. Ατομικές επιχειρήσεις πληρώνουν προκαταβολικά και βάσει τεκμηρίων.
- Ανύπαρκτη στήριξη υποδομών και προσβασιμότητας.
- Αθέμιτος ανταγωνισμός από πολυεθνικές και αλυσίδες που αντέχουν.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση μιλά για “καταπολέμηση φοροδιαφυγής”, την ώρα που έχει επιβάλει υποχρεωτικά POS, διασύνδεση ταμειακών με την ΑΑΔΕ και φορολογικό έλεγχο σε πραγματικό χρόνο (real-time). Δεν υπάρχουν λοιπόν άξια λόγου περιθώρια “μαύρης οικονομίας”. Υπάρχει μόνο ένα δεδομένο: Η εχθρική διάθεση απέναντι στους μικρομεσαίους.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εφαρμόζει κατά γράμμα τις επιταγές του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ με το Σχέδιο του WEF και την πολιτική υποταγής.
Και η οικονομία μας απλώς μετατρέπεται σε μοντέλο εξάρτησης και φτώχειας:
- Μηδενικοί μικρομεσαίοι, μόνο ελεγχόμενοι «παίκτες».
- Πολίτες εξαρτημένοι από κρατικά επιδόματα.
- Τοπικές κοινωνίες υποταγμένες στα συμφέροντα λίγων.
Στην Ελληνική Λύση, απέναντι σε όλα αυτά, προτείνουμε ένα εφαρμόσιμο μοντέλο παραγωγικής αξιοπρέπειας. Με συγκεκριμένα μέτρα:
- Μείωση φορολογίας σε ατομικές και οικογενειακές επιχειρήσεις
- Κατάργηση τεκμαρτών εισοδημάτων και ίση φορολογική μεταχείριση.
- Δημιουργία δημοτικών πάρκινγκ και βελτίωση υποδομών.
- Κίνητρα για να επιστρέψει η εμπορική ζωή στο κέντρο των πόλεων.
Ο μικρομεσαίος δεν είναι το πρόβλημα. Είναι η λύση.
Και η Ελληνική Λύση είναι εδώ για να τον υπερασπιστεί.
Του Δημήτρη Γ. Παλούμπη
Υποψήφιου Βουλευτή Αχαΐας με την «Ελληνική Λύση»
