Η Μ. Γαβουνέλη δεν είναι κάποια τυχαία. Πέραν του ότι το «σημιτικό» ΕΛΙΑΜΕΠ υπαγορεύει την εξωτερική πολιτική και την τελευταία πενταετία, οι επίγονοι του Χ. Ροζάκη έχουν κι άλλον ρόλο: βγαίνουν και προπαγανδίζουν ανερυθρίαστα, για να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη, όσα συγκεκαλυμμένα μεθοδεύουν ο κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί του. Λειτουργούν ως «λαγοί» τους…
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Δεν έκανε μόνο την ασυγχώρητη «πατάτα» να δηλώσει ότι, σε σχέση με τη διαπραγμάτευση, είναι το ίδιο «είτε αγοράζουμε πατάτες στη λαϊκή είτε φτιάχνουμε την αιγιαλίτιδα» η γενική διευθύντρια του ΕΛΙΑΜΕΠ Μαρία Γαβουνέλη. Δηλαδή, ότι η εθνική κυριαρχία έχει για εκείνη το ίδιο βάρος με, ας πούμε, ένα κιλό πατάτες…
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην (κυβερνητική) ΕΡΤ είπε πολύ χειρότερα πράγματα. Για την ακρίβεια, συγκεκριμενοποίησε τον ενδοτισμό, ανοίγοντας (διάπλατα) την «κερκόπορτα» για την οριστική απεμπόληση του αναφαίρετου δικαιώματος στα 12 ν.μ.
Όταν βρέθηκε ενώπιον του ερωτήματος «πού θα είναι» τα χωρικά μας ύδατα («στα 12, στα 6 ναυτικά μίλια;»), απάντησε ωμά ότι μπορεί να είναι «στα 8, στα 9 μίλια, να μια διαπραγμάτευση».
Δεν περιορίστηκε σε αυτό η συνάδελφος (ως καθηγήτρια της Νομικής Σχολής Αθηνών) του Γ. Γεραπετρίτη. Ενώ αναγνώρισε ότι «ο ορισμός του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης είναι μονομερής πράξη», αυτοακυρώθηκε αμέσως, προσθέτοντας ότι «εν τοις πράγμασι, θα είναι κομμάτι της διαπραγμάτευσης». Κατ’ αυτήν, «είναι, νομίζω, αυτονόητο και λογικό» κάτι τέτοιο. Αλήθεια;
Αυτό που έκανε, καταρχάς, είναι απαράδεκτο και από καθαρά πλευράς τακτικής. Εάν πριν ξεκινήσει ακόμη όποια διαπραγμάτευση σπεύδεις να μειώσεις οικειοθελώς το σημείο εκκίνησης, αυτό λέγεται «εθνικός αυτοχειριασμός». Είτε μετά δόλου είτε μετά εγκληματικής αμέλειας…
Η Μ. Γαβουνέλη δεν είναι κάποια τυχαία. Πέραν του ότι το «σημιτικό» ΕΛΙΑΜΕΠ υπαγορεύει την εξωτερική πολιτική και την τελευταία πενταετία, οι επίγονοι του Χ. Ροζάκη έχουν κι άλλον ρόλο: βγαίνουν και προπαγανδίζουν ανερυθρίαστα, για να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη, όσα συγκεκαλυμμένα μεθοδεύουν ο κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί του. Λειτουργούν ως «λαγοί» τους. Όπως εν προκειμένω…
Ούτε η συγκυρία στην οποία προέβη στις δηλώσεις αυτές είναι αθώα. Εν όψει και της συνάντησης Γεαπετρίτη – Φιντάν προηγήθηκε το πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής της Κυριακής» με (μη κατονομαζόμενη) «ανώτατη κυβερνητική πηγή» να προαναγγέλλει με ύπουλο και παραπλανητικό τρόπο τη μειοδοσία για το εύρος των χωρικών υδάτων. Η επικεφαλής του ΕΛΙΑΜΕΠ εκλήθη να «εκλαϊκεύσει»…
Η κυρία Γαβουνέλη έχει όμως και ιδιαίτερα βεβαρημένο παρελθόν ως προς τα θέματα αυτά. Σε ένα κατάπτυστο άρθρο που είχε δημοσιεύσει πριν από μερικούς μήνες -διαδεχόμενη τον Γ. Παγουλάτο, που ανταμείφθηκε για τις δικές του υπηρεσίες τοποθετούμενος από την κυβέρνηση ως εκπρόσωπος της χώρας στον ΟΟΣΑ-, υιοθετούσε εξίσου ωμά την τουρκική γραμμή αναφορικά με την ΑΟΖ.
«…Αν μιλάμε απλώς για ακατοίκητες βραχονησίδες χωρίς πραγματικό αντίκτυπο στην οριοθετική γραμμή, μια και κατά τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας δεν διαθέτουν θαλάσσιες ζώνες, και πάντως είναι τόσο κοντά στις ακτές ώστε και η αιγιαλίτιδα ζώνη ακόμη να υπερκαλύπτεται από τα κοντινά νησιά, τότε τι νόημα έχει αυτή η συζήτηση, πέρα από το να δημιουργεί νησίδες κακοπιστίας;» έγραφε μόλις δύο ημέρες ύστερα από συνάντηση που -μαζί με τον Ροζάκη και τους άλλους του ΕΛΙΑΜΕΠ- είχαν με τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα. Τυχαίο;
