Ο χειμερινός θαλάσσιος πάγος της Ανταρκτικής σχηματίζει συνήθως μια τεράστια κάλυψη πάγου που εκτείνεται σε εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια. Έτσι όταν εντοπίστηκε μια τεράστια τρύπα από επιστήμονες της NASA τους έκανε να εντυπωσιαστούν. Στη συνέχεια, περίπου ένα χρόνο αργότερα, η κατάσταση έγινε ακόμη πιο περίεργη καθώς το κενό αυτό, που ονομάζεται polynya, διογκώθηκε σε μέγεθος και έμεινε ανοιχτό για εβδομάδες.
Μόνο αφού ξαναπάγωσε, οι ερευνητές άρχισαν να καταλαβαίνουν πώς ένα τόσο τεράστιο άνοιγμα στον πάγο, θα μπορούσε να εμφανιστεί εκατοντάδες μίλια από την πλησιέστερη ακτογραμμή. Αυτό παρατηρήθηκε πάνω από ένα βυθισμένο οροπέδιο που ονομάζεται Maud Rise, το οποίο είναι ένα θαλάσσιο βουνό ύψους 4.600 ποδιών και μπορεί να παρέχει το συστατικό που λείπει εκτρέποντας ρεύματα και παγιδεύοντας νερό σε αυτό. Μεταξύ 1974 και 1976, μια πολύ μεγαλύτερη τρύπα παρέμεινε πάνω από το Maud Rise κάθε χειμώνα. Το Maud Rise polynya ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1970 όταν εκτοξεύτηκαν για πρώτη φορά δορυφόροι τηλεπισκόπησης ικανοί να παρατηρούν τον θαλάσσιο πάγο πάνω από τον Νότιο Ωκεανό. Από τη δεκαετία του 1970 εμφανίζεται μόνο σποραδικά και για σύντομα διαστήματα.
Σύμφωνα με τους ερευνητές το 2017 ήταν η πρώτη φορά που είχαμε μια τόσο μεγάλη και μακρόβια polynya στη Θάλασσα Γουέντελ από τη δεκαετία του 1970. Κατά τη διάρκεια αυτών των χειμώνων η περιστροφή τράβηξε ένα βαθύ στρώμα ζεστού, αλμυρού νερού πιο κοντά στην επιφάνεια, μαλακώνοντας τον πάγο από κάτω. Αυτό το ανέβασμα βοηθά να εξηγηθεί πώς μπορεί να λιώσει ο θαλάσσιος πάγος. Οι εξωτροπικές καταιγίδες παρείχαν μέρος αυτής της αλλαγής καθώς οι στροβιλιζόμενοι άνεμοι πέταξαν τον θαλάσσιο πάγο προς τα έξω και έσυραν αλμυρό νερό προς το Maud Rise. Τα ατμοσφαιρικά ποτάμια βοήθησαν στην απομάκρυνση της στρωματοποίησης.
Σύμφωνα με νέα μελέτη οι καταιγίδες δεν κίνησαν μόνο πάγο αλλά έριξαν το σωστό νερό στο σωστό σημείο. Μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου το άνοιγμα είχε εξαερώσει περισσότερο από είκοσι φορές τη θερμότητα που συνήθως διαρρέει από τον αδιάσπαστο πάγο πριν τελικά παγώσει ξανά. Το αποτύπωμα των πολυνύων μπορεί να παραμείνει στο νερό για πολλά χρόνια μετά τον σχηματισμό τους και μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο το νερό κινείται καθώς και τον τρόπο με τον οποίο τα ρεύματα μεταφέρουν θερμότητα προς την ήπειρο. Οι επιστήμονες θα παρακολουθήσουν στενά τους επόμενους χειμώνες στη συγκεκριμένη πολύ ενδιαφέρουσα περιοχή του κόσμου.
Πηγή: Techmaniacs
