Το BBC ξεχωρίζει τη συγκεκριμένη ανακάλυψη ως την πιο περίεργη της χρονιάς
Φανταστείτε ότι κάνετε μία αναζήτηση στη Google, φτάνετε στη σελίδα 16 των αποτελεσμάτων και: «Αχ στάσου. Αυτό δεν είναι μια χαμένη πόλη των Μάγια;».
Λοιπόν, αυτό συνέβη στον Luke Auld-Thomas, έναν διδακτορικό φοιτητή στο Πανεπιστήμιο Tulane στις ΗΠΑ, ο οποίος γκουγκλάροντας για κάτι άλλο, έπεσε πάνω σε μια έρευνα με λέιζερ που έγινε από μια μεξικανική οργάνωση για την παρακολούθηση του περιβάλλοντος.
Όταν επεξεργάστηκε τα δεδομένα με μεθόδους που χρησιμοποιούν οι αρχαιολόγοι, είδε αυτό που η οργάνωση και όλοι οι υπόλοιποι είχαν αποτύχει να δουν: μια τεράστια αρχαία πόλη των Μάγια που μπορεί να φιλοξενούσε 30-50.000 ανθρώπους στο απόγειό της από το 750 έως το 850 μ.Χ.
Στην πόλη, η οποία είχε εξαφανιστεί κάτω από τον θόλο της ζούγκλας στο Μεξικό, οι αρχαιολόγοι βρήκαν πυραμίδες, στάδια αθλημάτων και αμφιθέατρα. Το σύμπλεγμα – το οποίο οι ερευνητές ονόμασαν Valeriana – αποκαλύφθηκε χρησιμοποιώντας το Lidar, έναν τύπο έρευνας με λέιζερ που χαρτογραφεί δομές θαμμένες κάτω από τη βλάστηση.
Πιστεύεται ότι ήταν δεύτερη σε πληθυσμό μόνο μετά την Calakmul, τη μεγαλύτερη γνωστή τοποθεσία των Μάγια στην αρχαία Λατινική Αμερική.
«Έφτασα στη σελίδα 16 των αποτελεσμάτων και τότε…»
Ανακαλύφθηκαν τρεις τοποθεσίες συνολικά «κατά λάθος» όταν ο αρχαιολόγος περιηγήθηκε σε δεδομένα στο διαδίκτυο. «Ήμουν στη σελίδα 16 της αναζήτησης Google και βρήκα μια έρευνα με λέιζερ που έγινε από μια μεξικανική οργάνωση για την παρακολούθηση του περιβάλλοντος», εξηγεί στο BBC ο Luke Auld-Thomas, διδακτορικός φοιτητής στο πανεπιστήμιο Tulane στις ΗΠΑ.
Ήταν μια έρευνα Lidar, μια τεχνική τηλεπισκόπησης που εκτοξεύει χιλιάδες παλμούς λέιζερ από ένα αεροπλάνο και χαρτογραφεί αντικείμενα από κάτω χρησιμοποιώντας το χρόνο που χρειάζεται το σήμα για να επιστρέψει.
Αλλά όταν ο Auld-Thomas επεξεργάστηκε τα δεδομένα με μεθόδους που χρησιμοποιούσαν οι αρχαιολόγοι, δεν μπορούσε να πιστέψει τι είχε μπροστά στα μάτια του. Ο Auld-Thomas και οι συνάδελφοί του ονόμασαν την πόλη Valeriana από μια κοντινή λιμνοθάλασσα.
Το εύρημα βοηθά στην αλλαγή μιας ιδέας στη δυτική σκέψη ότι οι Τροπικοί ήταν «εκεί που οι πολιτισμοί πήγαν να πεθάνουν», λέει ο καθηγητής Marcello Canuto, συν-συγγραφέας της έρευνας. Αντίθετα, αυτό το μέρος του κόσμου φιλοξένησε πλούσιους και περίπλοκους πολιτισμούς. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι τι οδήγησε στην κατάρρευση και τελικά στην εγκατάλειψη της πόλης, αλλά οι αρχαιολόγοι εκτιμούν τι η κλιματική αλλαγή ήταν ένας σημαντικός παράγοντας.
Μία πρωτεύουσα κρυμμένη…σε κοινή θέα
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πόλη, που ανακαλύφθηκε έχει όλα τα χαρακτηριστικά μίας «πρωτεύουσας». Και θα έλεγε κανείς πως είναι «κρυμμένη σε κοινή θέα», καθώς απέχει μόλις 15 λεπτά πεζοπορίας από έναν κεντρικό δρόμο κοντά στο Xpujil, όπου ζουν τώρα κυρίως άνθρωποι των Μάγια.
Δεν υπάρχουν γνωστές φωτογραφίες της χαμένης πόλης, επειδή «κανείς δεν έχει βρεθεί ποτέ εκεί», λένε οι ερευνητές, αν και οι ντόπιοι μπορεί να υποψιάζονταν ότι υπήρχαν ερείπια κάτω από τους αναχώματα της γης.
Η πόλη, η οποία ήταν περίπου 16,6 τετραγωνικά χιλιόμετρα, είχε δύο μεγάλα κέντρα με μεγάλα κτίρια σε απόσταση περίπου 2 χιλιομέτρων μεταξύ τους, συνδεδεμένα με πυκνά σπίτια και μονοπάτια.
Έχει δύο πλατείες με πυραμίδες ναών, όπου οι Μάγια θα προσκυνούσαν, κρυμμένους θησαυρούς όπως μάσκες από νεφρίτη και θα έθαβαν τους νεκρούς τους. Είχε επίσης ένα γήπεδο όπου οι άνθρωποι θα έπαιζαν ένα αρχαίο παιχνίδι με μπάλα. Υπήρχαν επίσης στοιχεία για μια δεξαμενή, που δείχνει ότι φιλοξενούσε έναν μεγάλο πληθυσμό.
Συνολικά, ο Auld-Thomas και ο καθηγητής Canuto ερεύνησαν τρεις διαφορετικές τοποθεσίες στη ζούγκλα. Βρήκαν 6.764 κτίρια διαφόρων μεγεθών.
Η έρευνα υποθέτει πως όταν οι πολιτισμοί των Μάγια κατέρρευσαν από το 800 μ.Χ. και μετά, ήταν εν μέρει επειδή ήταν τόσο πυκνοκατοικημένοι και δεν μπορούσαν να επιβιώσουν στα κλιματικά προβλήματα. Ο πόλεμος και η κατάκτηση της περιοχής από Ισπανούς εισβολείς τον 16ο αιώνα συνέβαλαν επίσης στην εξάλειψη των πόλεων των Μάγια.
Θα μπορούσαν να βρεθούν πολλές περισσότερες πόλεις
Η τεχνολογία Lidar έχει φέρει επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο οι αρχαιολόγοι ερευνούν περιοχές που καλύπτονται από βλάστηση, όπως οι Τροπικοί, ανοίγοντας έναν κόσμο χαμένων πολιτισμών, εξηγεί ο καθηγητής Canuto στο ΒΒΨ.
Στα πρώτα χρόνια της καριέρας του, οι έρευνες γίνονταν με τα πόδια και τα χέρια, χρησιμοποιώντας απλά όργανα για τον έλεγχο του εδάφους σπιθαμή προς σπιθαμή.
Αλλά στη δεκαετία από τότε που χρησιμοποιήθηκε το Lidar έχει χαρτογραφηθεί περίπου 10 φορές η περιοχή που διαχειρίστηκαν οι αρχαιολόγοι σε περίπου έναν αιώνα εργασίας. Ο Auld-Thomas λέει ότι το έργο του υποδηλώνει ότι υπάρχουν πολλές τοποθεσίες εκεί έξω για τις οποίες οι αρχαιολόγοι δεν έχουν ιδέα.
Στην πραγματικότητα, έχουν βρεθεί τόσες πολλές τοποθεσίες που οι ερευνητές δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα τις ανασκάψουν όλες.
Πηγή: Naftemporiki
