Του Μανώλη Κοττάκη
Λίγες μέρες πριν από το αλησμόνητο δημοψήφισμα του 2015 οι σερβιτόροι μιας ψαροταβέρνας του Πειραιώς εξεπλάγησαν όταν, έπειτα από ερώτησή τους, τους «ενημέρωσα» ότι οι δημοσκόποι προέβλεπαν εμπιστευτικά οριακή επικράτηση του «Όχι» με 51%-52%. «Μα καλά, πού ζουν, κύριε; Το “Όχι” θα ξεπεράσει κατά πολύ το 60%» μου αποκρίθηκαν με ισχυρότατη δόση βεβαιότητας.
Αναφέρω το παράδειγμα γιατί τα νέα αυτά παιδιά που εργάζονται από πρωίας έως βαθέος σκότους μέσα στο λιοπύρι για πολλούς μήνες έχουν μαζί με μερικές ακόμα κοινωνικές ομάδες, όπως οι ταξιτζήδες, οι παραγωγοί στις λαϊκές αγορές, οι αγρότες, ένα σπάνιο χάρισμα: «Πιάνουν» αμέσως τον λαϊκό σφυγμό. «Βλέπουν» εγκαίρως προς τα πού πάει η κοινωνία. Διαθέτουν αλάνθαστο λαϊκό ένστικτο.
Τότε «έβλεπαν» καθαρά το «Όχι» να έρχεται. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2019, έβλεπαν καθαρά τη Ν.Δ. να επιστρέφει. Στα χρόνια που ακολούθησαν, χάρη στις γενναίες επιχορηγήσεις του ΕΣΠΑ, στις επιστρεπτέες προκαταβολές και στα επιδόματα που κατέβαλλε απλόχερα το Δημόσιο για το διάστημα που τα ρεστοράν και τα κέντρα διασκεδάσεως ήταν κλειστά λόγω κορονοϊού (με συνέπεια οι εργαζόμενοι να έχουν μείνει στον άσο), συνέβη το μεταπολιτευτικά αδιανόητο: Όπως μου σχολίαζε στις εκλογές του 2023 ο φίλος μου ο Αχιλλέας της Παλαιάς Αγοράς της Φιλοθέης, οι εργαζόμενοι ψήφισαν ακριβώς το ίδιο με τους εργοδότες τους: Νέα Δημοκρατία.
Το κλίμα σε όλες τις κοινωνικές ομάδες άρχισε να αλλάζει σταδιακά αμέσως μετά τις ευρωεκλογές του 2024. Όταν άρχισε να εφαρμόζεται το κρυφό πρόγραμμα της Ν.Δ. Ο κυρίαρχος λαός ονομάστηκε «απατεών» και «φοροφυγάς». Οι παραγωγοί στις λαϊκές αγορές εξεμάνησαν από τον τριπλασιασμό της φορολογίας τους με το τεκμαρτό εισόδημα (που υπολογίζεται με εργασία έξι ημερών και όχι δύο ημερών όπως οι λαϊκές) και από την απόπειρα των υπουργείων να εισβάλουν μονοπρόσωπες εταιρίες-φαντάσματα πίσω από τις οποίες κρύβονταν ιδιοκτήτες σούπερ μάρκετ («ριχτάρια» τις λένε στην αργκό τους) με τις οποίες στόχευαν εις βάρος του ανταγωνισμού να «σκοτώσουν» στις λαϊκές αγορές τα ελαττωματικά «περισσεύματα» από το στοκ τους σε αγροτικά προϊόντα. Τα «σαπάκια» τους.
Ακολούθησαν οι αγρότες, οι οποίοι παραμιλάνε καθώς έχουν «περάσει» από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έξι υπουργοί μέσα σε πέντε χρόνια (Βορίδης, Γεωργαντάς, Λιβανός, Αυγενάκης, Τσιάρας κ.ά.) την ώρα που ο ΟΠΕΚΕΠΕ ζητά από τον καθένα ξεχωριστά να επιστρέψει επιδοτήσεις ύψους 16.000 ευρώ λόγω λανθασμένου υπολογισμού.
Στο «κάδρο» της δυσαρέσκειας ευρίσκονται επίσης αυτή τη στιγμή οι ιδιοκτήτες ταξί, οι ιδιοκτήτες καταστημάτων που μετείχαν στα προγράμματα «Ανακαινίζω» και «Εξοικονομώ» (και είναι απλήρωτοι), οι ελεύθεροι επαγγελματίες που φορολογούνται σαν κοινοί απατεώνες, οι δικηγόροι, οι ιδιοκτήτες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος (για ζητήματα POS) και οι μικροί επιχειρηματίες τους οποίους οι κυβερνώντες έχουν πετάξει (στο όνομα του προγράμματος Πισσαρίδη) εκτός ΕΣΠΑ και εκτός τραπεζικού δανεισμού, και βεβαίως, τέλος, και οι σερβιτόροι.
Συμπέρασμα: Η φιλελεύθερη παράταξη φρόντισε να κάνει εχθρούς της αυτούς που ήταν μέχρι χθες οι πλέον πιστοί σύμμαχοί της. Με άλλα λόγια: Η Ν.Δ. διαλύει με τις αποφάσεις της την πλατιά κοινωνική συμμαχία του κόσμου της εργασίας και της μεσαίας τάξης που την έφερε και την ξαναέφερε στην εξουσία δύο φορές.
Έφθασε στο σημείο να φορολογεί αρχικά το πουρμπουάρ των σερβιτόρων από το πρώτο ευρώ και μετά τις αντιδράσεις βελτίωσε το μέτρο επιτρέποντας μηνιαίο αφορολόγητο μέχρι 300 ευρώ. Αν μέσα στη σεζόν το ποσόν υπερβαίνει τα 300 ευρώ έκαστο ημερησίως, θα φορολογείται. Η δωρεά (φιλοδώρημα) θα φορολογείται.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι άνθρωποι χάνουν κάθε μέρα και εντονότερα την επαφή τους με την πραγματικότητα. Και αντί να σκύψουν με αίσθημα ενδιαφέροντος και όχι με τα κομπιουτεράκια πάνω από τα προβλήματα των ανθρώπων και να βρουν τι φταίει, άρχισαν τα… τσάμικα!
Τους φταίει η Λατινοπούλου. Τους φταίει ο Καραμανλής. Τους φταίει ο Σαμαράς. Τους φταίνε οι βουλευτές που ρωτάνε (και δεν απορούν πώς κεντροδεξιοί βουλευτές και όχι αριστεροί έφθασαν να κάνουν ερωτήσεις για τις… τράπεζες !).
Τους φταίμε εμείς που αποκαλύπτουμε τι συνέστησε στη Σακελλαροπούλου ο Γεραπετρίτης (να αποσύρει το ενδιαφέρον της για νέα θητεία, το ξαναγράφω και διαψεύστε το όσες φορές θέλετε!). Τους φταίνε όλα.
Ε, λοιπόν, σε αυτόν τον φθηνό πανικόβλητο αντιπερισπασμό δεν αξίζει να απαντήσει κανείς. Όχι μόνο γιατί τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας τον πληγώνει συστηματικά το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου με τις διαρροές του για τον Κώστα Τασούλα και τον Νίκο Δένδια από τα τέλη Αυγούστου, πάει πολύ να ζητά τον λόγο από εμάς για τα καμώματα του κυρίου Γεραπετρίτη στην Κάρπαθο. Όχι μόνο γιατί είναι αστείο να ασχολείται κανείς με τα ασήμαντα τρολ που μέχρι χθες αποθέωναν τον Αντώνη Σαμαρά και τώρα στρατεύτηκαν να τον αποδομούν.
Δεν αξίζει για έναν ευρύτερο λόγο: Το πολιτικό ρήγμα που υπάρχει μέσα στην κεντροδεξιά παράταξη το άνοιξε ένα εκατομμύριο λαός με την ψήφο του στις ευρωεκλογές του 2024. Δεν το άνοιξαν ούτε οι βουλευτές ούτε οι δύο ιστορικοί ηγέτες της παράταξης.
Συνοπτικώς: Το πρόβλημά σας, κύριοι, δεν είναι ούτε ο Καραμανλής ούτε ο Σαμαράς ούτε η Λατινοπούλου ούτε οι βουλευτές ούτε ο Τύπος. Το πρόβλημά σας είστε εσείς. Αλλάξτε πρόσωπο και όλα θα επανέλθουν στην προτέρα κατάσταση.
Αλλά όταν ο ελληνικός λαός βλέπει τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας να απουσιάζουν από την κηδεία της ευπατρίδου εφοπλίστριας Νουνού Μαρτίνου, η οικογένεια της οποίας έχει βάλει «πλάτη» στη χώρα όσο κανείς στα πολύ δύσκολα, σε τι μπορεί να ελπίζει για τον εαυτό του; Σε πολύ λίγα, θεωρώ.
