Του Απόστολου Διαμαντή
To ζήτημα είναι ποιος διέγραψε ποιον. Ας πάρουμε τον έναν. Ο 26% δεν είναι εις θέσιν να διαγράφει κανέναν. Ούτε καν έναν απλό βουλευτή. Πόσο μάλλον τον πρώην πρωθυπουργό και κυρίως αυτόν τον συγκεκριμένο πρώην πρωθυπουργό. Ο οποίος, όσο νάναι, τόχει το θέμα των πολιτικών συγκρούσεων. Έχει εντυπωσιακό βιογραφικό. Άρα ο 26% λειτουργεί σε κατάσταση πανικού. Κοινώς είναι ανίσχυρος. Φοβάται.
Και όταν ο τσοπάνης φοβάται τον λύκο, τότε τα πρόβατα, οι βουλευτές εννοώ, γυρνάνε γύρω – γύρω ανήσυχα. Είναι όπως περίπου συμβαίνει τη Μ. Πέμπτη, λίγο πριν έρθει ο σφαγέας. Τα αρνάκια το αισθάνονται και κλαίνε.
Πάμε τώρα στον Σαμαρά. Αυτός, για να κάνει τις δηλώσεις που έκανε, δεν μιλάει έτσι στο βρόντο, επειδή απλώς θέλει να σώσει την ΑΟΖ. Τα λόγια του είναι πιθανότατα μέρος ενός πολιτικού σχεδίου που κλιμακώνεται. Δεν είναι ο τύπος που του φεύγουν λόγια. Οπότε, επειδή γνωρίζει μέχρι που ακριβώς αντέχει το σχοινί, το τραβάει για να κοπεί. Αυτός λοιπόν είναι που διέγραψε τον Κυριάκο και όχι αντιστρόφως.
Ποιο είναι το σχέδιό του; Δεν γνωρίζουμε τα εσωτερικά διεστώτα της ΝΔ. Το προφανές είναι πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποτύχει παντού και πλέον έχει καταστεί και επικίνδυνη, τόσο για τα εθνικά συμφέροντα, όσο και για την ίδια τη ΝΔ. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μέσα σε 5 χρόνια, πρόλαβε να καταστρέψει σχεδόν πλήρως την παραγωγική βάση της χώρας, τη βιομηχανική και αγροτική παραγωγή και την παραγωγή ενέργειας, ενώ το ΑΕΠ πλέον συγκροτείται αποκλειστικά από υπηρεσίες, σε πρωτοφανές ποσοστό άνω του 80%, το οποίο είναι παγκόσμιο ρεκόρ. Η Ελλάδα εξαρτάται πλέον κυρίως από τον τουρισμό και τις εισαγωγές. Είναι μια διαλυμένη χώρα, της οποίας οι πολίτες έχουν παραδοθεί σε funds που δρουν ανεξέλεγκτα και αρπάζουν ιδιοκτησίες, με τη συνεργασία κυβερνητικών βουλευτών και υποφέρουν από μια πρωτοφανή άνοδο όλων των τιμών.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κατέστρεψε όμως μόνο την παραγωγική βάση της χώρας. Κατέστρεψε και τους θεσμούς. Έχει μετατρέψει τη δικαιοσύνη σε εντελώς ανυπόληπτο θεσμό, που υποτάσσεται στην εκτελεστική εξουσία, έχει πρωταγωνιστήσει στο σκάνδαλο των μαζικών υποκλοπών, που συνιστά σφετερισμό εξουσίας και κατάφερε να γελοιοποιήσει ακόμα και τον θεσμό της Προεδρίας.
Ταυτόχρονα έχει καταστρέψει και το κοινωνικό κράτος, παραδίδοντάς το σε τυχάρπαστους ιδιώτες, ενώ προετοιμάζει και την παράδοση εθνικού χώρου στην Τουρκία, με την οποία θέλει να μοιραστεί το Αιγαίο, το οποίο βεβαίως, παρά την πεποίθηση της κας Μπακογιάννη, είναι ελληνικό, εφόσον και το σύνολο των νησιών του είναι ελληνικά.
Από πολιτική άποψη η κυβέρνηση δεν υφίσταται. Έχει λάβει 28% στις ευρωεκλογές και επομένως όφειλε να έχει παραιτηθεί αμέσως, όπως έχουν κάνει ήδη κυβερνήσεις στην Ευρώπη, σε χώρες που έχουν δημοκρατικά καθεστώτα. Οπότε, με το 28%, το οποίο σταδιακά μειώνεται, ο Κυριάκος δεν είναι απλώς ένας αδύναμος και αποτυχημένος πρωθυπουργός. Είναι ένας πρωθυπουργός χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση. Και, επιπλέον, χωρίς καν κομματική νομιμοποίηση, εφόσον πλήθος βουλευτών διαφωνεί σε καίρια ζητήματα και δύο πρώην πρωθυπουργοί, ο Καραμανλής και ο Σαμαράς, τον κατηγορούν για εθνική μειοδοσία.
Ποιο είναι το σχέδιο του Σαμαρά; Λογικά, δύο είναι οι επιλογές που είχε. Πρώτον, να μην κάνει απολύτως τίποτα και να περιμένει την πτώση του Κυριάκου είτε στις εκλογές, είτε νωρίτερα, εάν έρθει κανένα άμεσο φιρμάνι από τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ.
Θα μπορούσε δηλαδή να κάθεται, χωρίς να τραβάει το σχοινί. Και απλώς να κάνει μια πολιτικά άσφαιρη κριτική. Αλλά δεν το έκανε αυτό. Προχώρησε σε καθαρές δηλώσεις απονομιμοποίησης του Κυριάκου, τον οποίο κάλεσε να απολύσει τον τραγικό Γεραπετρίτη και να κάνει πρόεδρο δημοκρατίας τον Καραμανλή. Κοινώς, του είπε πως δεν κάνεις για πρωθυπουργός και πως ήρθε η ώρα να παραιτηθείς. Ουσιαστικά, ο Σαμαράς με τον Καραμανλή διέγραψαν τον Κυριάκο. Διότι χωρίς αυτούς δεν υπάρχει προοπτική για τη ΝΔ, η οποία κατρακυλάει πλέον με ορμή προς το 20%.
Ο Κυριάκος λοιπόν πολιτικά τελείωσε και δεν είναι εις θέσιν ούτε εκλογές να κάνει, ούτε και να παραμείνει στη θέση του. Είναι εντελώς ξεκρέμαστος. Και δεν έχει απολύτως κανένα πολιτικό σύμμαχο, κανένα πολιτικό δεκανίκι. Ούτε καν τον Ανδρουλάκη, ο οποίος οδεύει προς εν αναμονή πρωθυπουργός και δεν είναι κορόϊδο να στηρίζει Κυριάκο, ούτε να κυβερνάει μαζί του.
Στις περιπτώσεις αυτές έρχεται ένα αιφνίδιο γεγονός που οδηγεί από μόνο του είτε σε εκλογές, είτε σε παραίτηση του πρωθυπουργού. Διότι η χώρα δεν μπορεί να μένει ακυβέρνητη για πολύ καιρό, με μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που η καρέκλα της τρίζει.
Το σίγουρο είναι πως μόλις βγήκε ο Τραμπ και κυρίως με τον τρόπο που βγήκε, πανίσχυρος, το διεθνές κλίμα δεν ευνοεί καθόλου τον Κυριάκο του 26%, ο οποίος επιπλέον αναγκάζεται μέσα στον πανικό του και να αυτοδιαψεύδεται, δηλώνοντας προαιώνιος εχθρός του wokisme!
Μου θυμίζει μια φράση του Γκράουτσο Μαρξ: «Αυτές είναι οι αρχές μου. Αν δεν σας αρέσουν έχω άλλες».
