Στον βωμό του κέρδους κάηκε η Κορινθία

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Υπηρεσίας Copernicus/Emergency Management Service – Mapping της ΕΕ, μέχρι τις 2/10/2024, τα στρέμματα που έχουν πληγεί από την πυρκαγιά που ξέσπασε στα Ροζενά Ξυλοκάστρου Κορινθίας(στο Β -Α μέρος του χάρτη-πάνω από το Δερβένι) το μεσημέρι της Κυριακής (29.09.2024) ανέρχονται σε 71.402 στρέμματα.

Μάλιστα λέγεται ότι ξεκίνησε από κάπνισμα μελισσών 200 μ. μακριά από όπου ο αντιδήμαρχος Ξυλόκαστρου-Ευρωστίνης κάπνιζε το δικό του μελίσσι με επίπεδο επικινδυνότητας 4, και ήταν εκείνος που ειδοποίησε την πυροσβεστική. Μη έχοντας παραδεχτεί ότι ήταν δικό του το έγκλημα, η ΔΑΕΕ (Διεύθυνση Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού) του επέβαλε διοικητικό πρόστιμο 3.000 ευρώ.

Αποτέλεσμα είναι, μέχρι στιγμής, εκτός της καταστροφής των δασών και των καλλιεργειών μέσα σε αυτές – καταστροφές κτιριακού πλούτου και λόγω του απόκρημνου χαρακτήρα της περιοχής η άμεση παράσυρση όλης της φυτικής γης και η απορροή όλων των διαθεσίμων υδάτων στη για να μην πούμε για τη μείωση του οξυγόνου και την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Μέχρι στιγμής δύο οι θάνατοι και πολλοί τραυματισμοί.

Σύμφωνα με χάρτες, που δημοσίευσε ο ιστότοπος dasarxeio.com της εικόνας στις 3/10 των καμένων εδαφών δείχνουν τόσο την έκταση όσο και το ανάγλυφο της περιοχής που μπορούμε να την παραβάλλουμε με τις εικόνες της 01/10 και 02/10.

01.10.2024 64.796 στρέμματα

02.10.2024 71.402 στρεμ.

Ένα σοβαρό άρθρο του 1998 στο διαδίκτυο

To dasarxeio.com αναδημοσίευσε άρθρο που δημοσιεύτηκε το καλοκαίρι του 1998, ελάχιστο καιρό μετά την ανάθεση της δασοπυρόσβεσης στο Πυροσβεστικό Σώμα, που είχε ως αποτέλεσμα τον εξοβελισμό της Δασικής υπηρεσίας από έναν νευραλγικής σημασίας τομέα της δράσης της, με όλα τα καταστροφικά αποτελέσματα της επιλογής εκείνης για τα Ελληνικά δάση.

Τα καίρια ερωτήματα που θέτει ο μετέπειτα Διευθυντής Δασών Κορινθίας εξακολουθούν ν’ αποτελούν τον πυρήνα του προβλήματος της καταστροφής των δασών μας από τις πυρκαγιές – ανεξάρτητα από τον βασικό τομέα συμφερόντων που εξυπηρετούν (γιατί όντως έχει πάει από τους οικοπεδοφάγους βασικά στους κεφαλαιούχους της Πράσινης ενέργειας -ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά).

Βλ. Τα Δάση των Κορινθίων καίγονται. https://dasarxeio.com/2024/10/02/139967

Προς θεού. Κάτι πρέπει να γίνει. Μη χάσουμε και άλλα – Του Παναγιώτη Καλλίρη, Δασολόγου του Δασαρχείου Κορίνθου

Ακόμα, σύμφωνα με το meteo.gr από το 2010 μέχρι φέτος οι μεγάλες πυρκαγιές στην περιοχή έχουν κάψει συνολικά περισσότερα από 180.000 στρέμματα, επιφάνεια η οποία αντιστοιχεί στο 8% της συνολικής επιφάνειας της Π.Ε Κορινθίας.

Aυτή η πυρκαγιά είναι σε έκταση η μεγαλύτερη όλων και πιο καταστροφική λόγω του απόκρημνου της περιοχής, του αδιάβατου από την πυκνότητα των δένδρων, της έλλειψης ζωνών πυροπροστασίας και δασικών δρόμων για την προσέγγιση των πυροσβεστικών οχημάτων. Όλοι αυτοί οι παράγοντες οδήγησαν στην απώλεια πηγών οξυγόνου επιβαρύνοντας το ισοζύγιο του CO2 κι επιδεινώνοντας τον κίνδυνο του φαινομένου του θερμοκηπίου και όχι μόνο.

Πως «καλλιεργήθηκαν» και φούντωσαν οι πυρκαγιές;

Από τον Ιούνιο του 1993: Στο ΦΕΚ τ. Α΄ 107/22.6.1993 δημοσιεύεται το προεδρικό διάταγμα 242/1993 «Σύσταση Δασικού Σώματος (ΔΑ.ΣΩ.)» Σε αυτό συνιστάται, στη Γενική Γραμματεία Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος, Δασικό Σώμα (ΔΑΣΩ) το οποίο υπάγεται στη Δ/νση Προστασίας Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος κ.λπ., ενώ σε κάθε δασαρχείο Συνιστάται Τμήμα Δασοπροστασίας…

Επιτέλους, από συστάσεως του ελληνικού κράτους, πριν από 150 χρόνια, για πρώτη φορά σύσσωμη η Ελληνική Βουλή ομόφωνα αποφασίζει να σώσει τα ελληνικά Δάση. Τα πράγματα, θεωρητικά, φαίνεται να γίνονται δύσκολα για οικοπεδοφάγους και εμπρηστές. Ο Υπουργός Γεωργίας δια της Γενικής Γραμματείας Δασών βομβαρδίζει με δ/γές τις περιφερειακές Υπηρεσίες κυρίως του Α’ βαθμού Επικινδυνότητας, όπως της Κορινθίας. Η Κορινθία είχε την τύχη να κερδίσει από τη φύση μια μεγάλη κληρονομιά, πολύτιμα φυσικά δασικά οικοσυστήματα. Το 1993-1995 ήταν ο τρίτος πιο δασωμένος Νομός στην Ελλάδα.

Περνούν μερικοί μήνες δουλειάς στα Δασαρχεία, με την διοργάνωση των ορίων των περιοχών μέσα στην δικαιοδοσία τους και την οργάνωση των απαιτούμενων εργασιών με την ελπίδα ότι σε λίγο, δηλαδή από τις αρχές του 1994 και 1995, θα στελεχωθεί η Υπηρεσία και θ’ αρχίσει η υλοποίηση του π.δ. 242/93. Τίποτα δεν γίνεται… Οι φήμες αρχίζουν να πληθαίνουν.

Έτος 1996: Υπουργός Γεωργίας αναλαμβάνει ο Στέφανος Τζουμάκας. Δεν γίνεται τίποτα προς την υλοποίηση του πορίσματος και του π.δ. 242/93.

Έτος 1997: Η Κυβέρνηση ενθαρρύνει τις ερωτοτροπίες του Πυροσβεστικού Σώματος (Π.Σ.) προς το αντικείμενο της καταστολής Πυρκαγιών.

Σωτήριο έτος 1998: Στο ΦΕΚ τ. Α’ 112/5.5.1998 δημοσιεύεται ο Νόμος 2612/1998 άνευ σχετικής γνώμης των περιφερειακών υπηρεσιών των ΟΤΑ και των Ν.Α .Οι δικαιοδοσίες της Δασικής Υπηρεσίας περνούν στο Πυροσβεστικό Σώμα. Όλα τα κόμματα αντιδρούν. Πρόκειται για λάθος. Κάποια άλλα φωνάζουν «όχι τώρα τουλάχιστον…».

Τον Ιούλιο του 1998: Σκάει το περίφημο σλόγκαν: «Τώρα πια… για τις φωτιές σας παίρνετε το 199». Τι Ανακούφιση!!! Πήραμε το 199 και οι άνθρωποι του Π.Σ. πράγματι έκαναν ό,τι μπορούσαν και ό,τι γνώριζαν. Έχασαν και συναδέλφους τους στον αγώνα αυτό. Και είναι άδικο. Μα η αλήθεια είναι πολύ πικρή: Δεν μπόρεσαν. Όχι γιατί δεν ήθελαν, αλλά γιατί δεν γνώριζαν! Το αποτέλεσμα: 1.300.000 στρέμματα υψηλά δάση καμένα μέχρι τον Αύγουστο 1998.

Έκτοτε η νομοθεσία βαίνει δυσχερέστερη ενάντια στις Δασικές περιοχές. Η πιο μεγάλη κλιμάκωση που ακολουθείται από πλήρη εγκατάλειψη των δασικών οικοσυστήματων, έρχεται μετά τα μνημόνια. Αλλάζουν οι χρήσεις εντός τους, με διάφορες προφάσεις, με επίκεντρο το «δημόσιο συμφέρον». Και οι δασικές εκτάσεις μετατρέπονται σε «οικιστικές περιοχές» σε «εμπορικές περιοχές» και τελευταία σε περιοχές εγκατάστασης αντί δασικού πρασίνου , «πράσινης ενέργειας» (φωτοβολταϊκών και ανεμογεννητριών).

Η μετάλλαξη αυτή ακολουθείται εκάστοτε από πυρκαϊές και μεγαπυρκαγιές με πολλά ανθρώπινα θύματα και καταστροφές σε κάθε είδους αγροτικές και κτιριακές εγκαταστάσεις (οι πυρκαγιές στην Πελοπόννησο, στην Αττική, στον ‘Εβρο, και σε όλη τη χερσαία και νησιωτική επικράτεια).