Του Κωνσταντίνου Σχοινά
Οι Αυστριακοί διοργανώνουν κάθε Πρωτοχρονιά ένα γεγονός εξαιρετικής ομορφιάς. Παράλληλα έχουν στα χέρια τους και χειρίζονται καλά ένα φοβερό εργαλείο άσκησης ήπιας ισχύος. Ο λόγος για την πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιένης.
Στους θρυλικούς «Απαράδεκτους» υπάρχει μια σκηνή με τον Σπύρο Παπαδόπουλο να υποδέχεται στο σπίτι του τον προϊστάμενό του και προσπαθώντας να του κάνει καλή εντύπωση του παραθέτει δείπνο υπό την υπόκρουση κλασικού ρεπερτορίου. Η σύζυγος Δήμητρα Παπαδοπούλου δεν το αντέχει και ζητά να αλλάξουν μουσική, διότι… δεν μπορεί να καταπιεί! Τελικά το δείπνο καταλήγει με τσιφτετέλια πάνω σε καρέκλες.
Κάπου, κάποτε μας έχει συμβεί κι εμάς κάτι τέτοιο. Πάντως δεν είμαι συνήθως τόσο πολύ σνομπ με το θέμα και ένα μέρος της συναυλίας επιδιώκω να το παρακολουθώ, έστω και ραδιοφωνικώς, αν όχι τηλεοπτικώς. Φέτος, λοιπόν, οι Βιενέζοι, που -αν μη τι άλλο- καμαρώνουν πολύ για τους εμβληματικούς μουσικούς του παρελθόντος και τους τιμούν δεόντως (όπως κάθε λαός), τίμησαν ιδιαίτερα τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Γιόχαν Στράους. Φρόντισαν, ωστόσο, να κάνουν παράλληλα μνεία και στα 200 χρόνια ύπαρξης του σιδηροδρόμου. Ο εκφωνητής της ΕΡΤ μετέφερε παθιασμένες αναφορές για το μέσο που σημάδεψε τη Βιομηχανική Επανάσταση, αλλά παράλληλα επέτρεψε και τα πρώτα ταξίδια των καλλιτεχνών και τη διάδοση του έργου τους. Καθώς φέτος συνέβη να βρίσκομαι καθ’ οδόν, κινούμενος σε αυτοκινητόδρομο παράλληλο με τμήμα του σιδηροδρομικού δικτύου που έχει τεθεί εκτός λειτουργίας από το 2023, οι συγκεκριμένες αναφορές με έκαναν να κλείσω ακαριαία το ραδιόφωνο.
Μόλις φάγαμε την πρώτη εβδομάδα του 2025 και, προσωπικά, αν κάτι δεν μπορώ να καταπιώ είναι η τεράστια απόστασή μας από όλα αυτά στα οποία θα έπρεπε να τρέχουμε να προλάβουμε τους ισχυρούς της γηραιάς ηπείρου, την ίδια ώρα που προθύμως μαϊμουδίζουμε την όποια ανισορροπία τους! Το ίδιο και την εμφανή αποδυνάμωση -όχι εκμηδένιση, ευτυχώς- της ικανότητάς μας να ασκούμε κι εμείς ήπια ισχύ με τον μακραίωνο πολιτισμό μας.
