Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Είχα πάει κάποτε μικρά τα παιδάκια μου στον οδοντωτό Καλαβρύτων. Ατυχήσαμε γιατί τον είχαν αποσύρει για συντήρηση, αλλά εκεί που αράξαμε γνωρίσαμε ένα συμπαθητικό ζευγάρι ντόπιους που, όταν τους είπα από πού είμαι, φωτίστηκε το βλέμμα τους. «Καστοριά, ε; Δουλέψαμε δέκα χρόνια εκεί πάνω με την κυρά, φτιαχτήκαμε και κάναμε ό,τι έχουμε σήμερα εδώ» μου ’πε ο άνδρας της οικογένειας.
Υπήρχε ένας καιρός που το να ζεις στη δυτική Μακεδονία ήταν ευλογία. Δεν ήταν μόνο η γούνα που με στοιχεία του επιμελητηρίου συναγωνιζόταν επάξια το λιμάνι του Πειραιά σε εισαγωγή συναλλάγματος. Ήταν και τα λιγνιτωρυχεία της Πτολεμαΐδας που έδιναν δουλειές σε χιλιάδες οικογένειες, όχι μόνο τις άμεσα εξαρτημένες από τη δουλειά στις στοές, αλλά συντηρούσαν και έναν ακμαίο κύκλο οικονομίας χάρη στην ισχυρή παρουσία της κραταιάς (και δημόσιας τότε…) ΔΕΗ.
Φλώρινα και Γρεβενά μπορεί να ήσαν οι αδύναμοι κρίκοι, αλλά είχαν η μεν πρώτη αποκούμπι τον πρωτογενή τομέα, ενώ τα δεύτερα την υλοτομία και την κτηνοτροφία. Κι ύστερα, υπήρχαν και τα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ (πάει κι αυτή τώρα…) όπου απασχολούνταν πολύς κόσμος. Σκληρή ζωή, αλλά το μεροκάματο έβγαινε. Αυτά, μονάχα ενδεικτικά…
Δώστε βάση τώρα. Στην τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ για τις περιφέρειες του οργανισμού η δυτική Μακεδονία καταγράφει τρεις ανεπιθύμητες πρωτιές, καθώς είναι πρώτη σε μείωση πληθυσμού, πρώτη σε ποσοστό ανεργίας και πρώτη σε μείωση του πραγματικού κατά κεφαλήν ΑΕΠ.
Ο τόπος βρίσκεται στα πρόθυρα δημογραφικής κατάρρευσης, δουλειές δεν υπάρχουν, κίνητρα για να ασχοληθεί κανείς με τη γεωργία και την κτηνοτροφία όχι μόνο δεν παρέχονται, αλλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη κοιτά να δυσκολέψει τη ζωή κι όσων απέμειναν, τα νέα παιδιά παίρνουν των ομματιών τους και ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους, οι δημόσιες δομές, νοσοκομεία και σχολεία, καταρρέουν, τα πανεπιστήμια κλείσαν και στις 4 η ώρα το απόγευμα απλώνεται ερημιά και δεν κυκλοφορεί στους δρόμους ψυχή, λες κι ο Θεός έχει αποστρέψει το βλέμμα.
Προεκλογικά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφθηκε δύο φορές την Καστοριά και, αφού ζήτησε από τους ψηφοφόρους να ξανακάνουν τη Ν.Δ. πρώτο κόμμα, αναχώρησε αγέρωχα χωρίς να ανακοινώσει μισό έργο. Ούτε καν για το Φράγμα Νεστορίου μέσω του οποίου θα αρδεύονταν χιλιάδες στρέμματα ψέλλισε κάτι. Κάτι ρυθμίσεις δανείων αφορούν δικούς του – όχι τους άνεργους γουνεργάτες… Και την περασμένη βδομάδα ανηφόρισε στην Κοζάνη. Τι πήγε, αλήθεια, να κάνει; Ποιος έχει ανάγκη στην απόγνωσή του να ακούσει καινούργια ψέματα πάνω στα παλιά από έναν θεομπαίχτη, παλαιάς κοπής πολιτικό; Πού πήγε το αναπτυξιακό σχέδιο για τη δυτική Μακεδονία του 2030 που προεκλογικά υποσχέθηκε;
Πήγε κι ανακοίνωσε το τέλος του λιγνίτη στην περιοχή μέχρι τον Δεκέμβριο του 2026, πετώντας 3.000 ανθρώπους στον δρόμο. Υποσχέθηκε όμως… προσεχώς 1.200 μόνιμες θέσεις εργασίας για φύλαξη εγκαταστάσεων, καθαρισμό, συντήρηση κ.λπ., με δυο λόγια θέσεις εργασίας χαμηλών αμοιβών και προσόντων. Είχε τάξει 7,5 δισ. στην περιοχή. Δεν έπεσε φράγκο. Κι ό,τι έπεσε σε προγράμματα κατάρτισης τα καρπώθηκαν εταιρίες στην Αθήνα… Καταλαβαίνει πού ζει ο άνθρωπος αυτός;
