Του Strange Attractor
Ό, τι και να λέμε, όσο και να το παίζουμε ανώτερος λαός κλπ., η αλήθεια είναι πως η χώρα μας τρώει τα παιδιά της. Αποτελεί δηλαδή το ζωντανό ιστορικό παράδειγμα του «ουδείς προφήτης στον τόπο του».
Να μην ξεχνάμε ότι οι Αθηναίοι καταδίκασαν τον Σωκράτη, οι Έλληνες σκότωσαν τον Ανδρούτσο, φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη, δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, και μάλλον Έλληνες ήταν και εκείνοι που σκότωσαν πισώπλατα τον Καραϊσκάκη…
Τα ίδια και χειρότερα στην ακόμη πιο νεότερη ιστορία μας, όπου εκτός από εκείνο με τον προφήτη, ισχύει πολλαπλώς και το άλλο, το «ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος». Το οποίο για να το συγκεκριμενοποιήσω στα δικά μας, τα σημερινά, επαληθεύεται με την περίπτωση του Αντώνη Σαμαρά, που προχθές τάραξε για μια ακόμη φορά τα στάσιμα νερά της «γαλάζιας γλίτσας», ήτοι της ΝΔ του «σμιλεμένου και ανέμελου γόνου». Σαν την «σωκρατική» αλογόμυγα, που τσιμπάει το κοιμισμένο γαϊδούρι, μπας και ξυπνήσει τελικά…
Μόνο που το σημερινό γαϊδούρι όχι μόνο κοιμάται του καλού καιρού, αλλά είναι και σκασμένο από το πολύ φαγητό (βλ. λίστες, μίζες, οφ σορ, κλπ. κλπ.)
Ένας Σαμαράς λοιπόν, που ανέλαβε την «κουτσουρεμένη» πρωθυπουργία το 2012, σε μια εποχή που η κρίση ήταν στο απόγειό της, και οι μισοί και παραπάνω Έλληνες ήταν στις πλατείες και σκαρφαλωμένοι στα κάγκελα, υπνωτισμένοι από τις παπαριές των συριζαίων «σωτήρων», αυτών δηλαδή που σήμερα έχουν επανέλθει στα φυσιολογικά ποσοστά τους, και στην ανυποληψία, με εξαίρεση την Κλάρα Μπελ που συγκυριακά ζει το όνειρο του δεύτερου δημοσκοπικά ισχυρότερου κόμματος, μέχρι να σκάσει και αυτή η φούσκα.
Ο Σαμαράς λοιπόν, ως πρωθυπουργός, είχε να αντιμετωπίσει την τρόικα και τον Σόιμπλε απ’ τη μια, και τους αγανακτισμένους πολίτες με επικεφαλής τον Σύριζα από την άλλη. Έναν αγριεμένο Σύριζα που ό,τι και να έκανε ο Σαμαράς τον κατακεραύνωνε. Στείρα άρνηση παντού, και αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. Πραγματικοί πράκτορες του χάους, και σαμποτέρ της Ελλάδας.
Δίπλα του, ο Σαμαράς, αντί για συμμάχους είχε τον κυρ Φώτη τον σοσιαλιστή, που καθημερινά του έβαζε τρικλοποδιές, μέχρι που την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια για χάρη της ΕΡΤ και των δικαιωμάτων του… μοντέρ βάρδιας.
Είχε και τον Μπένυ, που ειδικά τον πρώτο καιρό δεν τον άφηνε σε ησυχία, απαιτώντας να κυβερνά ο ίδιος, αρνούμενος να παραδεχτεί ότι το άλλοτε κραταιό Πασόκ ήταν απλά μια θλιβερή σκιά του εαυτού του, με την πλειοψηφία των στελεχών του να έχουν μετακομίσει εν χορώ στον Σύριζα (και τελευταία στη ΝΔ του Κυριάκου… ιδεολόγοι απαξάπαντες).
Παράλληλα, ο Σαμαράς, εκτός από τους παραπάνω φανερούς «εχθρούς», με πολλούς «νεοδημοκράτες» να ψηφίζουν τους ΑνΕλ του Μπάνου, και λίγο αργότερα το Ποτάμι του Σταύρακα, είχε και φίδια στον κόρφο του. Τις περίφημες «άτυπες» συνιστώσες της Ν.Δ. δηλαδή τους καραμανλικούς, τους ντορικούς, τους κυριακικούς, τους ακροδεξιούς, κλπ. κλπ.
Εν ολίγοις ο Σαμαράς είχε πολλαπλά μέτωπα να αντιμετωπίσει, περικυκλωμένος από παντού, και κατά τη γνώμη μου τα κατάφερε μια χαρά. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, αλλά άποψή μου είναι ότι στο μέτρο του δυνατού, και σε σχέση με την όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα η χώρα το 2014 έβαινε προς έξοδο από την κρίση. Χώρια που και οι τράπεζες ήταν ανοικτές, και πλεόνασμα υπήρχε, και οι αγορές είχαν αρχίσει να της δείχνουν εμπιστοσύνη.
Και όλα αυτά ο Σαμαράς τα πέτυχε μόνος του, με μια μικρή παρέα δικών του ανθρώπων, σε ένα εντελώς εχθρικό γι’ αυτόν περιβάλλον, με τους μισούς υπουργούς του να τον υπονομεύουν κανονικά (ειδικά ο Κυριάκος το τελευταίο εξάμηνο πριν τις εκλογές), με τα ΜΜΕ να τον σταυρώνουν καθημερινά, και με την πλειοψηφία των πολιτών να τον κατακρίνει ως ανάλγητο και «γερμανοντυμένο», περιμένοντας τον Αλέξη για να μας σώσει.
Αυτή βέβαια η υπερπροσπάθεια ουδόλως αναγνωρίστηκε, κι αυτό είναι λογικό διότι είμαστε Έλληνες αφού, και όπως είπαμε πάντα θέλουμε να βγάζουμε ο ένας το μάτι του άλλου, και πάντα όταν δούμε δένδρο να καρποφορεί το πετροβολάμε.
Γι’ αυτό και ο Σαμαράς κατασυκοφαντήθηκε από παντού. Ήταν φασίστας, ήταν χρυσαυγίτης, ήταν μασόνος, ήταν σαδιστής, ήταν γερμανοτσολιάς, ήταν… ήταν, και τι δεν ήταν;
Και έπρεπε να τον ξεφορτωθούμε για να σωθούμε… και τον ξεφορτωθήκαμε.
Και σωθήκαμε, ειδικά επί πρώιμου Σύριζα και Δρος Μπαρουφάκη… πάρτε να’ χετε δηλαδή.
Το μόνο καλό που βγήκε απ όλη αυτή την αδικία, ήταν η αναγνώριση του έργου Σαμαρά, όχι από κάποιους ιστορικούς του μακρινού μέλλοντος όπως φανταζόμουν, αλλά σήμερα, και μάλιστα από τον μέσο πολίτη, αυτόν που συνεχίζει να έχει κάποια ζωντανά εγκεφαλικά κύτταρα… όσο για τους υπόλοιπους, εκείνους δηλαδή που μας καταδίκασαν στην εξαθλίωση με την ψήφο τους… πέρα βρέχει.
Όταν ο Σαμαράς ανέλαβε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, βρήκε μπροστά του τα προβλήματα για τα οποία προειδοποιούσε από καιρό.
Και σε αντίθεση με αυτά που κάποιοι μίσθαρνοι κονδυλοφόροι λέγανε και ακόμη λένε, η Ελλάδα δεν μπήκε στα μνημόνια και χρεοκόπησε, αλλά πρώτα χρεοκόπησε και μετά ήρθαν τα μνημόνια, με το χειρότερο εξ αυτών εκείνο του Αλέξη, του σωτήρα που λέγαμε…
Δεν δημιούργησε λοιπόν ο Σαμαράς το πρόβλημα…
Το βρήκε, το διαχειρίστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και κατάφερε να κρατήσει ζωντανό το πτώμα της ελληνικής οικονομίας κερδίζοντας χρόνο, τόσο, όσος ήταν απαραίτητος για την ανάκαμψη…
Δεν έφερε ο ίδιος τα δεινά στη χώρα, αντίθετα τα αντιμετώπισε, και κάποια στιγμή, άρχισε η επιστροφή στην κανονικότητα… η οποία διακόπηκε βίαια λόγω των ιδεοληπτικών κατσαπλιάδων της Πρώτης Φοράς Αριστερά!
Η οποία αφού μας διέλυσε, στη συνέχεια διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη, με αποτέλεσμα να έρθει ο πορφυρογέννητος γόνος και να ζήσει το όνειρο της πλήρους αυτοδυναμίας, χωρίς αντιπολίτευση, χωρίς φίδια στον κόρφο του, και άρα να κάνει ό,τι θέλει χωρίς αντίλογο… πλην εκείνου του Σαμαρά.
Οι σημερινές παρεμβάσεις λοιπόν του πρώην πρωθυπουργού είναι καθαρά πολιτικές, και κυρίως εθνικές, και δεν αμφισβητούνται παρά μόνο από τους βολεμένους του μητσοτακικού συστήματος, που προκειμένου να διατηρήσουν τα ιδιοτελή συμφέροντά τους βάζουν στην άκρη άκρως σοβαρά εθνικά θέματα, ενώ αποφεύγουν να παραδεχτούν τη μειοδοτική στάση της κυβέρνησης, που εκτός των άλλων κατάφερε μέσα σε ελάχιστο χρόνο να μας κάνει εχθρούς της Ρωσίας, και persona non grata για τις ΗΠΑ…
Για να μη μιλήσουμε για την εγκληματικότητα, τη συνεχιζόμενη ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, τη στέγη, τη δημόσια υγεία, την ασφάλεια στους δρόμους, το ξεπούλημα κάθε εθνικής υποδομής (λιμάνια, εθνικές οδοί, τρένα, αεροδρόμια, κλπ.), και όλα τα κακά της μοίρας μας, αφού 41% είναι αυτό, ο σοφός λαός μίλησε!
Και έχεις και κάποιους (βλ. Ντόρα) να στάζουν φαρμάκι κατά του Σαμαρά, επισημαίνοντας απαξιωτικά πως δεν μπορεί σήμερα να επαναλάβει το «λάθος» που έκανε το ’93. Τότε δηλαδή που συνέβαλε στην πτώση της θλιβερής κυβέρνησης του μπαμπά Μητσοτάκη λόγω του Μακεδονικού, στο οποίο όλες οι θέσεις του δικαιώθηκαν συν τω χρόνω, και πως καλά θα κάνει να κάτσει στα αυγά του, να πιει το τσαγάκι του, και να αφήσει τον Κυριάκο και τους (πρώην πασόκοι οι μισοί) υπουργούς του να ολοκληρώσουν το όραμα για μια Ελλάδα έρμαιο των συμφερόντων, ξέφραγο αμπέλι, και αποπαίδι της σύγχρονης διεθνούς κοινότητας…
Καλά που υπάρχει κι ο Σαμαράς, και πού και πού ταρακουνιέται το γαϊδούρι.
