Του Βασίλη Βέργη
Η αδιαφορία έως και «αποδοκιμασία» με την οποία υποδέχθηκε το ευρύ κοινό την επιλογή (Τασούλα) του Κυριάκου Μητσοτάκη για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας αποδεικνύει αυτό που αναφέραμε στο προηγούμενο σημείωμά μας: Ότι ο κόσμος «καίγεται» για πολύ πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή και την καθημερινότητά του.
Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το πολιτικό σκάκι που προέκυψε μέσα από τη συγκεκριμένη απόφαση και τα… απόνερά της. Η τακτική του πρωθυπουργού μπορεί να έδειξε ότι λειτούργησε ξεκάθαρα φοβούμενος τις αντιδράσεις της «δεξιάς βάσης βουλευτών» του κόμματός του, όμως ταυτόχρονα έφτιαξε παγίδες στο ΠΑΣΟΚ. Στις οποίες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έπεσε με το κεφάλι!
Ο Μητσοτάκης αιφνιδίασε τον Ανδρουλάκη με τη μη επιλογή Βενιζέλου. Αυτή θα οδηγούσε το ΠΑΣΟΚ στη θετική ψήφο και θα πρόσδιδε στον αρχηγό του τη δυνατότητα να επικοινωνήσει ότι η κυβέρνηση ουσιαστικά «αναγκάστηκε» να παίξει στο δικό του χωράφι.
Όμως από τη στιγμή που ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας έστριψε δεξιά το τιμόνι, η καυτή πατάτα μεταφέρθηκε στον Νίκο Ανδρουλάκη. Αυτός εγκλωβίστηκε, γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορούσε να πάει, πλέον, στον Ευάγγελο Βενιζέλο και κατέληξε σε αυτογκόλ. Η επιλογή Γιαννίτση δείχνει ότι θα έχει τρίτο ρόλο στην κούρσα, από τη στιγμή που η Λούκα Κατσέλη -πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ- πήρε το οκ και της Νέας Αριστεράς.
Από εκεί που ο Ανδρουλάκης πλασαριζόταν ως «η επόμενη μέρα», κερδίζοντας πόντους στις δημοσκοπήσεις, ξαφνικά δεν είδε ούτε το τυρί ούτε τη φάκα. Ο Μητσοτάκης έπαιξε έξυπνα το παιχνίδι και ανάγκασε το ΠΑΣΟΚ σε αυτογκόλ πισωγυρίσματος.
Για ακόμα μία φορά φάνηκε ότι η προβληματική κυβέρνηση έχει plan B και δεν διστάζει να «τσαλακωθεί» αρκεί να πετύχει τον σκοπό της. Στην προκειμένη περίπτωση στόχος ήταν να διατηρήσει συμπαγές το εσωτερικό της στο κόμμα και να αποφύγει αντιδράσεις -που θα υπήρχαν- σε τυχόν επιλογή Βενιζέλου ή άλλου που δεν θα είχε «δεξιό προφίλ». Ξέρει ο Μητσοτάκης ότι ο Τασούλας είναι συμπαθής στο ακροατήριό του, αλλά «αδιάφορος» για Πρόεδρος. Έδειξε όμως ότι αυτό που τον ενδιέφερε είναι το κόμμα όχι το ύπατο πολιτειακό αξίωμα.
Με αυτή την κίνηση στη σκακιέρα, όμως, ο πρωθυπουργός άλλαξε τα δεδομένα. Κι αντί να δημιουργεί φθορά η αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, συμβαίνει πλέον το αντίθετο.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης καρπώθηκε το τελευταίο χρονικό διάστημα αρκετή από τη δυσαρέσκεια του κόσμου για όσα τον ταλαιπωρούν από τις κυβερνητικές αποφάσεις ή αδράνειες. Σε μια κρίσιμη στροφή, όμως, έχασε τον προσανατολισμό και… σκόραρε σε βάρος της ομάδας του.
Το χειρότερο όλων είναι το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ… περίμενε τον πρωθυπουργό, θεωρώντας ότι τον έχει «εγκλωβίσει» σε μια συγκεκριμένη «κεντρώα» ατζέντα, αγνοώντας το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης διαθέτει την πλειοψηφία, άρα και το καρπούζι και το μαχαίρι. Με δυο λόγια, ο Ανδρουλάκης πέταξε το πλεονέκτημα της πρωτοβουλίας και σύρθηκε πλέον πίσω από τον κυβερνητικό αιφνιδιασμό.
Στα μάτια του πολίτη ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης φάνηκε ξανά μη αποφασιστικός. Κι όταν πλασάρεσαι στον κόσμο σαν πρωθυπουργική επιλογή, όταν υποστηρίζεις εαυτόν ως αντίβαρο του Μητσοτάκη, θα πρέπει να το αποδεικνύεις με πράξεις πρωτοβουλίας. Όχι να χάνεις τη μπάλα…
