Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Αυτή η χώρα δεν αξίζει να σωθεί. Γιατί κατοικείται από ανθρώπους ανάξιους για τόσην ομορφιά, που απλόχερα τους δόθηκε. Και γιατί η ομορφιά της αποτελεί τον λόγο του χαμού της. Πάει ο άλλος, ο «χρυσοθήρας», και σκάβει μια από τις ομορφότερες περιοχές του πλανήτη στο Σαρακήνικο της Μήλου (δεν έχω πάει ποτέ κι ούτε και θέλω να πάω πλέον όπως κατάντησε η Ελλάδα, από παλιές φωτογραφίες μόνο το ’χω χαζέψει το μέρος) κι ο δήμαρχος του νησιού αναζητά τον αίτιο που έδωσε την άδεια! Γιατί, όπως δηλώνει επικαλούμενος άγνοια, δεν γνώριζε τι γίνεται στην αυλή του! Όνειδος…
Κάπου σε κάποιο συρτάρι, ωστόσο, υπάρχει ένα χαρτί. Κι αυτό φέρει υπογραφές. Προέρχονται από την Πολεοδομία, τον ΕΟΤ, το υπουργείο Περιβάλλοντος, το Πολιτισμού, άλλες τοπικές Αρχές; Ποιοι έβαλαν την υπογραφή τους σε τούτη την αισχύνη; Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη προσπάθεια για να βρεθούν, ώστε ακολούθως να ερευνηθεί και το «πόθεν έσχες» που υποβάλλουν…
Διεφθαρμένες και υποταγμένες στα πανίσχυρα οικοδομικά συμφέροντα κυβερνήσεις χρόνια τώρα καταστρέφουν τη χώρα «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ» και παράγουν την ασχήμια που μας πνίγει. Δανεικά για επιδεικτική κατανάλωση και τσιμέντο. Και μετά σέλφι στο διαδίκτυο από την Πάρο ότι «περνάμε τέλεια»! Αυτό είναι το οικονομικό πρότυπο που υπηρέτησαν. Μια ορμητική επέλαση ενός αλλότριου ήθους, που δεν άφησε στη χώρα τίποτε όρθιο, όπως συνόψισε ο Καστοριάδης. Κατάφεραν πλέον η ζημιά που έχουν προκαλέσει στις Κυκλάδες (όπως κι αλλού, βεβαίως…), το διαμάντι της χώρας, να καταστεί μη αναστρέψιμη.
Ό,τι δημιούργησε ο λαϊκός πολιτισμός του κοινοτικού πνεύματος, του μέτρου και του σεβασμού στη φύση, από την οποία αντλούσε με σοφία και θεία οικονομία αυτά που μπορούσε να του δώσει, ισοπεδώθηκε.
Το «πέτρα ηύραμε, πέτρα δουλέψαμε» συμπύκνωνε τη σκληρή, αλλά δίκαιη ζωή του -μιλώντας για τα δικά μας άγονα χώματα- του αρχιμάστορα της πέτρας σοφού παππού μου, που άφησε πίσω του αγέρωχα στον χρόνο κομψοτεχνήματα μιας στέρεης δημιουργίας.
Και από τη μεριά του ο παγκόσμιας καταξίωσης αρχιτέκτονας Άρης Κωνσταντινίδης, μπροστά στον οποίον κάτι δήθεν κοσμοπολίτες «σημιτικού ψευδοεκσυγχρονισμού» θα έπρεπε να τρέξουν να κρυφτούν, αφόρισε τελεσίδικα ότι «αν συναντήσεις έναν απλό τσοπάνη στα βουνά της Κρήτης, έχει να σου πει μια σοφή κουβέντα για καθετί. Αν πάρεις έναν Ελβετό συνάδελφό του, δεν ξεχωρίζει από τα γίδια του»!
Δεν δύναται να διαβεβαιώσει κανείς σήμερα μέχρι πού θα φτάσει η σεισμική ακολουθία στη Σαντορίνη και εν γένει στις Κυκλάδες. Η Σαντορίνη όμως δεν χρειαζόταν τον σεισμό για να καταστραφεί. Αυτό έχει ήδη συντελεστεί από την επίθεση της αλόγιστης οικοδομικής δραστηριότητας, ακόμα και πάνω από τον γκρεμό της Καλντέρας. Φρόντισε γι’ αυτό η μαφία της γης με τη σύμπραξη των ντόπιων. Όπως στη Μήλο. Όπως παντού στην ασυνάρτητη χώρα, που έχει γίνει ένας απωθητικός και απλησίαστος τουριστικός προορισμός, χωρίς στοιχειώδεις υποδομές. Οι εικόνες των έντρομων κατοίκων που εγκαταλείπουν με σπουδή τα σπίτια τους εκεί όπου η γη τώρα «βρυχάται» έρχονται από το μέλλον.
