Η επικοινωνία με τη Γη είναι το κλειδί για κάθε πετυχημένη αποστολή στο διάστημα και χωρίς αυτή δε μπορεί να πραγματοποιηθεί καμία αποστολή, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για διαστρικά ταξίδια. Όμως, η ταχύτητα του φωτός είναι πεπερασμένη και οι αποστάσεις στο Σύμπαν είναι τεράστιες. Μια νέα μελέτη προσπάθησε να οραματιστεί πως θα είναι οι επικοινωνίες στο διάστημα, όταν ένα σκάφος ταξιδεύει κοντά στην ταχύτητα του φωτός και το αποτέλεσμα δεν είναι καλό.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε σε διακομιστή προεκτυπώσεων και περιμένει την αξιολόγηση από ομότιμους. Οι ερευνητές David Messerschmitt, Ian Morrison, Thomas Mozdzen και Philip Lubin οραματίζονται δύο σενάρια με ένα διαστημόπλοιο να ταξιδεύει κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Στην παρούσα φάση δεν έχουμε ακόμα ένα τέτοιο όχημα, όμως με βάση τους νόμους της φυσικής, αυτό θα ήταν δυνατό να κατασκευαστεί. Όμως, με την υπάρχουσα τεχνολογία δεν είναι δυνατό να έχουμε ένα όχημα που να ταξιδεύει τόσο γρήγορα.
Στο πρώτο σενάριο έχουμε ένα διαστημόπλοιο που διατηρεί επιτάχυνση 1G και απομακρύνεται από τη Γη. Στην αρχή, η τεχνολογία θα λειτουργήσει αν και θα έχει καθυστερήσεις λόγο της πεπερασμένης ταχύτητας του φωτός. Μετά από λίγο όμως, τα μηνύματα δε θα φτάνουν από τη Γη προς το διαστημόπλοιο. Με το όχημα να πλησιάζει όλο και πιο πολύ στην ταχύτητα του φωτός, θα είναι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από το μήνυμα και τότε θα χάσει την επαφή με την Γη.
Εδώ έχουμε και ένα ακόμα πιο περίεργο και δύσκολο να αντιμετωπιστεί θέμα. Ένα αντικείμενο που κινείται κοντά στην ταχύτητα του φωτός, βιώνει χρονική διαστολή. Ο χρόνος για αυτό επιβραδύνεται, οπότε αν υπάρχει κάποιος επιβαίνοντας στο διαστημόπλοιο που επιταχύνει στο 1G, θα χρειαστεί 20 χρόνια για να φτάσει στο κέντρο του Γαλαξία μας που απέχει 26.000 έτη φωτός. Όταν όμως επιστρέψει στη Γη, θα έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια από την αναχώρησή του.
Στο δεύτερο σενάριο έχουμε το διαστημόπλοιο να επιταχύνει στο 1G λίγο μετά να επιβραδύνει με 1G. Η επικοινωνία με το διαστημόπλοιο θα λειτουργεί όπως στην πρώτη περίπτωση, μέχρι την φάση της επιβράδυνσης, όπου όλα τα μηνύματα φτάνουν μαζικά στο διαστημόπλοιο. Ο προορισμός του διαστημόπλοιου θα λαμβάνει κανονικά τα μηνύματα, όμως το διαστημόπλοιο όσο πλησιάζει, δε θα έχει όμοια διασκορπισμένη λήψη την μηνυμάτων, παρά μόνο όταν θα είναι πολύ κοντά στον προορισμό.
«Τα διαστρικά διαστημόπλοια και τα πληρώματά τους πρέπει να αποδέχονται εξαιρετικά αυτόνομες λειτουργίες και να εγκαταλείψουν την έννοια της διατήρησης επιχειρησιακών και κοινωνικών αλληλεπιδράσεων με εκείνους στην προέλευση ή τον προορισμό καθ’ όλη τη διάρκεια της αποστολής, με εξαίρεση μια σύντομη περίοδο μετά την εκτόξευση ή πριν από την προσγείωση», έγραψαν οι συγγραφείς στη μελέτη.
Η μελέτη εξετάζει ορισμένα κλασσικά προβλήματα και φαινόμενα σε τέτοιου είδους ταξίδια, όμως υπάρχουν πολλά ακόμα που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και που επηρεάζουν τις επικοινωνίες. Τα σήματα από ένα σκάφος που κινείται θα βιώσουν ένα φαινόμενο Doppler όπως το βήμα της σειρήνας ενός ασθενοφόρου που αλλάζει εάν πλησιάζει ή απομακρύνεται από εσάς. Για αυτό χρειάζονται κεραίες που θα μπορούν να ανιχνεύουν φως, του οποίου η συχνότητα αλλάζει με την πάροδο του χρόνου, ώστε να μπορεί να το αποκωδικοποιήσει για να λάβει ή να στείλει τις απαραίτητες πληροφορίες.
Έτσι, αν καταφέρουμε να φτιάξουμε ένα τέτοιο διαστημόπλοιο για διαστρικά ταξίδια, το πλήρωμά του πιθανότατα θα πλέει μόνο τους, χωρίς καμία επικοινωνία, στις αχανείς εκτάσεις του διαστήματος.
Πηγή: Techmaniacs
