Μια αρχέγονη μαύρη τρύπα με μάζα όση ένας μέσος αστεροειδής, καθώς κινείται στη γειτονιά ενός πλανήτη θα μπορούσε να διαταράξει την τροχιά του κατά έναν ανιχνεύσιμο τρόπο.
Κατά τη διάρκεια της αρχέγονης διαστολής του σύμπαντος, οι υπερβολικά πυκνές περιοχές θα μπορούσαν να έχουν καταρρεύσει βαρυτικά για να δημιουργήσουν αρχέγονες μαύρες τρύπες. Ανάλογα με το τι προκάλεσε την κατάρρευση, οι αρχέγονες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να έχουν σχεδόν οποιαδήποτε μάζα. Αλλά εφόσον, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι θεωρητικοί φυσικοί, πρόκειται να εξηγήσουν όλη τη σκοτεινή ύλη του σύμπαντος, δεν μπορεί να είναι τόσο ελαφριές ώστε να εξατμίζονται και να εξαφανίζονται ούτε τόσο βαριές ώστε να έρχονται σε αντίθεση με τις παρατηρήσεις του βαρυτικών φακών. Μέσα σε αυτό το ευρύ φάσμα μαζών βρίσκεται και μια πιο στενή περιοχή που αντιστοιχεί στις μάζες των αστεροειδών. Αυτό το μικρότερο εύρος μαζών αρχέγονων μαύρων τρυπών έχει παραμείνει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητο. Ο Tung Tran και οι συνεργάτες του από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης διερεύνησαν το ζήτημα και υποστηρίζουν πως αυτές οι μαύρες τρύπες θα μπορούσαν εύκολα να ανιχνευθούν χάρη στη βαρυτική τους αλληλεπίδραση με το ηλιακό μας σύστημα.
Η σκοτεινή ύλη καθορίζει την μεγάλης κλίμακας δομή του σύμπαντος. Στις θεωρίες της σκοτεινής ύλης, όσο μικρότερη είναι η μάζα των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης, τόσο περισσότερα από αυτά χρειάζονται για να δικαιλογηθεί αυτή η δομή. Επίσης, τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης πρέπει να κινούνται μέσα στο σύμπαν αρκετά αργά, ώστε η μεταξύ τους βαρυτική έλξη να τα συσσωρεύει. Αν η σκοτεινή ύλη αποτελείται αποκλειστικά από αρχέγονες μαύρες τρύπες με μάζες όσο ένας αστεροειδής, τότε αυτές οι δύο απαιτήσεις υποδηλώνουν ότι ένας μικρός αριθμός από αυτές εμφανίζεται και στο ηλιακό μας σύστημα ανά πάσα στιγμή και ότι οι ταχύτητές τους είναι είναι περίπου 200 km/s.
Αυτές οι αρχέγονες μαύρες τρύπες ελάχιστα θα διατάρασσαν το ηλιακό σύστημα. Ωστόσο, οι αποστάσεις από τη Γη στους πλανήτες είναι γνωστές με εξαιρετική ακρίβεια – έως 10 cm στην περίπτωση του Άρη. Από τους υπολογισμούς και τις προσομοιώσεις τους, ο Tran και οι συνεργάτες του κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η διέλευση διαμέσου του ηλιακού συστήματος τουλάχιστον μιάς αρχέγονης μαύρης τρύπας με μάζα όσο ένας μέσος αστεροειδής, θα μπορούσε να αφήσει ένα ανιχνεύσιμο ίχνος στα υπάρχοντα ή στα επερχόμενα δεδομένα αποστάσεων μία φορά τη δεκαετία. Σύμφωνα με τους ερευνητές, μια μη-ανίχνευση θα έθετε αυστηρούς περιορισμούς σε τέτοιου είδους υποψήφιους για τη σκοτεινή ύλη.
Πηγή: physicsgg
