Από τον Lemmy
Ο Κυριάκος έβγαλε στη φόρα την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, για να βελτιώσει τα ποσοστά του που κινούνται πέριξ του 20%. Νομίζει πως το θέμα αυτό συγκινεί τους πάντες και όλοι θα τον αποθεώσουν. Κάνει όμως ένα λάθος. Δεν συνυπολογίζει το γεγονός πως αξιολόγηση και απόλυση ζητάνε μεν σχεδόν όλοι, αλλά για τον ίδιο.
Έβλεπα στην τηλεόραση τους νεοδημοκράτες με υπεροπτικό ύφος να λένε πως παντού στην Ευρώπη υπάρχει αξιολόγηση και όχι μονιμότητα. Αυτό είναι ψέμα φυσικά. Τα σοβαρά κράτη, όπως Γερμανία και Γαλλία, αλλά και άλλα, έχουν όλα μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Μόνον κάποια ακραία νεοφιλελεύθερα την έχουν καταργήσει.
Φυσικά παντού υπάρχει αξιολόγηση. Αλλά τι είναι αξιολόγηση; Είναι οι τακτικές επιθεωρήσεις ειδικών στελεχών, αρχών που έχουν με διαφάνεια τοποθετηθεί, να κρίνουν την απόδοση των δημοσίων υπηρεσιών και να αξιολογούν και τους υπαλλήλους. Όχι όμως με σκοπό να τους απολύσουν, αλλά με σκοπό να τους βοηθήσουν να αποδίδουν καλύτερα.
Στη δική μας χώρα όμως, όπου το δημόσιο έχει ήδη πουληθεί σε μεγάλο μέρος του σε ιδιωτικά κεφάλαια, όπου κυβερνάνε κομματικές συμμορίες, η αξιολόγηση που κραδαίνει ο Κυριάκος είναι απλώς προστάδιο απολύσεων. Δεν ενδιαφέρεται ο άνθρωπος για τη βελτίωση του δημοσίου. Τον απασχολεί η πλήρης αντικατάστασή του από ιδιωτικές εταιρείες και η απόλυση των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων.
Ο Μητσοτάκης και η παρέα του συνεχίζουν έτσι το έργο των δανειστών, οι οποίοι υποχρέωσαν τις ελληνικές κυβερνήσεις να πουλήσουν όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις, ακόμα και σε στρατηγικούς τομείς, όπως η ενέργεια, οι μεταφορές και οι επικοινωνίες. Αυτή τη στιγμή έχουν πουληθεί σχεδόν τα πάντα. ΔΕΗ, ΟΤΕ, τράπεζες, λιμάνια, αεροδρόμια, τραίνα, λεωφορεία, πλοία, χωράφια, κατασκευαστικές, αιγιαλοί και έρχονται πανεπιστήμια και νοσοκομεία – παντού ο Έλληνας βλέπει τη χώρα του να αλλάζει χέρια, να γίνεται ιδιοκτησία του ξένου κεφαλαίου.
Και μετά από όλα αυτά ο Κυριάκος θέλει να τελειώσει και τους δημοσίους υπαλλήλους που έχουν απομείνει, με το πρόσχημα της δήθεν αξιολόγησης. Και ποιος είναι αυτός που σκοπεύει να μας αξιολογήσει; Ο ίδιος; Ο Φλωρίδης; Ο Γεραπετρίτης; Ποιος ακριβώς;
Όταν μιλάμε για αξιολόγηση και για δημοσίους υπαλλήλους, δεν πρέπει να μιλάμε με τρόπο θεωρητικό, σαν να έχουμε απέναντί μας ένα τυπικό δυτικό κράτος. Η Ελλάδα δεν είναι Γαλλία. Είναι ένα κράτος πλήρως διεφθαρμένο.
Οπότε, σε ένα τέτοιο κράτος, δεν μπορεί να τεθεί ζήτημα αξιολόγησης του δημοσίου. Διότι δεν υπάρχει εκτελεστική και δικαστική εξουσία, η οποία να έχει το κύρος να απαιτεί αξιολογήσεις. Μια κυβέρνηση και μια δικαιοσύνη που έχουν στις πλάτες τους 57 νεκρούς στα Τέμπη, δεν είναι σε θέση να ζητάνε αξιολόγηση. Αυτοί δεν βάλανε φανάρια να περνάνε τα τραίνα και σκότωσαν 57 παιδιά, θα έρθουν να με αξιολογήσουν; Με ποιο ηθικό ανάστημα; Με ποιο προσόν;
Ας το καταλάβουν. Τίθεται σοβαρό ζήτημα αξιολόγησης, αλλά δικό τους. Δεν θα απολυθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτοί οι ίδιοι πρόκειται να απολυθούν. Και τις αξιολογήσεις και τις απολύσεις δεν τις αποφασίζει ο κάθε περαστικός πρωθυπουργός, αλλά τις αποφασίζει ο λαός. Όλες αυτές οι αποφάσεις είναι αποκλειστικά δικές του.
Και η πρώτη απόφαση που θα πάρει είναι να διώξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
