Ο υπουργός Περιβάλλοντος Θ. Σκυλακάκης με μετριασμένη οργή επιτέθηκε στη Βουλή σε όσους αντιδρούν εναντίον της εγκατάστασης αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων. “Ο πόλεμος κατά των ΑΠΕ είναι λάθος πόλεμος”, είπε απευθυνόμενος στην αντιπολίτευση, καταλήγοντας ότι αν καταπολεμάει τις ΑΠΕ “τότε πού θα τις βάλουμε; Στο τέλος το μόνο μέρος θα είναι …στο κεφάλι μου”. Το σίγουρο είναι ότι το κεφάλι του υπουργού κι όλων των στελεχών ενέργειας είναι γεμάτο από σχέδια για αύξηση των Αιολικών ανά την Ελλάδα χωρίς μάλιστα το ολοένα και εντεινόμενο κύμα αντίδρασης από τις τοπικές κοινωνίες.
Η ενεργειακή φρενίτιδα στη χώρα μας συνεχίζεται χωρίς φραγμούς και όρια, ενώ αφενός, οι ανάγκες της χώρας στην παραγωγή έχουν υπερκαλυφθεί, αφετέρου η ενέργεια που παράγεται σήμερα είναι άχρηστη γιατί δεν υπάρχουν μονάδες αποθήκευσης και δίκτυα διανομής. Δημόσια υπουργός και ενεργειακά στελέχη δηλώνουν πως η ανάπτυξη των ΑΠΕ είναι “στρατηγικός στόχος” για την ανάπτυξη της χώρας, όταν όμως βρίσκονται “μεταξύ” τους, εκπρόσωποι της κυβέρνησης, των επιχειρήσεων ενέργειας και των τραπεζών, ομολογούν από μικροφώνου ενεργειακών συνεδρίων ότι είναι “γεγονός ότι η χώρα έχει ήδη υπερκαλύψει τους στόχους τόσο για τη διείσδυση στο ενεργειακό μείγμα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας όσο και για τη μείωση των Αερίων του Θερμοκηπίου”. Οι ίδιοι ομολογούν ότι υπάρχει υπερπροσφορά «πράσινης» παραγωγής, σε σχέση με τη ζήτηση για ηλεκτρική ενέργεια και ακόμη δεν είναι δυνατή η πλήρης εξαγωγή της. Οπότε το ερώτημα που προκύπτει είναι για ποιόν βιάζεται η κυβέρνηση να αυξήσει τα αιολικά Πάρκα; Ποιός έχει συμφέρον να μετατραπεί η χώρα μας σε αποκλειστικό παραγωγό “πράσινης ενέργειας” η οποία θα αποθηκεύεται και θα μεταφέρεται με τα επιδοτούμενα από το ταμείο ανάκαμψης, σε μονάδες και δίκτυα διανομής;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μπορεί να εξηγήσει τον τελευταίο ορυμαγδό καταθέσεων σχεδίων, νόμων, υπουργικών αποφάσεων, εγκυκλίων που αλλάζουν τα δεδομένα στις ΑΠΕ, τροποποιούν τα υφιστάμενα σχέδια ή εντάσσουν νέες παραμέτρους.
Οι επενδυτές ζητούν, η κυβέρνηση ακούει…
Τις αμέσως επόμενες ημέρες αναμένεται να βγει στη δημοσιότητα η διαβούλευση για το νέο “Ειδικό Χωροταξικό για τις ΑΠΕ”, με το οποίο θα συμπληρωθεί ο οδικός χάρτης εγκατάστασης αιολικών και θα “απελευθερώσει” τις επενδύσεις. Στο πρόσφατο νόμο που ψηφίστηκε στη Βουλή για τις «Ρυθμίσεις στον εκσυγχρονισμό της διαχείρισης αποβλήτων” στον οποίο οι μισές και πλέον διατάξεις αφορούν στη ενέργεια. Παρουσιάστηκε επίσης πρόσφατα το επικαιροποιημένο “Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα ως το 2030” στο οποίο επίσης οι ΑΠΕ είναι η ραχοκοκαλιά των κυβερνητικών παρεμβάσεων. Ετοιμάζεται νέο νομοσχέδιο για την ενέργεια για την αποθήκευση σε μπαταρίες και τα δίκτυα διανομής, αναμένονται προγράμματα επιδότησης επιχειρήσεων για την αποθήκευση στα φωτοβολταϊκά πάρκα.
Όλα τα παραπάνω είναι εξελίξεις σε έναν μόλις μήνα και ενώ σε όλη την Ελλάδα από την Κρήτη, την Πελοπόννησο, την Ήπειρο έως και τον Έβρο, ξεσηκώνονται τοπικές κοινωνίες, περιβαντολλογικοί φορείς, δήμοι και συλλογικότητες για τη μη αναστρέψιμη αλλοίωση του φυσικού και γεωλογικού περιβάλλοντος της χώρας.
Τις αντιδράσεις που κατά ομολογία των ιδίων των κυβερνητικών στελεχών, αποτελούν “τροχοπέδη” στις επενδύσεις, έρχεται να αντιμετωπίσει το “Ειδικό Χωροταξικό για τις ΑΠΕ”. Σύμφωνα με τα στελέχη στην ενέργεια πρόκειται να αντιμετωπίσει τις “νομικές και γραφειοκρατικές αγκυλώσεις” στο υφιστάμενο νομικό καθεστώς. Παρά τη δική τους ομολογία πως απαιτείται πιο “ισορροπημένο πράσινο μείγμα στην ενέργεια”καθώς η υπερβολική παραγωγή ενέργειας από τα Αιολικά Πάρκα χάνεται, φαίνεται πως δεν υπάρχει σκοπός να “ακουστεί” στο υπουργείο περιβάλλοντος η κοινωνία. Αντιθέτως, σύμφωνα με πληροφορίες, στο Ειδικό χωροταξικό για τις ΑΠΕ θα γίνει προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το “μπλοκάρισμα” από τις τοπικές κοινωνίες. Το πρόβλημα εντοπίζεται στη διαβούλευση για τις περιβαλλοντολογικές μελέτες και στο χρόνο που απαιτείται για την αδειοδότηση των επιχειρηματικών σχεδίων από τις υπηρεσίες του δημοσίου.
Η κυβέρνηση όπως όλα δείχνουν συνεχίζει να κάνει “πρωταθλητισμό” στην “πράσινη μετάβαση” επιτρέποντας κάθε λογής έργα πάνω σε βουνοκορφές, αγροτική γη και προστατευόμενες περιοχές, συνεχίζει την πολιτική διευκολύνσεων ακόμη και σε αμφίβολα τυχοδιωκτικά έργα.