Αν κάποιος κάνει εγγραφή σε γυμναστήριο αλλά δεν πατάει ποτέ το πόδι του, ξέρεις ότι δεν είναι αφοσιωμένος. Αν κάποιος αποφεύγει τον διάδρομο όπως την πανούκλα, είναι σαφές ότι δεν είναι αποφασισμένος να ξεκινήσει αερόβια γυμναστική.
Καλώς ήρθατε στον κόσμο της ψυχολογίας του γυμναστηρίου. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι πάντα άσπρο-μαύρο.
Η ανθρώπινη ψυχολογία είναι ένας λαβύρινθος, και χρειάζεται λίγη παραπάνω δουλειά για να αποκωδικοποιήσει κανείς τις ιδιαίτερες συνήθειες αυτών που πληρώνουν συνδρομή στο γυμναστήριο, αλλά σπάνια… ιδρώνουν.
Αυτό, συμβαίνει συνήθως γιατί οι ίδιοι συχνά παρουσιάζουν αυτά τα 8 συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Ορίστε, λοιπόν, μια ματιά στον συναρπαστικό κόσμο των συνηθειών του γυμναστηρίου. Ετοιμαστείτε καθώς αναλύουμε βαθύτερα αυτό το ενδιαφέρον θέμα.
8 συνήθειες των ανθρώπων που γράφονται στο γυμναστήριο αλλά δεν πηγαίνουν ποτέ:
- Αναβλητικότητα
- Βρίσκουν δικαιολογίες
- Υποτιμούν τη σημασία της συνέπειας
- Αγαπούν και μισούν τη στοχοθεσία
- Έχουν πρόβλημα με τη συνέπεια
- Θεωρούν το γυμναστήριο ως αναγκαίο κακό
- Έχουν νοοτροπία του “όλα ή τίποτα”
- Δεν έχουν βρει την απάντηση στο “γιατί”
Αναβλητικότητα
Η αναβλητικότητα, σκοτώνει την αποδοτικότητα. Είναι μια ύπουλη δύναμη που σας παρασύρει στην άνεση του καναπέ. Προτού το καταλάβετε, έχετε ήδη “χαραμίσει” πολλούς μήνες συνδρομής στο γυμναστήριο.
Η αναβλητικότητα, διέπει όλους τους τομείς της ζωής. Μπορεί να επηρεάσει όλες τις πτυχές της καθημερινότητας, να σας κάνει να χάνετε προθεσμίες, να καθυστερείτε με τη λήψη των αποφάσεων και να δημιουργήσετε έναν φαύλο κύκλο ανεκπλήρωτων προθέσεων.
Η αναγνώριση και η συνειδητοποίηση, είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα προς την απελευθέρωση από τα δεσμά της αναβλητικότητας.
Βρίσκουν δικαιολογίες
Οι τάση να δικαιολογούμε τον εαυτό μας, υπονομεύει κάθε αποφασιστικότητα και φιλοδοξία. Η αναζήτηση δικαιολογιών, είναι ένα χαρακτηριστικό που διέπει τα άτομα που, γράφονται στο γυμναστήριο, χωρίς ωστόσο να πηγαίνουν ποτέ.
Αν αναλύεστε όμως, τις δικαιολογίες που λέτε στον εαυτό σας, θα συνειδητοποιήσετε πόσο ανυπόστατες είναι και πως, στην ουσία το μόνο που ευθύνεται, είναι η έλλειψη κινήτρου.
Η αναγνώριση των δικαιολογιών σας, μπορεί να σας βοηθήσει να τις υπερβείτε. Σταματήστε να ψάχνετε δικαιολογίες και αρχίστε να ενεργείτε – έτσι θα δείτε πραγματική αλλαγή.
Υποτιμούν τη σημασία της συνέπειας
Όταν θέλουμε να ξεκινήσουμε γυμναστήριο, φανταζόμαστε τον εαυτό μας να περνά ώρες κάθε εβδομάδα σηκώνοντας βάρη, τρέχοντας στον διάδρομο η κάνοντας αερόβια.
Ωστόσο, η πραγματικότητα, της ένταξης δηλαδή του γυμναστηρίου σε ένα ήδη γεμάτο πρόγραμμα μπορεί να είναι αρκετά διαφορετική.
Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Psychology, Health & Medicine, ένας από τους πιο συχνούς λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι σταματούν να πηγαίνουν στο γυμναστήριο είναι η αντιληπτή έλλειψη χρόνου.
Όσοι εγγράφονται σε ένα γυμναστήριο αλλά σπάνια πηγαίνουν συχνά πέφτουν σε αυτήν την παγίδα.
Υποτιμούν τον χρόνο που χρειάζεται, όχι μόνο η προπόνηση, αλλά και η προετοιμασία, η μετακίνηση προς και από το γυμναστήριο, καθώς και η αποθεραπεία.
Αυτή η λανθασμένη εκτίμηση μπορεί να οδηγήσει σε άγχος και αισθήματα αποτυχίας, όταν οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να ανταποκριθούν στις αρχικές τους προσδοκίες.
Αγαπούν και μισούν τη στοχοθεσία
Οι στόχοι μπορούν να είναι ισχυροί κινητήριοι παράγοντες. Μας δίνουν κάτι για να αγωνιστούμε, έναν λόγο να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Ωστόσο, για όσους εγγράφονται στο γυμναστήριο αλλά σπάνια πηγαίνουν, η θέσπιση στόχων συχνά λειτουργεί ως δίκοπο μαχαίρι.
Από τη μία πλευρά, μπορεί να θέτουν φιλόδοξους στόχους που τους εμπνέουν να εγγραφούν εξαρχής. «Θέλω να χάσω 10 κιλά», «Θέλω να τρέξω σε μαραθώνιο», «Θέλω να αποκτήσω γραμμωμένους μυς» – μερικές από τις πιο συνηθισμένες φιλοδοξίες των περισσοτέρων.
Από την άλλη πλευρά, όταν αυτοί οι στόχοι είναι υπερβολικά φιλόδοξοι ή ασαφείς, μπορούν να γίνουν γρήγορα αποκαρδιωτικοί. Ο δρόμος για την επίτευξή τους φαίνεται πολύ μακρύς ή απότομος, προκαλώντας αισθήματα απογοήτευσης και ήττας.
Αν λοιπόν βρίσκεστε σε αυτή την αμφίθυμη σχέση με τους στόχους σας για τη φυσική κατάσταση, ίσως είναι ώρα να τους επαναξιολογήσετε. Επιμερίστε τους σε μικρότερα, εφικτά βήματα και γιορτάστε κάθε νίκη στη διαδρομή.
Έχουν πρόβλημα με τη συνέπεια
Η ζωή είναι απρόβλεπτη και, καμιά φορά, ακόμη και παρά τις καλύτερες προθέσεις μας, τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλουμε. Η συνέπεια είναι μια πρόκληση, ειδικά όταν προσπαθείτε να υιοθετήσετε μια νέα συνήθεια, όπως οι τακτικές επισκέψεις στο γυμναστήριο, στην καθημερινότητά σας.
Όσοι εγγράφονται στο γυμναστήριο αλλά σπάνια πηγαίνουν συχνά παλεύουν με αυτό. Ξεκινούν δυναμικά, πηγαίνοντας στο γυμναστήριο πολλές φορές την εβδομάδα, αλλά καθώς περνάει ο καιρός, ο αρχικός τους ενθουσιασμός μειώνεται και τα διαστήματα μεταξύ των επισκέψεών τους αρχίζουν να μεγαλώνουν.
Η θέση ενός ρεαλιστικού ρυθμού και η προσήλωση σε αυτόν είναι ζωτικής σημασίας. Ο καθορισμός ενός ρεαλιστικού προγράμματος, που λαμβάνει υπόψη τις μικρές ανατροπές της ζωής, οδηγεί στην τήρηση συνέπειας.
Θεωρούν το γυμναστήριο ως αναγκαίο κακό
Ορισμένοι, θεωρούν το γυμναστήριο ως μέρος αυτοτιμωρίας. Ως μια θυσία ώστε να ανταποκριθούν στα κοινωνικά πρότυπα.
Αυτή η αντίληψη, ωστόσο, μπορεί στην πραγματικότητα να αποθαρρύνει τη συχνή εκγύμναση αντί να την ενθαρρύνει. Ποιος θέλει να πηγαίνει συνεχώς σε έναν χώρο που συνδέεται με πόνο και τιμωρία;
Όσοι εγγράφονται στο γυμναστήριο αλλά σπάνια πηγαίνουν, έχουν αυτήν την αρνητική εντύπωση. Αντί να θεωρούν το γυμναστήριο ως έναν χώρο ενδυνάμωσης και ευεξίας, όπου μπορούν να βελτιώσουν την υγεία και την ευεξία τους, το αντιμετωπίζουν ως μια δυσάρεστη αναγκαιότητα.
Η αλλαγή αυτής της οπτικής μπορεί να είναι το κλειδί για την αύξηση της παρουσίας στο γυμναστήριο.
Εστιάζοντας στις θετικές πτυχές – όπως το αίσθημα της επιτυχίας μετά από μια απαιτητική προπόνηση ή τα μακροπρόθεσμα οφέλη για την υγεία – το γυμναστήριο μπορεί να μετατραπεί σε μια ανταποδοτική εμπειρία αντί για μια καταναγκαστική αγγαρεία.
Έχουν νοοτροπία του “όλα ή τίποτα”
Η νοοτροπία του «όλα ή τίποτα» είναι μια δύσκολη παγίδα. Σας λέει ότι αν δεν μπορείτε να κάνετε κάτι τέλεια, τότε δεν αξίζει να το κάνετε καθόλου.
Χάσατε μία προπόνηση στο γυμναστήριο; Θέλετε να τα παρατήσετε για ολόκληρη την εβδομάδα. Φάγατε ένα κομμάτι τούρτα; Δεν τηρήσατε αυστηρά το πρόγραμμα της διατρoφής, οπότε ίσως να ενδώσετε για το υπόλοιπο της ημέρας.
Αυτή η μορφή σκέψης είναι συχνή σε όσους εγγράφονται στο γυμναστήριο αλλά σπάνια πηγαίνουν. Θέτουν υψηλά πρότυπα για τον εαυτό τους, και όταν αναπόφευκτα δεν τα καταφέρνουν, νιώθουν ότι απέτυχαν και είναι πιο πιθανό να τα παρατήσουν εντελώς.
Όμως, πρόοδος δεν σημαίνει τελειότητα. Συνεπάγεται μικρές, σταθερές αλλαγές με την πάροδο του χρόνου. Έτσι, αν πέσετε στην παγίδα του «όλα ή τίποτα», προσπαθήστε να θυμηθείτε ότι κάθε προσπάθεια μετράει, όσο μικρή κι αν φαίνεται.
Δεν έχουν βρει την απάντηση στο “γιατί”
Ο πιο καθοριστικός παράγοντας για τη συχνή προσέλευση στο γυμναστήριο είναι η ύπαρξη ενός ισχυρού, προσωπικού λόγου που σας ωθεί να πηγαίνετε. Όσοι εγγράφονται στο γυμναστήριο αλλά σπάνια πηγαίνουν, συχνά στερούνται αυτό το σημαντικό στοιχείο.
Ίσως να παρακινήθηκαν από εξωτερικούς παράγοντες – όπως οι κοινωνικές προσδοκίες ή η καλοπροαίρετη πρόταση ενός φίλου – αλλά χωρίς ένα προσωπικό «γιατί», είναι εύκολο να χάσουν το κίνητρό τους.
Το «γιατί» σας είναι αυτό που σας σηκώνει από το κρεβάτι για την πρωινή προπόνηση, αυτό που σας κρατάει όταν θέλετε να τα παρατήσετε, αυτό που σας βοηθά να επιλέξετε το γυμναστήριο αντί για τον καναπέ.
Η ανακάλυψη του δικού σας «γιατί» μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Η συνειδητοποίηση αυτή δίνει νόημα σε κάθε απόφαση και την ανάγει σε αποστολή. Και με ένα δυνατό «γιατί», είναι πολύ πιο πιθανό να γίνετε τακτικός θαμώνας του γυμναστηρίου.
Tip: Kάθε επίσκεψη στο γυμναστήριο είναι μια νίκη από μόνη της
Καθώς φτάνουμε στο τέλος αυτής της εξερεύνησης, ελπίζουμε να συνειδητοποιήσατε ότι οι άνθρωποι που εγγράφονται στο γυμναστήριο αλλά σπάνια πηγαίνουν, δεν είναι απλώς μια τυχαία ομάδα ατόμων.
Είναι άνθρωποι που παλεύουν με συνήθειες, προκλήσεις και κίνητρα που είναι απόλυτα φυσιολογικά.
Θυμηθείτε, κάθε επίσκεψη στο γυμναστήριο είναι μια νίκη από μόνη της. Το κλειδί είναι να βρείτε το «γιατί» σας, να θέσετε εφικτούς στόχους και να καλλιεργήσετε μια θετική στάση απέναντι στη φυσική κατάσταση.
Σύμφωνα με μια μελέτη της Phillippa Lally από το University College London, χρειάζονται κατά μέσο όρο 66 ημέρες μέχρι μια συμπεριφορά να μας γίνει αυτόματη. Αυτές είναι 66 ημέρες επιλογής του γυμναστηρίου αντί του καναπέ, 66 ημέρες υπέρβασης των δυσκολιών, 66 ημέρες γιορτής για τις μικρές νίκες.
Έτσι, την επόμενη φορά που θα θελήσετε να αφήσετε το γυμναστήριο για μια άλλη μέρα, σκεφτείτε αυτές τις συνήθειες. Αναλογιστείτε τη δική σας σχέση με τη φυσική κατάσταση και θυμηθείτε: η αλλαγή είναι ένα ταξίδι, όχι ένας προορισμός.
Κάθε βήμα που κάνετε, όσο μικρό κι αν είναι, σας φέρνει πιο κοντά σε έναν πιο υγιή και πιο ευτυχισμένο εαυτό.
