Ο Bennu είναι ένας από τους πιο διάσημους αστεροειδής που γνωρίζουμε, ο οποίος όμως το 2182 μπορεί να φέρει τον όλεθρο στην Γη. Βέβαια, δε χρειάζεται να φρικάρουμε, καθώς η πιθανότητα πρόσκρουσης με τη Γη είναι μόλις 0.04% σύμφωνα με την τωρινή τροχιά του Bennu, ενώ ελπίζουμε μέχρι τότε να έχουν αναπτυχθεί τεχνολογίες πλανητικής άμυνας για αστεροειδείς, αν δεν έχουμε καταστρέψει τον πλανήτη πλήρως μέχρι τότε.
Τώρα, επιστήμονες στην Νότια Κορέα, χρησιμοποίησαν τον Bennu για να φτιάξουν μια προσομοίωση, για το τι θα συμβεί αν ένας αστεροειδής στο μέγεθος του Bennu χτυπήσει τη Γη, ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι για την περίπτωση που ένας αστεροειδής στο μέγεθος του Bennu μας χτυπήσει.
Ο τελευταίος μεγάλος αστεροειδής που χτύπησε την Γη ήταν πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια. Αυτή η σύγκρουση, γνωστή και ως Chicxulub, ήταν το πιθανότερο αίτιο για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων.
Ο Bennu έχει μήκος 500 μέτρων, που είναι αρκετά μικρότερος από τον αστεροειδή 10-15 χιλιομέτρων που ήταν ο αστεροειδής του Chicxulub, όμως ακόμα και έτσι, τα αποτελέσματα είναι πολύ ανησυχητικά.
«Οι προσομοιώσεις μας, οι οποίες διοχετεύουν έως και 400 εκατομμύρια τόνους σκόνης στη στρατόσφαιρα, δείχνουν σημαντικές διαταραχές στο κλίμα, την ατμοσφαιρική χημεία και την παγκόσμια φωτοσύνθεση», γράφουν οι Lan Dai και Axel Timmerman από το Εθνικό Πανεπιστήμιο Pusan στη Νότια Κορέα.
«Οι παγκόσμιες μέσες θερμοκρασίες προβλέπεται να μειωθούν κατά 4 βαθμούς Κελσίου και η παγκόσμια βροχόπτωση μειώνεται κατά 15 τοις εκατό στις προσομοιώσεις μας».
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η σύγκρουση δεν είναι αυτή που θα προκαλέσει τη μεγαλύτερη ζημιά, αλλά αυτό που θα προκαλέσει. Μέσα στις επιπτώσεις τις σύγκρουσης, αναφέρεται η εξαφάνιση του 32% του όζοντος, κάτι που θα καταστρέψει τη φυτική ζωή της Γης, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα.
Για να κατανοήσουν τις επιπτώσεις των μελλοντικών επιπτώσεων, οι Dai και Timmerman χρησιμοποίησαν τον υπερυπολογιστή Aleph στο IBS Center for Climate Physics του πανεπιστημίου για να προσομοιώσουν έναν αστεροειδή 500 μέτρων που συγκρούεται με τη Γη, συμπεριλαμβανομένων προσομοιώσεων χερσαίων και θαλάσσιων οικοσυστημάτων που παραλείφθηκαν από προηγούμενες προσομοιώσεις.
“Ο απότομος χειμώνας θα παρείχε δυσμενείς κλιματικές συνθήκες για την ανάπτυξη των φυτών, οδηγώντας σε μια αρχική μείωση κατά 20 έως 30 τοις εκατό της φωτοσύνθεσης στα χερσαία και θαλάσσια οικοσυστήματα”, λέει ο Dai. «Αυτό πιθανότατα θα προκαλέσει τεράστιες διαταραχές στην παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια».
Όμως, μπορεί να χερσαία φυτά να είναι πιο ευαίσθητα σε τέτοιες αλλαγές και να χρειαστούν αρκετό καιρό για να ανακάμψουν, όμως τα φύκια που ζουν σε υδάτινα σώματα, θα ξεπεταχτούν πιο γρήγορα, ανακάμπτοντας πλήρως σε μήνες, ενώ θα αυξηθούν και σε όγκους που δεν μπορούν να φτάσουν με τις υπάρχουσες, κανονικές κλιματικές συνθήκες.
Αυτή η απροσδόκητη συμπεριφορά συνδέθηκε με τον σίδηρο στη σκόνη του αστεροειδούς και τη σκόνη από το υλικό που εκτοξεύτηκε από τη Γη κατά την πρόσκρουση, μια θρεπτική ουσία που βοήθησε τα προσομοιωμένα φύκια να ευδοκιμήσουν. Αυτό ίσχυε ιδιαίτερα για τα θαλάσσια διάτομα, από τα οποία τρέφεται το ζωοπλαγκτόν – υποδηλώνοντας μια πιθανή οδό για την ανακούφιση της επισιτιστικής ανασφάλειας, λένε οι ερευνητές.
“Κατά μέσο όρο, αστεροειδείς μεσαίου μεγέθους συγκρούονται με τη Γη περίπου κάθε 100 έως 200 χιλιάδες χρόνια”, λέει ο Timmermann . «Αυτό σημαίνει ότι οι πρώιμοι ανθρώπινοι πρόγονοί μας μπορεί να έχουν βιώσει κάποια από αυτά τα γεγονότα μετατόπισης του πλανήτη στο παρελθόν με πιθανές επιπτώσεις στην ανθρώπινη εξέλιξη και ακόμη και στη δική μας γενετική σύνθεση».
