Η NASA επέλεξε για το πρόγραμμα Artemis, τον Νότιο Πόλο της Σελήνης, για τη σταθερή του ορατότητα από τη Γη, το σχεδόν συνεχές ηλιακό του φως και την αφθονία πάγου και νερού. Ωστόσο, η επιλογή αυτή συνεπάγεται και ένα ιδιαίτερα σκληρό περιβάλλον φωτισμού, το οποίο θα μπορούσε να περιορίσει σημαντικά την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των αστροναυτών.
Πιο συγκεκριμένα, το πρόγραμμα Artemis της NASA σηματοδοτεί μια στροφή από τις σύντομες σεληνιακές παραμονές σε μια διαρκή ανθρώπινη παρουσία στη Σελήνη. Στο νότιο πόλο της Σελήνης ο ήλιος δεν ανατέλλει ποτέ περισσότερο από μερικές μοίρες πάνω από τον ορίζοντα. Η γεωμετρία αυτή δημιουργεί βαθιές αντιθέσεις μεταξύ του έντονου φωτός και της βαθιάς σκιάς σε μικρή απόσταση.
Σύμφωνα με το σχέδιο Artemis, οι αστροναύτες πρέπει να αντέχουν μεγαλύτερη έκθεση στον ήλιο και θα βασίζονται στον τεχνητό φωτισμό σε μέρη όπου ο ήλιος δεν λάμπει ποτέ. Αυτές οι συνθήκες απαιτούν αποτελεσματική όραση για μια σειρά καθηκόντων, όπως η μετακίνηση στην επιφάνεια, η συλλογή δειγμάτων και η διαχείριση των συστημάτων ρόβερ.
Ο στόχος είναι να ευθυγραμμιστεί ο σχεδιασμός των διαστημικών στολών και των συστημάτων φωτισμού με τρόπους που θα βοηθούν τη προσαρμογή των αστροναυτών μεταξύ σκοτεινού και φωτεινού περιβάλλοντος. Οι μηχανικοί ανακάλυψαν ότι οι τρέχουσες απαιτήσεις επικεντρώνονται στην κινητικότητα, αλλά όχι στη διασφάλιση των αστροναυτών για διάφορους κινδύνους. Η έλλειψη συνοχής θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την απόδοση των αστροναυτών και την ασφάλεια της αποστολής.
Για το λόγο αυτό, ο σχεδιασμός απαιτεί την εκτέλεση μιας σειράς από εικονικές και φυσικές προσομοιώσεις που αναπαράγουν τις εναλλαγές του φωτός στο σεληνιακό νότιο πόλο. Με τη βελτίωση των σχεδίων αυτών και την επικύρωσή τους μέσω ρεαλιστικών δοκιμών, η NASA στοχεύει να εξοπλίσει τους μελλοντικούς αστροναύτες με τα κατάλληλα εργαλεία ώστε να λειτουργούν αποδοτικά και ασφαλείς στη σεληνιακή επιφάνεια.
Πηγή: Techmaniacs
