Σύμφωνα με νέα έρευνα υποστηρίζεται ότι ο εγκέφαλος μαθαίνει με πιο περίπλοκο και έξυπνο τρόπο από ό,τι πίστευαν κάποτε οι επιστήμονες.
Πιο συγκεκριμένα η νευροεπιστήμη βασιζόταν για δεκαετίες στον απλό κανόνα ότι οι νευρώνες που ενεργοποιούνται μαζί, συνδέονται και μεταξύ τους. Η ιδέα αυτή, γνωστή ως Hebbian Learning, πρότεινε ότι όταν δύο νευρώνες ενεργοποιούνται ταυτόχρονα, η σύνδεσή τους ενισχύεται. Αυτό πιστευόταν ότι ήταν ο κύριος μηχανισμός πίσω από τη μνήμη και τη μάθηση.
Σύμφωνα όμως με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Science αυτό φαίνεται να εμφανίζει διαφορές. Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ παρακολούθησαν πώς συμπεριφέρονται μεμονωμένες συνάψεις, οι οποίες είναι μικροσκοπικές συνδέσεις μεταξύ νευρώνων, κατά τη διάρκεια της μάθησης. Χρησιμοποιώντας βιοαισθητήρες σε ποντίκια, παρακολούθησαν σε πραγματικό χρόνο καθώς τα ζώα μάθαιναν μια βασική εργασία που περιελάμβανε ηχητικά σήματα. Αυτό που εντόπισαν ήταν ότι όλες οι συνάψεις δεν ακολουθούν τους ίδιους κανόνες μάθησης καθώς ενώ ορισμένες συνδέσεις ενισχύθηκαν σύμφωνα με το κλασικό μοντέλο Hebbian, άλλες άλλαξαν εντελώς ανεξάρτητα. Παρατηρήθηκε ότι διαφορετικοί κλάδοι του ίδιου νευρώνα χρησιμοποιούσαν εντελώς διαφορετικές στρατηγικές την ίδια στιγμή.
Η ανακάλυψη αυτή εμβαθύνει την κατανόησή μας για τη μάθηση αλλά έχει και σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία. Διαταραχές όπως η κατάθλιψη μπορεί να προέρχονται από την αποδυνάμωση των βασικών νευρικών συνδέσεων. Αυτό σημαίνει ότι αν κατανοήσουμε καλύτερα πώς μαθαίνει ο εγκέφαλος σε συναπτικό επίπεδο, μπορεί ακόμη να μάθουμε πώς να επιδιορθώνουμε ή να εξισορροπούμε αυτές τις συνδέσεις με στοχευμένες θεραπείες. Η έρευνα αυτή θα μπορούσε να εμπνεύσει πιο αποτελεσματικά συστήματα μηχανικής μάθησης που μιμούνται την ευέλικτη προσέγγιση της μάθησης του εγκεφάλου.
Πηγή: Techmaniacs
