Του Απόστολου Διαμαντή
Καθήμενος αναπαυτικά στον καναπέ μου προκειμένου να απολαύσω την απόλυση του Μπαρνιέ, έπεσα πάνω στην εκπομπή λόγου της ΕΡΤ που ονομάζεται ταπεινά «Στο Κέντρο». Στο μέσον, ο ανήσυχος οικοδεσπότης Κουβαράς και πέριξ αυτού οι λοιποί αναλυτές της κυβερνητικής τηλεόρασης, ο δημοσιογράφος Παπαδόπουλος -πρώην του Κουβέλη- η δημοσιογράφος Λώρα Ιωάννου, ο Ευτύχης Παλλήκαρης ο αναλυτής και ένας του Ριζοσπάστη, του οποίου δυστυχώς μου διαφεύγει το όνομα.
Η ομάδα αυτή των δημοσιογράφων και των αναλυτών επρόκειτο να σχολιάσει το γεγονός της απόλυσης Μπαρνιέ και όπως αντιλαμβάνεστε ήταν κάπως στενοχωρημένοι – πλην του κομμουνιστή, ο οποίος ωστόσο ήταν κι αυτός συγκαταβατικός με όλα. Τους φαινόταν μάλλον αδιανόητο μια Βουλή να απολύει πρωθυπουργό, το θεώρησαν μεγάλη κρίση, θανάσιμη, η δε Γαλλία, όπως η ομάδα εν σώματι αποφάνθηκε θριαμβευτικά, δεν είναι όπως η Ελλάδα του Κυριάκου, η Γαλλία βρίσκεται ήδη στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, η δε κα Ιωάννου πρότεινε να σπεύσουν οι Γάλλοι αρμόδιοι στην Ελλάδα, να τους δώσουμε συμβουλές! Μάλλον θα εννοούσε να τους δείξουμε τον τρόπο με τον οποίο ένας πρωθυπουργός του 28% παραμένει ακλόνητος στη θέση του.
Επειδή όμως κανένα άλλο κανάλι δεν έπαιζε το θέμα αυτό, ούτε καν ο Καρατζαφέρης -διότι αυτομάτως θα πήγαινα εκεί- παρέμεινα υπομονετικά στη θέση μου και περίμενα την εξέλιξη, απολαμβάνοντας κάπως αυτήν τη γενική κατάθλιψη του πάνελ και τη μόλις κρυπτόμενη ανησυχία του μπας και έχουμε κι εδώ κανένα απρόοπτο, έτσι στα καλά καθούμενα.
Και πράγματι. Αποζημιώθηκα για την υπομονή μου. Έπιασα λαβράκι. Ο οικοδεσπότης Κουβαράς δεν είναι απλός δημοσιογράφος. Όχι. Είναι και ορθολογιστής ταυτοχρόνως. Διότι, σχολιάζοντας την πρόταση μομφής που κατέθεσε το Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία εναντίον της κυβέρνησης του Μακρόν, αποκάλεσε όλα σχεδόν τα γαλλικά κόμματα ανορθολογικά, πλην του κόμματος Μακρόν και των γκωλικών που είναι τα ορθολογικά. Ο δε Κουβαράς τάχθηκε φυσικά με τον ορθολογισμό. Αλλοίμονο.
Δεν είναι βεβαίως κακό να έχουμε στην Ελλάδα και έναν δημοσιογράφο-φιλόσοφο. Αυτό καλό είναι. Αλλά το πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός πως και το υπόλοιπο πάνελ δήλωσε ορθολογικό, οπότε δεν είχαμε έναν φιλόσοφο-δημοσιογράφο, είχαμε πέντε μαζεμένους. Οπότε αυτό είναι ένα κάποιο πρόβλημα, όσο νάναι, διότι εάν όλοι οι δημοσιογράφοι σ΄αυτή τη χώρα γίνουν φιλόσοφοι, τότε ποιος θα μείνει να λέει τα νέα και να ασκεί κριτική στην εξουσία; Κανένας;
Εκεί ακριβώς βρισκόμαστε. Στον κανένα. Και πρέπει να προσθέσω και το άλλο. Ο ορθολογιστής-δημοσιογράφος πατάει σε δύο βάρκες, στη φιλοσοφία και τη δημοσιογραφία και το έργο του είναι ιδιαιτέρως δύσκολο. Κινδυνεύει να πέσει στο νερό, διότι τα αντικείμενα αυτά είναι δύσκολα και θέλουν μεγάλη αφοσίωση και πολύ διάβασμα.
Επί παραδείγματι, εγώ εάν ήμουν στη θέση του Κουβαρά και των υπολοίπων ορθολογιστών του πάνελ, δεν θα τολμούσα να αποκαλέσω ένα γαλλικό πολιτικό κόμμα ανορθολογικό, εφόσον η Γαλλία είναι η πατρίδα αυτού του φιλοσοφικού ρεύματος, τον οποίον εισήγαγε ο Ντεκάρτ με τη διαβόητη φράση του «σκέπτομαι άρα υπάρχω» και με άλλες πολλές ακόμα φράσεις.
Ο δε Μελανσόν είναι και εκπαιδευτικός και όσο νάναι θα ξέρει τον Ντεκάρτ απέξω κι ανακατωτά και πάντως θα είναι πολύ πιο ενήμερος επί του θέματος αυτού από τον Ευτύχη Παλλήκαρη. Δεν πρέπει βεβαίως να λησμονούμε πως σύσσωμη η αριστερή και κομμουνιστική παράδοση έχει ενσωματώσει τον ορθολογισμό, η δε μαρξιστική μεθοδολογία έχει και τη συμπληρωματική της ονομασία «επιστημονικός σοσιαλισμός». Είναι ορθολογιστές επομένως οι απανταχού κομμουνιστές και αριστεροί. Κάτι σαν τον Κουβαρά δηλαδή.
Αλλά είναι και το άλλο. Είναι ανορθολογιστής ο Μελανσόν; Και ο Ολάντ, που συμμετέχει στο Λαϊκό του Μέτωπο; Είναι κι αυτός ανορθολογιστής; Και ο Γάλλος κομμουνιστής επίσης; Και ο πράσινος; Και η Λεπέν που έχει σπουδάσει δημόσιο δίκαιο στη Σορβόννη κι αυτή ανορθολογίστρια είναι; Όλοι αυτοί εν σώματι έχουν πέσει στον βούρκο του ανορθολογισμού και κάνουν ευχέλαια κάθε βράδυ; Και απέμεινε στη Γαλλία μόνον ένας ορθολογιστής ο Μακρόν και στην Ελλάδα ο Κουβαράς με την Ιωάννου;
Αυτές όλες οι περίπλοκες σκέψεις με έκαναν να αναβάλω επ΄ολίγον το κείμενό μου για τις εξελίξεις στη Γαλλία και να ασχοληθώ εν τάχει με τον ελληνικό ορθολογισμό.
Νομίζω αυτό προέχει. Έχουμε καιρό για τη Γαλλία. Εξάλλου θα ξεκαρδιστούμε νομίζω στο άμεσο μέλλον με την καταβύθιση αυτής της δυστυχισμένης χώρας στα άδυτα του ανορθολογισμού.
