Του Μανώλη Κοττάκη
Η Ν.Δ. ψηφίστηκε το 2004 από 3.359.682 ψηφοφόρους. Ήταν τότε ένα κόμμα στο οποίο τα πολλά μικρά όνειρα χιλιάδων Ελλήνων διαφορετικών κοινωνικών ομάδων και τάξεων μπορούσαν να χωρέσουν και να γίνουν ένα μεγάλο όνειρο.
Η Ν.Δ. το 2023 ψηφίστηκε από 2.115.322 ψηφοφόρους. Και πρώτη φορά στα δεξιά της σε συνθήκες πολιτικής ομαλότητας άνθισαν τρία κόμματα. Η Ελληνική Λύση, η ΝΙΚΗ και οι τότε ισχυροί «Σπαρτιάτες».
Η Ν.Δ. το 2024 ψηφίστηκε από 1.125.510 ψηφοφόρους. Ήτοι, μέσα σε μία εικοσαετία το κόμμα έχασε στις εθνικές εκλογές του 2023 1.244.360 ψήφους και στις ευρωεκλογές του 2024 2.234.172 ψήφους.
Έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί συνέβη αυτό; Για την ακρίβεια, γιατί ακόμη συμβαίνει αυτό; Όποιος έχει την περιέργεια να ρωτά, να μαθαίνει, να ακούει, να αφουγκράζεται ακόμα και σήμερα διαπιστώνει κάτι οδυνηρό. Αυτό που ονομάζαμε «πλατιά κοινωνική συμμαχία» το 2004 και συμπύκνωνε το γεγονός ότι η Ν.Δ. ήταν η μεγάλη λαϊκή παράταξη της Κεντροδεξιάς δεν ισχύει σήμερα.
Η Ν.Δ. σήμερα είναι ένα μέρος της παράταξης, το μεγαλύτερο ίσως, δεν είναι όλη η παράταξη όμως. Μια σειρά κοινωνικές ομάδες, όπως οι δικηγόροι, οι ιατροί, οι αγρότες, οι επιχειρηματίες της εστίασης, οι πολύτεκνοι, οι ταξιτζήδες, οι μισθωτοί, οι ιερείς, οι άνδρες και οι γυναίκες των Σωμάτων Ασφαλείας, οι έμποροι στις λαϊκές αγορές, οι ψαράδες, ακόμα ακόμα και οι διοργανωτές στα παραδοσιακά πανηγύρια (τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά) έχουν πάρει των ομματιών τους και έχουν αποχωρήσει από την εκλογική βάση της Ν.Δ.
Και έχουν αποχωρήσει με αιτία. Τους δικηγόρους τούς στοχοποίησαν περίπου ως απατεώνες με τα τεκμήρια των ελεύθερων επαγγελματικών και το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Τα 500 εκατομμύρια ευρώ που θέλησαν να τους πάρουν από τις τσέπες με εισήγηση των κυρίων Πατέλη και Σκέρτσου για να επιτευχθούν οι στόχοι του πρωτογενούς υπερπλεονάσματος δεν χρειάζονταν. Ρήμαξαν τον κόσμο στους οριζόντιους έμμεσους φόρους και τα βρήκαν. Τα 500 ήταν περιττά. Και όλα αυτά την ώρα που υπάρχουν κάποιοι μεγαλοκαρχαρίες που δεν υποβάλλουν ούτε προσωπική φορολογική δήλωση στην Ελλάδα.
Τους ιδιοκτήτες ταξί, πάλι, η Ν.Δ. τους έβαλε απέναντι για χάρη της Uber, τα έσοδα της οποίας φεύγουν σε ευρωπαϊκές τράπεζες στο εξωτερικό. Γιατί φόρους στο Ελληνικό Δημόσιο δεν πληρώνει. Ούτε οι οδηγοί της πιστοποιούνται από Αρχές όπως οι ιδιοκτήτες ταξί. Το τι άκουσαν τ’ αυτιά μου για τον αναπληρωτή υπουργό Μεταφορών Κώστα Κυρανάκη δύο μέρες που έκανα χρήση ταξί από μετριοπαθείς ιδιοκτήτες, μερικοί εκ των οποίων δεν συμπαθούν απαραιτήτως τον Θύμιο Λυμπερόπουλο, δεν λέγεται!
Οι άνθρωποι στην εστίαση είναι επίσης εξοργισμένοι. Ρισκάρουν να παρανομούν με τα ωράρια εργασίας και τις υπερωρίες γιατί, αν εφαρμόσουν το ωράριο της ψηφιακής κάρτας, θα πρέπει να κλείνουν τα καταστήματά τους σε φουλ σεζόν από τις 8 το βράδυ, με την προοπτική του λουκέτου να είναι βεβαία. Οι τιμές των προϊόντων που προμηθεύονται έχουν εκτοξευτεί στον ουρανό, αλλά οι ίδιοι πρέπει να απορροφούν τις αυξήσεις.
Οι αγρότες παρακολουθούν ενεοί τις αποκαλύψεις για το όργιο των παρανομιών στις επιδοτήσεις τους που λυμαινόταν μια σπείρα και απορούν για την αποθράσυνση ορισμένων. Ακόμα και οι ψαράδες αντιμετωπίστηκαν ως φοροφυγάδες και έκαναν απεργία γιατί τους ζήτησαν να αλλάξουν τη μονάδα μέτρησης των ψαριών που είναι τα τελάρα!
Κοινό στοιχείο της πολιτικής αυτού του κόμματος που ήταν κάποτε παράταξη αλλά τώρα απλώς φιλοξενεί στην εκλογική του βάση τμήμα των παραδοσιακών νομιμοφρόνων νεοδημοκρατών (έντιμοι άνθρωποι στη συντριπτική πλειονότητά τους – το χέρι τους δεν πάει αλλού), κρατικοδίαιτους του πελατειακού κράτους που αθόρυβα οικοδομεί ο Κυριάκος με τριγωνικές προσλήψεις μέσω ιδιωτικών εταιριών (κατά τα άλλα μισεί τον λαϊκισμό), τους εκσυγχρονιστές πασόκους, τους επιχειρηματίες που έχουν έναν και μοναδικό πελάτη, το κράτος (επιχορηγήσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης, ΕΣΠΑ, Αναπτυξιακό Νόμο, Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, Ταμείο Μικροπιστώσεων κ.ά.) είναι το εξής:
Κάθε φορά που το κόμμα καλείται να αποφασίσει μεταξύ της παραδοσιακής βάσης του και των ολίγων, σχεδόν πάντοτε αποφασίζει για τους ολίγους και τις πολυεθνικές. Μεταξύ ταξιτζήδων και Uber, είναι με την Uber και με τους ξενοδόχους που κλέβουν με τα βανάκια μεταφορικό έργο από τους επαγγελματίες. Μεταξύ των αγροτών που διεκδικούν ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και τεχνικών συμβούλων, είναι με τους τεχνικούς συμβούλους. Μεταξύ των δικηγόρων και των κυρίων Πατέλη και Σκέρτσου, είναι με τους δεύτερους. Μεταξύ των καταναλωτών και μερικών επιχειρηματιών ξένων αλυσίδων σούπερ μάρκετ ή ακτοπλόων που πάνε τα εισιτήρια στον Θεό, είναι πάντοτε με τους δεύτερους. Και πάντοτε υποκρίνονται ότι είναι με τους πρώτους. Οι τύποι είναι απίθανοι.
Ακόμα και τα παρακατιανά πανηγύρια δημοτικής μουσικής, που δεν είναι του γούστου τους και του επιπέδου τους, έβαλαν στο μάτι για να τα παραδώσουν σε ιδιωτικές εταιρίες κέτερινγκ. Μόλις δουν «ψητό», γυρίζει το μάτι τους.
Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί όμως για πολύ. Το πουλόβερ έχει αρχίσει να ξηλώνεται. Και σε συνδυασμό με τη γενικότερη επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών (χρέος μεγαλύτερο του 2010, έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών τεραστίων διαστάσεων, πτώση ανταγωνιστικότητας) και το σάλπισμα γενικής υποχώρησης στα εθνικά θέματα (Σινά, ΑΟΖ, 6 μίλια) δημιουργούν ένα νέο πολιτικό τοπίο.
Ο αυταρχισμός υπέρ των ολίγων και ο συγκεντρωτισμός εναντίον των πολλών πρέπει να ηττηθούν. Όλοι οι Έλληνες πρέπει να έχουν θέση στο κάδρο.
