Του Κωνσταντίνου Σχοινά
Είναι εκπληκτικό πόση αναταραχή ξεσήκωσε η ομιλία του αντιπροέδρου των ΗΠΑ J.D. Vance σε διάφορους κύκλους που αυτοαποκαλούνται δημοκρατικοί! Σκεφτείτε μόνο πόσα έχουμε ήδη ακούσει για τον Ντόναλντ Τραμπ τόσο στην προηγούμενη θητεία του όσο και στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο, και υπολογίστε ότι ο κ. Βανς πυροδότησε πολλαπλάσια σχόλια μόνο εντός ελάχιστων ημερών.
Καταρχάς, ας συμφωνήσουμε ότι κανένας από τους εν λόγω υπερατλαντικούς κυρίους, αν ιδωθεί μόνος του ξεχωριστά στις σχέσεις του με τη χώρα μας, δεν είναι ούτε ευεργέτης ούτε καταστροφέας μας.
Ας συμφωνήσουμε επίσης ότι στις μέρες μας δεν υπάρχουν μπαμπούλες στην πολιτική (το λέω αυτό διότι πήραν φόρα κάποιοι και μιλούν για… ακροδεξιά τέρατα τα οποία σκιάζουν τη Γη κ.λπ.). Αυτή είναι μια φρασεολογία που ίσως να ταίριαζε στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα της Ευρώπης, αλλά δεν έχει κανένα νόημα σήμερα.
Ύστερα από αυτά, πάμε να δούμε κάτι σημαντικό στην περιβόητη ομιλία του Μονάχου.
Η πιο ήπια μομφή που θα μπορούσε να εκτοξεύσει κανείς προς τον Αμερικανό αντιπρόεδρο είναι ότι… έδωσε μια εξαιρετική μεν, αλλά κατά τα άλλα κλασική παράσταση λαϊκισμού. Άνθρωποι από όλο το πολιτικό φάσμα έκαναν μια τέτοια υπόθεση.
Φυσικά, περιμένω και εγώ προσωπικά να δω αν θα υπάρξει συνέχεια στην εντυπωσιακή ορμή με την οποία ο κ. Βανς επέκρινε («πετσόκοψε», κατά το λαϊκώς λεγόμενον…) την ηγεσία της Ε.Ε., με άλλα λόγια αν η διάθεσή του να πολεμήσει τα κακώς κείμενα της Ε.Ε. είναι 100% ειλικρινής.
Πάντως, ακόμα και υπό τις επιφυλάξεις αυτές, ένα είναι σίγουρο: είναι πραγματικά δύσκολο να χαρακτηρίσεις τη συγκεκριμένη ομιλία λαϊκίστικη. Λαϊκισμός είναι να σταθείς ενώπιον θεατών και τηλεθεατών και να μεταχειριστείς αποκλειστικά τα πιο κοινότοπα και τα πιο εύπεπτα επιχειρήματα, να αντλήσεις από τα πλέον γνωστά γεγονότα της επικαιρότητας (αυτά που θα τα έχει πληροφορηθεί, μέσες άκρες, και ο κάτοικος του πιο απόμερου ευρωπαϊκού χωριού) και να συνθέσεις μια ομιλία με εξάρσεις και χειρονομίες, εξασφαλίζοντας ανά δυο τρία λεπτά ένα εν μέρει θεατρικό χειροκρότημα του κοινού.
Ο κ. Βανς, αντιθέτως, στάθηκε στο βήμα και ανέδειξε έως και ειδήσεις που κυκλοφορούσαν για χρόνια στο… περιθώριο! Κατήγγειλε, για παράδειγμα, το γεγονός ότι στη Βρετανία διώχθηκε πολίτης που προσευχήθηκε από μέσα του!
Όταν συνέβαιναν αυτά τα γεγονότα, μέσα σε περίεργους καιρούς που η ανθρωπότητα ήταν απασχολημένη με παντός είδους απαγορεύσεις λόγω Covid-19, τα διάβαζες κυρίως σε «ψαγμένα» παρατηρητήρια (κάποιες, ας πούμε, πιο εξειδικευμένες και όχι ιδιαίτερα δημοφιλείς διαδικτυακές σελίδες). Αν ανέφερες ότι κάπου διάβασες για τέτοιες περίεργες καταδίκες, λίγοι έδιναν σημασία.
Να σημειωθεί ότι διαχρονικά είναι απροσδόκητα λίγοι αυτοί που αναγνωρίζουν ότι η χριστιανική πίστη (οιουδήποτε δόγματος) είναι η πλέον διωκόμενη διεθνώς, παρότι υπάρχουν απτά στοιχεία! Οπότε, ήταν κι αυτός ένας λόγος παραπάνω να μη δώσουν πολλή σημασία.
Τελικά, στις αρχές του 2023, λίγοι ήξεραν ή λίγοι θυμούνταν ότι οι εμμονές της… υπερπροοδευτικής ατζέντας ήδη άγγιζαν τα άκρα.
Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ στάθηκε για ένα αξιόλογο τμήμα της ομιλίας του σε τέτοια συμβάντα, κατορθώνοντας να γίνει εξαιρετικά δυσάρεστος σε αμέτρητους… καρεκλοκένταυρους μέσα στην Ε.Ε. και πέριξ αυτής.
Απολύτως καμία σχέση με λαϊκισμό, πράγμα που ίσως μας μοιάζει απίθανο, καθότι έχουμε φάει καθεστωτικό, ευρωλιγούρικο λαϊκισμό με το τσουβάλι, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό.
