Του Απόστολου Διαμαντή
Ρωτάνε, δήθεν αφελώς, οι δημοσιογράφοι της κυβέρνησης: Μα γιατί έχουν χάσει τον μπούσουλα εκεί στο Μαξίμου και μιλάνε συνεχώς για τις λεπτομέρειες του δυστυχήματος, την ώρα που η αντιπολίτευση ζητάει παραίτηση του πρωθυπουργού; Kαι ζητούν από τον Μητσοτάκη να καταγγείλει τη διαπλοκή και τους ολιγάρχες, που δήθεν θέλουν να τον ανατρέψουν!
Δηλαδή τι ακριβώς ζητάμε να κάνουν οι άνθρωποι εκεί στο Μαξίμου; Να ζητήσουν εκλογές; Μα θα χάσουν την αυτοδυναμία και ο Μητσοτάκης θα τελειώσει. Να ζητήσουν ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή; Μα θα τη λάβουν. Και λοιπόν; Εντάξει; Λύθηκε το πρόβλημα; Όχι, δεν λύθηκε το πρόβλημα. Διότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται στη Βουλή. Βρίσκεται βορειότερα. Στην κοιλάδα των Τεμπών, η οποία βρίθει καυσίμων.
Πρόκειται περί κρατικού σκανδάλου, περί μαζικών θανάτων εξαιτίας πράξεων και παραλείψεων της κυβέρνησης, περί διακίνησης, με ευθύνη του κράτους, παράνομων καυσίμων εξαιτίας της οποίας σκοτώθηκαν 30 παιδιά και περί σχεδιασμού συγκάλυψης και καταστροφής των αποδεικτικών στοιχείων, πάλι εκ μέρους της κυβέρνησης.
Οπότε, για να απαντήσουμε στους δήθεν δημοσιογράφους, το Μαξίμου δεν έχει χάσει κανένα μπούσουλα. Απλώς δεν είναι εις θέσιν να κάνει απολύτως τίποτα. Πιάστηκε στα πράσα, που λέμε. Δεν έχει επιλογές. Οι κινήσεις του είναι φορσέ.
Ποιες είναι οι κινήσεις του; Να κάνει τον μισοκακόμοιρο. Να κρύβεται. Να μιλάει όπως ο Κλέαρχος στη Μαρίνα, όταν αυτή απαίτησε να πιαστεί ο ένοχος. «Ποιος ένοχος;», της απάντησε ο Κλέαρχος, «…ο άλλος; Να πιαστεί»! Κάνουν λοιπόν, εκεί στου Μαξίμου, την πάπια, κατά το κοινώς λεγόμενο, στρεψοδικούν και περιμένουν.
Τι περιμένουν; Τα κλασικά. Την εκτόνωση. Σου λένε, αυτοί οι αριστεροί είναι γενικώς ανόητοι, θα φωνάξουν, θα φωνάξουν, θα κουραστούν. Όσο για τους δεξιούς, αυτοί είναι σκορποχώρι. Οπότε, βάζουμε τους δήθεν δημοσιογράφους να ισχυρίζονται πως δεν πρέπει να πέσει ο Κυριάκος, διότι δήθεν δεν υπάρχει αντικαταστάτης, δεν υπάρχει εναλλακτική και απλώς περιμένουμε να σβήσει η φωτιά.
Η φωτιά όμως δεν πρόκειται να σβήσει, πριν τελειώσει το έργο της, που είναι η κάθαρση του πολιτικού τοπίου και η αλλαγή κυβέρνησης. Εφόσον όμως αναρωτιούνται οι δημοσιογράφοι του Μαξίμου ποια είναι η εναλλακτική στον Κυριάκο, ας δώσουμε εμείς τρεις εναλλακτικές, εντελώς εκ του προχείρου:
1) Παραίτηση του πρωθυπουργού. Με το επιχείρημα πως δεν θέλει να εκληφθεί η παραμονή του στην πρωθυπουργία ως προσπάθεια επηρεασμού της δικαιοσύνης. Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται. Και κάνει προσωρινά στην άκρη, τοποθετείται άλλος πρωθυπουργός από την πλειοψηφία -ετοιμάζεται ήδη- και η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει ασφαλής μέχρι το 2027.
2) Πρόωρες εκλογές. Τις προκαλεί ο ίδιος, με το ίδιο ακριβώς επιχείρημα συν το γεγονός πως εν προκειμένω θα αποφανθεί ο λαός για τα μέλλοντα. Τι θα αποφανθεί ο λαός; Προφανώς κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ χωρίς πρωθυπουργό Μητσοτάκη ή κυβέρνηση ΝΔ-Δεξιάς, πάλι χωρίς πρωθυπουργό Μητσοτάκη.
3) Μομφή στο πρόσωπο του πρωθυπουργού. Η μομφή εγκρίνεται από κάποιους δυσαρεστημένους μέσα στην ΚΟ της ΝΔ, που θέλουν να ξεμπερδεύουν με τον Μητσοτάκη, σχηματίζεται κυβέρνηση με πρωθυπουργό ευρύτερης αποδοχής μέχρι το 2027, εκλέγεται νέος αρχηγός στη ΝΔ, ενώ στο μεταξύ στήνονται οι προανακριτικές για το έγκλημα των Τεμπών και τιμωρούνται οι ένοχοι.
Η ιστορία θα επιλέξει τη μία από τις τρεις. Όποια όμως κυβέρνηση και να σχηματιστεί, από αυτές τις τρεις εναλλακτικές, το έργο της είναι ήδη προδιαγεγραμμένο: κρατικοποιεί τον ΟΣΕ, φτιάχνει την τηλεδιοίκηση, λύνει το ζήτημα του τεράστιου ιδιωτικού χρέους που έχει παγώσει την αγορά και φτιάχνει κρατική τράπεζα διαχείρισης αγοράζοντάς το από τα κοράκια των funds, παγώνει το αίσχος των αιολικών πάρκων ενεργοποιώντας την παραγωγή λιγνίτη, συνάπτει στενές σχέσεις με τη νέα αμερικανική διοίκηση -που προβλέπεται να διαρκέσει τουλάχιστον δύο τετραετίες-, αποκαθιστά τις σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία και αντιμετωπίζει το χάος που αφήνει πίσω του το «επιτελικό κράτος» του Κυριάκου.
Αυτές λοιπόν είναι οι τρεις εναλλακτικές που υπάρχουν όταν το αδιέξοδο θα είναι πλήρες, σε μερικές εβδομάδες. Βεβαίως, οι δημοσιογράφοι του Μαξίμου συμβουλεύουν τον Μητσοτάκη να σηκώσει το γάντι, να πολιτικοποιήσει το θέμα και να ζητήσει άμεσα ψήφο εμπιστοσύνης.
Αυτή μάλιστα! Αυτή είναι μια πολύ καλή ιδέα. Την προτείνουν εξάλλου οι Ηρακλείς του Στέμματος που θέλουν και το καλό του. Και ο Γιώργος ψήφο εμπιστοσύνης ζήτησε κι αυτός, την πήρε αμέσως και την άλλη μέρα παραιτήθηκε. Και τώρα έγινε και ηγέτης της παγκοσμίου κεντροαριστεράς.
Εάν κρίνω από τα πανηγύρια της Υπαπαντής του Κυρίου, μάλλον προς αυτήν την κατεύθυνση εργαζόμαστε.
Το στράτευμα έχει σκορπίσει. Και οι Βρούτοι είναι πανέτοιμοι. Τρέμουν ήδη για την επανεκλογή τους και ψάχνουν για νέο αρχηγό.
