Του Μανώλη Κοττάκη
«Σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, η ανθρώπινη ζωή είναι πρώτη στον κατάλογο των αξιών. Στη χώρα μας, την πρωτιά κατέχουν οι επενδύσεις και οι δείκτες ανάπτυξης για τους λίγους. Στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη κυβερνούν το άδικο, το σκοτάδι, το ψέμα και η ευθυνοφοβία. Να κλέψουν, να σκοτώσουν, να κρύψουν, αλλά να μην τιμωρηθούν. “Όλα ζάχαρη”, που λέει και ο υπουργός Υγείας. Κανείς δεν είναι φυλακή δύο χρόνια μετά. Όλοι οι ένοχοι είναι στα σπίτια τους με τις οικογένειές τους. Η συγκάλυψη γίνεται με όλη την κυβερνητική μεγαλοπρέπεια. Σαν να μην υπήρξε δυστύχημα, σαν να μην υπήρξαν οι συμβάσεις του κράτους, όπως η 717, σαν να μην υπήρξε φωτιά, σαν να μην υπήρξε μπάζωμα, σαν να μην υπήρξε αλλοίωση των ηχητικών ντοκουμέντων. Έχει φροντίσει η εξουσία με τα παρακλάδια της. Η εξουσία που παρακολουθεί τους πάντες, που εργαλειοποιεί τους θεσμούς, που παρεμποδίζει τις Ανεξάρτητες Αρχές.
Θεόδωρος Παπαγγελής, πατέρας της 18χρονης Αναστασίας Παπαγγελή, φοιτήτριας της Γεωπονικής σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Κάντε έναν κόπο, αν θέλετε, και μπείτε στο διαδίκτυο για να δείτε την ομιλία αυτού του πονεμένου πατέρα. Ενός φιλήσυχου και συντηρητικού πολίτη αυτής της χώρας, ο οποίος την Κυριακή στο Σύνταγμα βρήκε τη δύναμη και ανέβηκε στο βήμα της συγκέντρωσης για τα Τέμπη, για να πει μερικά από τα παραπάνω που σας παραθέτουμε.
Ας τα διαβάσει προσεκτικά και η κυβέρνηση. Έτσι, ίσως ξεπεράσει την έκπληξη και τον αιφνιδιασμό της από τη συρροή χιλιάδων πολιτών στις πλατείες 110 πόλεων της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Όταν συντηρητικοί πολίτες επαναστατούν κατά του πολιτικού συστήματος, χωρίς με τις ομιλίες τους να επιτίθενται προσωπικά στον πρωθυπουργό, χωρίς να αναφέρουν καν το όνομά του, χωρίς να κομματικοποιούνται, τότε κάτι πολύ ιδρυτικό και θεμελιακό συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία.
Και όταν στη συγκέντρωση αυτή οι ομιλητές, εκτός από το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, τους διεφθαρμένους κρατικούς αξιωματούχους, τη διεφθαρμένη διαπλοκή, αισθάνθηκαν την ανάγκη να επιτεθούν με δριμύτητα και στην ελληνική Δικαιοσύνη, τότε τα πράγματα είναι απείρως χειρότερα.
Έχουμε επισημάνει από την πρώτη ώρα ότι η υπόθεση των Τεμπών συγκεντρώνει όλες τις παθογένειες που γεννά το νέο αντισυστημικό ρεύμα στην πατρίδα μας. Πρόκειται για τη δολοφονία του κράτους δικαίου σε δημόσια θέα.
Η καταστροφή των αποδείξεων, η άρνηση του Κοινοβουλίου να ελέγξει τον εαυτό του, ο τρόπος με τον οποίο ενεργεί η Δικαιοσύνη από την πρώτη στιγμή έχουν εγείρει τεράστιες υποψίες στο εκλογικό σώμα, οι οποίες δύο χρόνια μετά, αντί να σβήνουν, αυξάνονται και φουντώνουν.
Το εντελώς νέο που μας έφερε η συγκέντρωση του Συντάγματος και των υπόλοιπων πόλεων είναι ότι πλέον τίθεται ανοιχτά στο στόχαστρο η Δικαιοσύνη. Το γνωρίζαμε όταν, στην τελευταία έρευνα μεγάλης εταιρίας δημοσκοπήσεων, οι πολίτες ιεράρχησαν ως νούμερο ένα θέμα την ανάγκη ευρύτερων αλλαγών στη Δικαιοσύνη.
Όταν όμως από το βήμα των συγκεντρώσεων δέχεται βολές η Δικαιοσύνη ως «υπάκουη» και ο ανακριτής καταγγέλλεται από τους γονείς για «κατάχρηση εξουσίας» δημοσίως, χωρίς ο ίδιος να απαντά τίποτα στις κατηγορίες ότι δεν ερευνά την έκρηξη, τον εμπρησμό, τη λαθρεμπορία, την έκθεση, τις δολοφονίες, τότε μιλάμε για ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο. Συστημική κρίση επισήμως. Οι Έλληνες πολίτες αισθάνονται ότι ζουν σε ελεγχόμενη δημοκρατία.
Ο αιφνιδιασμός που γνωρίζει η κυβέρνηση τις τελευταίες 15 ημέρες είναι διπλός: πρώτα αιφνιδιάστηκε από την εκτίναξη των ποσοστών των συστημικών κομμάτων που βρίσκονται στα δεξιά της στο 23% και, πανικόβλητη, υιοθέτησε την αριστερή πολιτική της κωλοτούμπας για τη woke ατζέντα. Κάτι που έγινε αντιληπτό από τους πολίτες.
Ωστόσο, όσες κυβιστήσεις και να κάνει στο αξιακό μέτωπο, κάθε φορά που ο πρόεδρος Τραμπ θα ανοίγει το στόμα του και θα λέει κάτι σαν «stop» στη φορολόγηση των φιλοδωρημάτων, αυτό θα δημιουργεί αμέσως ανάκλαση στα εσωτερικά μας και συνειρμούς, χωρίς να παρεμβαίνει σε αυτό κανείς Μασκ. Απλώς θα θυμόμαστε ποιος φορολόγησε τα φιλοδωρήματα πριν από μερικούς μήνες.
Ακολούθησε ο δεύτερος αιφνιδιασμός, το λαϊκό ποτάμι στους δρόμους. Το ποτάμι αυτό δεν κατήργησε μόνο την κυβέρνηση και δεν στόχευσε μόνο τη Δικαιοσύνη. Είναι ένα αυτόνομο ποτάμι, που κατάπιε και τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες έτρεξαν να κολυμπήσουν μέσα στη ροή του μήπως και αποκομίσουν κέρδη.
Ωστόσο, και μόνο ο τρόπος που έγιναν οι συγκεντρώσεις, από πολίτες που πήγαν να ακούσουν χωρίς να έχουν στα χέρια τους σημαίες και κομματικά λάβαρα, ντουντούκες και προκατασκευασμένα συνθήματα, μας δείχνει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια υπέρβαση του πολιτικού και θεσμικού μας εποικοδομήματος. Το ότι η υπέρβαση αυτή έγινε με τη σιωπή και πάλι δεν μας εκπλήσσει – ας εκπλήξει την κυβέρνηση.
Σιωπηροί ήταν οι πολίτες επί μήνες, μέχρι να πάνε στις κάλπες και να καταδικάσουν τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Σιωπηροί ήταν και τώρα, μέχρι να κατέβουν στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις για να καταδικάσουν την πρακτική συγκάλυψης στην υπόθεση των Τεμπών.
Το συστημικό μπλοκ αυτή τη στιγμή γίνεται σάντουιτς από ένα κυκλωτικό ποτάμι, στο οποίο μετέχουν πολίτες συντηρητικοί από τα δεξιά, με λάβαρο τις αξίες, και πολίτες από τα αριστερά, με λάβαρο τους θεσμούς.
Η ελεγχόμενη δημοκρατία δεν θα είναι αποδεκτή για πολύ ακόμα από τις σιωπηρές πλειοψηφίες…
