Του Κώστα Πρώιμου
«Δεν βιαζόμαστε! Θα φύγει μόνος του μέσα στο… βαθύ φθινόπωρο». Ασφαλώς η απάντηση ειπώθηκε σε σχετική ερώτηση, από επίσημα χείλη, ευρισκόμενα προσφάτως σε στενό κύκλο και σαφέστατα αναφερόμενα στον υπό αποδρομή πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Είναι απολύτως λογικό να μην υπάρχει καμία ιδιαίτερη πρεμούρα να αδειάσει το Μαξίμου αίφνης και μέσα στο κατακαλόκαιρο, όχι φυσικά επειδή θα πιάσουν οι μεγάλες ζέστες και πώς να μετακομίζουν οι άνθρωποι μέσα στο λιοπύρι, αλλά για να σοβαρευτούμε θα παραθέσουμε το εξής: Κανείς δεν θα ήθελε να χρεωθεί μια νέα «προδοσία» έστω και αν ο σκοπός της καθόριζε την πολυπόθητη λύτρωση της Δεξιάς Παράταξης και ταυτόχρονα σηματοδοτούσε την πολιτική εξυγίανση του υπό ιδιότυπη αιχμαλωσία κόμματος της ΝΔ.
Οι εποχές έχουν αλλάξει ανεπιστρεπτί, οι παλαιότερες «μπαρουτοκαπνισμένες» γενιές κατοικοεδρεύουν σταδιακά στα κοιμητήρια, το διεθνές οικονομικο-πολιτικό «γίγνεσθαι» κλονίζεται συθέμελα από κοσμογονικές αλλαγές και ο νεομητσοτακισμός έχοντας στη διάθεσή του άφθονο χρήμα και αυταπόδεικτα υπερτεχνολογία έχει εξελιχθεί τόσο όσο, να του επιτρέπεται να χειμάζει ανενδοίαστα και πρωτίστως ανενόχλητα έναν ολόκληρο λαό επί έξι συναπτά έτη. Εξ αυτών, ουδείς επιχειρεί να τον «πετάξει» μέσα στη νύχτα από το παράθυρο του τελευταίου ορόφου της οδού Πειραιώς.
Ας μην τρέφουμε αυταπάτες και πλάνες οικτρές. Οι κύριοι που αναμένουν την επερχόμενη συναστρία για να εξοστρακίσουν τον καταλληλότερο εκφραστή ενός ακραία αντιλαϊκού πολιτικού συστήματος δεν κοπιάζουν ούτε να πληρώσουν την εφορία, ούτε το ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ σε καμία περίπτωση δεν μετράνε τις δεκάρες τους για να πληρώσουν ένα γεύμα μετά της συζύγου και των τέκνων τους. Η βασικότερη ανησυχία τους έχει να κάνει και σχετίζεται με τη μακροημέρευση των δικών τους φέουδων τα οποία απειλούνται πλέον φανερά από τη λαίλαπα και την εγκαθίδρυση του συστήματος Μητσοτάκη το οποίο έχει ήδη προσλάβει χαρακτηριστικά ολοκληρωτικού καθεστώτος με προοπτικές διακυβέρνησης σε βάθος εικοσαετίας.
Επίσης, μεγάλο τμήμα του επιχειρηματικού κόσμου δείχνει σημάδια έντονης δυσαρέσκειας την οποία σύντομα θα τη διαδεχτεί η προσωπική απέχθεια, δεδομένου ότι ο κύριος Μητσοτάκης δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα πλέον στην κατανομή της πίτας με αναθέσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ στους ίδιους και στους ίδιους. Τα παράπονα ενός σημαντικού αθροιστικά αριθμού οικονομικών παραγόντων δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα «υψηλά διόδια» που έχει επιβάλει αλαζονικά η Αγία Οικογένεια αλλά και με το μοίρασμα του Ταμείου Ανάκαμψης το οποίο σύντομα «μας τελειώνει».
Αντιλαμβάνονται και οι πιο ανυποψίαστοι πώς, όταν Καραμανλής και Σαμαράς ως πρεσβευτές δύο εκ διαμέτρου αντίθετων πόλων εντός της Δεξιάς έχουν «πιαστεί» εδώ και αρκετό καιρό χέρι-χέρι, ότι το μίσος για τον νεομητσοτακισμό είναι κοινό και έντονο.
Από την άλλη, οι τελευταίες κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα στον ερειπιώνα της κεντροαριστεράς δεν υποδηλώνουν απλώς παρά ευθέως υποδεικνύουν ότι ο πρώην πρωθυπουργός αισθάνεται σαν το λιοντάρι μέσα στο κλουβί το οποίο όμως οφείλει να ακολουθήσει τις νέες προαπαιτούμενες νόρμες για να κυκλοφορήσει και πάλι «με ελευθέρας”» και αξιώσεις στην εγχώρια πολιτική πιάτσα.
Και κάτι τελευταίο: Η χώρα μας επειδή είναι μικρή τόσο πληθυσμιακά όσο και εδαφικά είναι ευκόλως ελεγχόμενη. Αυτή τη θλιβερή διαπίστωση μάλλον την έχει χωνέψει πλέον ακόμη και ο πιο φανατικός θαυμαστής του Μ. Αλεξάνδρου. Το «ξεβράκωμα» που έχουμε υποστεί τα τελευταία χρόνια ως λαός είναι επαναλαμβανόμενο και πρωτοφανές σε όλες τις εκφάνσεις.
Η επιεικώς απαράδεκτη και εξόφθαλμα κατευθυνόμενη ειδησεογραφία σε πανεθνικό επίπεδο έχει επιβάλει στον μέσο και συνήθως άβουλο τηλεθεατή, ακροατή και αναγνώστη, μια εμετική και συνάμα εικονική πραγματικότητα. Ελάχιστοι ανατρέχουν στις πραγματικές «πηγές» και είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι τα «βαθιά βαρομετρικά συστήματα» της παγκόσμιας διακυβέρνησης με τις τεράστιες κινήσεις τους απλώς επισπεύδουν τον όλεθρο, ο οποίος θα στιγματίσει την πανανθρώπινη Ιστορία αποτελώντας την αιτία και την αφορμή μιας αχαρτογράφητης για τα δικά μας κοινωνικά δεδομένα «επανεκκίνησης».
Κανείς από τους διαθέσιμους πολιτικούς μας ταγούς στην πραγματικότητα δεν «κόπτεται» να παραλάβει δίχως όρους και εχέγγυα από τους «απέξω» το τιμόνι από τον «καταλληλότερα αφρενάριστο» πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας ενώ εξελίσσεται νομοτελειακά ένας άνευ προηγουμένου Αρμαγεδδώνας.
Όταν τα ως άνω διασφαλιστούν και «κλειδώσουν», τα οποία σύμφωνα με πληροφορίες τίθενται εδώ και καιρό υπό διαπραγματεύσεις και παρασκηνιακές διαβουλεύσεις εντός και εκτός της χώρας, το πολυσυζητημένο κόμμα Σαμαρά δύναται να «στηθεί» μέσα σε πέντε μέρες και ο νοών νοείτω…
