Με άλλα λόγια, φάνηκε ότι το ποτήρι σταμάτησε να αδειάζει. Το πρόβλημα του πρωθυπουργού όμως δεν εξαντλείται εκεί. Ακόμη κι αυτές οι μία με δύο ποσοστιαίες μονάδες που φαίνεται ότι κερδίζει η ΝΔ, σε σχέση με τις αρχές Δεκεμβρίου, προέρχονται από τους αναποφάσιστους που μειώνονται αντίστοιχα. Έστω κι έτσι πάντως η απόσταση που πρέπει να καλύψει η ΝΔ ύστερα από την κατραπακιά του περασμένου Ιουνίου εξακολουθεί να παραμένει τεράστια…
Την ίδια ώρα φαίνεται ότι, παρά τη σχετική “συσπείρωση” της ΝΔ, οι εκ δεξιών διαρροές της δεν έχουν επηρεαστεί ως γενικό μέγεθος. Αντιθέτως η έλευση Τραμπ θα τις βοηθήσει. Και κεντροαριστερά και αριστερά επίσης μπορεί να λειτουργούν συγκοινωνούντα δοχεία αλλά σταθεροποιείται κι εκεί, έστω και με χαμηλές πτήσεις, μια συγκεκριμένη κατάσταση.
Από όλα αυτά προκύπτει ότι ο συνολικός συσχετισμός δυνάμεων όπως έχει διαμορφωθεί τους τελευταίους μήνες δεν αλλάζει (έστω κι αν δεν χειροτερεύει περαιτέρω για την κυβέρνηση) ύστερα από την επιλογή Τασούλα. Με τέτοιους όρους επομένως το αφήγημα του κ. Μητσοτάκη για νέα αυτοδυναμία τινάζεται στον αέρα και η στρατηγική των επόμενων εκλογών γίνεται ναρκοπέδιο. Η δε διεκδίκηση απλώς της “πρωτιάς” κρύβει πολλές αβεβαιότητες. Γι’ αυτό και ξεκίνησαν οι προληπτικές επιθέσεις σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ που επί του παρόντος βέβαια βάζουν κι αυτοί, μόνοι τους, αυτογκόλ…
Τους τα γράφει και φίλα προσκείμενος στην κυβέρνηση επικοινωνιολόγος σε κυριακάτικη ανάλυσή του: “Οι επόμενες εκλογές δεν θα κριθούν από το ποιος θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Λίγες εβδομάδες μετά την εκλογή το θέμα θα έχει φύγει από την επικαιρότητα. Αυτό που θα κρίνει τις επόμενες εκλογές, στα δύο και πλέον χρόνια που μεσολαβούν έως τότε, είναι τα κλασικά πολιτικά προτάγματα. Αυτά θα αποτελέσουν κυρίως το πεδίο του πολιτικού ανταγωνισμού. Τα υπόλοιπα τα περιγράφει μια άλλη γνωστή φράση: «Κάθε θαύμα τρεις μέρες και το μεγάλο τέσσερις»…”
